Οσο έπαιζε ως αουτσάιντερ όλα πήγαιναν εξαιρετικά στη σεζόν. Δύο σερί «στροφές» είδε την Τουλούζ να παίζει μεσημέρι και να «γκελάρει». Αν κέρδιζε στο βραδινό ματς που ακολουθούσε θα πατούσε κορυφή. Απέτυχε σε αμφότερες, ενώ πριν τη διακοπή ανέστησε τη Νιμ.
Ετσι έφτασε να αγνοεί τη νίκη για τρία ματς (0-2-1), ενώ από δεύτερη βρέθηκε τέταρτη, ευτυχώς για αυτήν χωρίς να ανοίξει η διαφορά από την κορυφή (στο -2). Η Κεβιγί την αιφνιδίασε ανοίγοντας το σκορ, το μόνο που κατάφερε όμως ήταν να ισοφαρίσει πετώντας δύο βαθμούς εντός έδρας (1-1). Στη Νανσί η εμφάνισή της ήταν από μέτρια έως κακή (0-0), όπως και εναντίον της Νιμ (0-1).
Κοινώς παρονομαστής πως δεν μπόρεσε να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις. Αργεί να βρει το γκολ και φορτώνεται με άγχος. Εχει προτεραιότητα να μείνει συμπαγής, οπότε επιλέγει να παίξει επιφυλακτικά. Αν ρισκάρει οι γραμμές ανεβαίνουν και δημιουργούνται κενά.
Το 4-3-3 λειτουργεί όλο και λιγότερο καλά, με το 4-4-2 να αποτελεί την εναλλακτική, προκειμένου να γεμίσει την αντίπαλη περιοχή. Στο Κύπελλο 20’ λεπτά αρκούσαν για να «καθαρίσει» την πρόκριση απέναντι στην ερασιτεχνική Μπρεσέ (3-1) εκτός έδρας, σκοράροντας από το 57’ έως το 77’.