Κάτι σαν… ήθελε αλλά δεν μπορούσε ήταν η φιλοξενία (1-3) της Βόλφσμπουργκ. Με μόλις δύο καθαρές ευκαιρίες έναντι έξι της αντιπάλου, ήταν δύσκολο να έχει κέρδος. Η ακρίβεια στις συνεργασίες έλειψε, η ισορροπία της ήταν χειρότερη. Ειδικά ο τρόπος που δέχτηκε το 0-1 ήταν ανόητος. Ψηλά η άμυνα σε μία γιόμα, «τρέχω και δεν φτάνω» κατάσταση μετά.
Η ομάδα του Πέτερ Τσάιντλερ παρέμεινε δίχως νίκη (0-1-5) στο πρωτάθλημα. Η δεύτερη διακοπή τη βρήκε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας, με τη δεύτερη χειρότερη επίθεση της κατηγορίας. Και δυστυχώς για την ίδια, δεν μπορώ πλέον να γράψω για… κατάρα ημιχρόνου στις αναλύσεις αγώνων.
Στις πρώτες πέντε αγωνιστικές ήταν σούπερ στο πρώτο 45λεπτο και τα έκανε μαντάρα στο δεύτερο. Ε, στο έκτο δείγμα γραφής τα έκανε μαντάρα από το πρώτο μέρος.
Μπορώ μάλιστα, να γράψω για μια-δυο-τρεις και την κακή της μέρα. Για τρίτη σερί σεζόν, βλέπετε, αρχίζει το πρωτάθλημα δίχως νίκη μετά από έξι αγωνιστικές. Στις προηγούμενες δύο κατάφερε να αποφύγει τον υποβιβασμό. Ε, τώρα δεν το βλέπω.
Συνολικά, αδυνατεί να κρατήσει ανέπαφη εστία. Τουλάχιστον δύο γκολ παθητικό μέτρησε στις τελευταίες πέντε εμφανίσεις της στο πρωτάθλημα. Το στιλ ποδοσφαίρου που επιθυμεί ο προπονητής της, δεν λειτουργεί. Κι ας προσπάθησε να το «φτιάξει». Μέχρι και τον αγαπημένο του ρόμβο στα χαφ απαρνήθηκε εσχάτως. Επιχείρησε με τρία κεντρικά χαφ να βρει περισσότερη ασφάλεια. Δεν τη βρήκε.
Στο διάστημα της διακοπής ηττήθηκε 2-3 στην Κολωνία, ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, σε φιλικό παιχνίδι. Δεν μπορεί να χαμογελάει. Απέναντι στους αναπληρωματικούς της αντιπάλου, είχε πιο «βασική» ενδεκάδα στο γήπεδο. Διαγωνισμός φάσεων έγινε, τον έχασε.