Πολύ κολακευτικό το 1-2 με το οποίο έχασε στη Στουτγκάρδη. Αδυνατούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό της συνάντησης, έχανε εύκολα την μπάλα, το σκορ μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο. Κι ας δέχτηκε το δεύτερο τέρμα στο 83’ στο livescore. Πέρασε δύσκολες στιγμές αμυντικά.
Η ομάδα του Εντίν Τέρζιτς παρέμεινε τσακωμένη με τη σταθερότητα. Στα τελευταία έξι επίσημα παιχνίδια της εναλλάσσει τη χαρά (της νίκης) με την αποτυχία. Νίκη στο Νιουκάστλ, ισοπαλία στη Φρανκφούρτη. Νίκη με τη Χόφενχαϊμ στο Κύπελλο, ήττα από την Μπάγερν. Νίκη επί της Νιουκάστλ, ήττα στη Στουτγκάρδη.
Συμπλήρωσε τρεις αγωνιστικές δίχως νίκη (0-1-2) στο πρωτάθλημα και το τέλος της περασμένης αγωνιστικής τη βρήκε να μένει στο μείον δέκα από την πρωτοπόρο Λεβερκούζεν. Αντίο τίτλος πρακτικά κι ας έχουμε παραπάνω από μισή σεζόν μπροστά μας.
Οι λόγοι; Αρκετοί. Κυριότερος μου μοιάζει τα 21 γκολ ενεργητικό μετά από έντεκα αγωνιστικές. Λίγα. Έχω βαρεθεί να τα γράφω. Αλέ και Μουκοκό άφαντοι, Αντεγέμι επίσης, Ρέινα στα ρηχά, Φίλκρουγκ απλά στα φυσιολογικά. Στην αρχή της σεζόν υπολόγιζε ότι ο Ρόιζ θα είναι κυρίως λύση από τον πάγκο και υποχρεώθηκε να τον… ξεζουμίσει τώρα στα ποδοσφαιρικά γεράματα.
Αλλά και οι πίσω, οι ακραίοι, δεν λένε πολλά. Μόνο ο Ριέρσον παίζει στο επίπεδο που πρέπει. Ο Βολφ λίγος, ο Μπενσεμπαϊνί λίγος, ο Μενιέ και ο Μορέι ξεχασμένοι στη λήθη του χρόνου. Όταν ομάδα με πέντε, έξι μπακ στο ρόστερ φτάνει να παίζει με τον βαρύ κι ασήκωτο για τον ρόλο Ζίλε ως μπακ, έχει θέμα φόρμας (ή και ποιότητας).
