Ξεκινώντας η περσινή σεζόν ως πρωτάρα στις επαγγελματικές κατηγορίες και με ένα από τα λιγότερο ποιοτικά ρόστερ, ούτε οι ίδιοι μέσα στην ομάδα δεν περίμεναν τέτοια πορεία. Βασικός στόχος ήταν η παραμονή, ωστόσο μέσα στο χορτάρι έφτασε σε κάποιο σημείο να βρίσκεται στην τριάδα, ενώ μέχρι το τέλος διεκδίκησε θέση στα πλέι οφ.
Τελικά τερμάτισε 8η, στο -1 από την επτάδα και στο -4 από την τριάδα. Αν δεν έχανε από Μπράντφορντ την προτελευταία αγωνιστική εντός έδρας (1-4) ή κυρίως από την πολύ πιο αδύναμη Μπάροου λίγο πιο πριν (1-0), ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Η ιστορία όμως έχει γραφτεί.
Τρεις οι σημαντικές αποχωρήσεις, αυτή του Ελληνοαυστραλού κίπερ Μπουζάνης (Ρέντινγκ) και των επιθετικών Ατζιμπόγιε (Πιτέρμπορο), Μπένετ (Μπάροου). Θέσεις τις οποίες κάλυψε με παίκτες χαμηλότερης αξίας, όπως ο κίπερ Ρόουζ (Γουόλσολ), ο φορ Τόμας (Ρέξαμ) και ο Μαλτέζος μεσοεπιθετικός Γκάμπιν (Χαμρούν, αλλά με παρελθόν σε ομάδες κυρίως της Λιγκ 2). Καλύτερη κίνηση θεωρείται αυτή του αρ. μπακ Χαρτ από την Όλνταμ, παρά οι προαναφερθείσες.
Πέρυσι είχε τον ενθουσιασμό της νεοφώτιστης στηριζόμενη από τον κόσμο της και τις εντός έδρας επιδόσεις (4η καλύτερη με ρεκόρ 14-5-4). Μπορεί να επαναλάβει αντίστοιχο επίτευγμα και φέτος. Θεωρώ πως όχι και δικαίως συγκαταλέγεται (βάσει αποδόσεων) στις ομάδες που απλώς θα παλέψουν για την παραμονή.