BC DUBAI – PARIS BASKETBALL

Στις πρώτες 12 αγωνιστικές της παρθενικής της σεζόν στη Euroleague έχει 5-7, ένα ρεκόρ που υπό άλλες συνθήκες – δηλαδή χωρίς τον καταιγισμό τραυματισμών – θα μπορούσε να είναι αισθητά καλύτερο. Η ομάδα του Γκόλεματς έχει δύο εντελώς διαφορετικά πρόσωπα: εντός έδρας είναι ισχυρότατη (4-1), ενώ εκτός έδρας έχει μόλις μία νίκη σε επτά παιχνίδια. Το πρόσφατο ματς στο ΟΑΚΑ απέναντι στον Παναθηναϊκό ήταν ακόμη μία επιβεβαίωση αυτής της τάσης.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ντουμπάι παραμένουν οι τραυματισμοί. Οι Μούσα (έχει παίξει σε ένα παιχνίδι) και Αβραμόβιτς (έχει παίξει σε τρία παιχνίδια), δύο παίκτες που θα αποτελούσαν τον βασικό κορμό της περιφέρειας, έχουν χάσει σχεδόν όλο το πρώτο κομμάτι της σεζόν και τώρα μόλις επιστρέφουν σταδιακά. Την ίδια στιγμή, ο Ντουέιν Μπέικον, ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, τέθηκε νοκ-άουτ, την ώρα που βρισκόταν σε σπουδαία κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο τρεις παίκτες έχουν αγωνιστεί και στα 12 παιχνίδια.

Αυτοί που κρατούν όρθιο το σύνολο είναι το εξαιρετικό δίδυμο των ψηλών: Πετρούσεφ – Καμπενγκέλε, ίσως από τα πιο παραγωγικά frontcourts της διοργάνωσης. Ο Καμπενγκέλε στη rookie σεζόν του αποδεικνύεται κομβικός, ενώ ο Πετρούσεφ πραγματοποιεί την πιο ολοκληρωμένη χρονιά του στη Euroleague. Στα μετόπισθεν ο ΜακΊνλεϊ Ράιτ έχει καλύψει ιδανικά το κενό στη δημιουργία και στη σταθερότητα της περιφέρειας.

Επιθετικά, οι Άραβες αποτελούν μία από τις πιο αποδοτικές ομάδες της διοργάνωσης (5η σε offensive rating), όμως η εικόνα στην άμυνα είναι εντελώς διαφορετική: τρίτη χειρότερη άμυνα, με μεγάλα προβλήματα στην περιφερειακή κάλυψη και στην ομαδική συνοχή στο μισό γήπεδο. Πολύ χαμηλά επίσης τα νούμερα στο τρίποντο: 7,6 εύστοχα τρίποντα ανά αγώνα, με 32,3% ευστοχία.

Εκτός οι Νέιτ Μέισον (γκαρντ), Ντζάναν Μούσα (γκαρντ) και Μάμ Ζαϊτέ (σέντερ). Αμφίβολοι οι Ντουέιν Μπέικον (γκαρντ) και Σερτάκ Σανλί (σέντερ).

Παρότι άλλαξε προπονητή και μεγάλο μέρος του ρόστερ της, συνεχίζει να υπηρετεί ένα μοναδικό και «αντισυμβατικό» αγωνιστικό μοντέλο, που την καθιστά μια από τις πιο ιδιαίτερες ομάδες της Euroleague. Με 5-7 ρεκόρ μετά από 12 αγωνιστικές, έχει αποδείξει ότι το σύστημα είναι ισχυρότερο από τα πρόσωπα: ακόμη και χωρίς Σορτς, Γουόρντ και Γιαντούνεν, η φιλοσοφία παραμένει ίδια – υψηλό τέμπο, διαρκής πίεση, «κοντά» σχήματα, aggressiveness μέχρι υπερβολής.

Το πρόσφατο ματς στο ΣΕΦ απέναντι στον Ολυμπιακό επιβεβαίωσε τα πλεονεκτήματα αλλά και τις αδυναμίες της ομάδας. Χωρίς τον Χίφι, τον οποίο το σύστημα της Παρί «θρέφει» με απόλυτη ελευθερία (σταθερά double-digit προσπάθειες από το τρίποντο), ο Τζάστιν Ρόμπινσον έκανε την καλύτερη εμφάνισή του (35 πόντοι), δείχνοντας ότι μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο όταν χρειαστεί. Είναι η πιο γρήγορη ομάδα στη διοργάνωση, εκτελεί πάνω από 35 τρίποντα ανά παιχνίδι, παίζει με γραμμές αλλαγών ανά 2-3 λεπτά, και προσπαθεί να «πνίξει» τον αντίπαλο με ρυθμό, ένταση και συνεχές τρέξιμο.

Το δυνατό σημείο της; Το καλύτερο επιθετικό ριμπάουντ στη EuroLeague – κανείς δεν μαζεύει δεύτερες ευκαιρίες με τον ίδιο όγκο και συχνότητα (16,4). Συνολικά, η Παρί είναι η No. 1 ριμπάουντερ ομάδα της διοργάνωσης, με το αμυντικό ριμπάουντ να αποτελεί τη μόνη «ρωγμή» σε αυτό το κομμάτι.

Αμυντικά, εξακολουθεί να έχει θέματα συνοχής, ενώ επιθετικά η αποτελεσματικότητα δεν συμβαδίζει πάντα με τον όγκο των εκτελέσεων – αλλά αυτό είναι μέρος της φιλοσοφίας της: ποσότητα, ρυθμός, τρίποντο και transition. Απέναντι σε σύνολα που επιδιώκουν έλεγχο και χαμηλό ρυθμό, η Παρί είναι πάντα ένας «άβολος» αντίπαλος, ικανός να… διαλύσει κάθε μπασκετικό κανόνα μέσα σε λίγα λεπτά.

Αμφίβολος ο Λαμάρ Στίβενς (φόργουορντ).