Στο 22’ με πέναλτι 0-1 βρέθηκε πίσω στο σκορ στη φιλοξενία της Γκιρεσούνσπορ. Αυτό επέτεινε τον εκνευρισμό και την πίεση, με την κατάσταση να γίνει αφόρητη όταν στο 39’ έμεινε με 10 στο γήπεδο. Αναγκαστικά ανοίχτηκε, αναγκαστικά πήρε ρίσκα, που όχι μόνο δεν της βγήκαν, αλλά επέτρεψαν στους νεοφώτιστους να κάνουν ό,τι θέλουν στο β’ μέρος, διάστημα στο οποίο βρήκαν 3 γκολ φτάνοντας στο επιβλητικό 0-4.
Κερασάκι στην τούρτα μιας κρίσης που δεν σταματάει. Τέταρτη σερί ήττα στο πρωτάθλημα – χειρότερο της εδώ και 25 χρόνια – έξι σε όλες τις διοργανώσεις, 10 στα 12 τελευταία της ανεξαρτήτως διοργάνωσης (μόνες νίκες σε αυτό το διάστημα, 2 εντός έδρας, στο γκολ, επί Σίβασπορ και Γαλατασαράι), μετρώντας και 4 σερί εκτός έδρας στη Super Lig (χειρότερη επίπεδο εδώ και 43 χρόνια).
Επιστέγασμα; Το -16 από την πρωτοπόρο Τραμπζονσπόρ και προφανώς το τέλος της χρονιάς της, αφού ούτε στην Ευρώπη δεν έχει κάνει τίποτα (5 ήττες σε ισάριθμες αγωνιστικές στο Τσάμπιονς Λιγκ) και έτσι, η κρίση ούτε και κρύβεται, ούτε και περιορίζεται σε επίπεδο προσώπων, επηρεάζοντας ακόμη και αυτόν τον κοσμαγάπητο κόουτς Γιαλτσίν.
Ακόμη σε επίπεδο δημόσιου προφίλ αντέχει (λατρεύεται πραγματικά από τον κόσμο των «μαύρων αετών»), διοικητικά όμως είναι σαφές πως έχει χάσει το έρεισμά του, ενώ και σε επίπεδο αποδυτηρίων και σχέσεων με την ομάδα, είναι προφανές ότι με τόσα στραβά, συνεχόμενα, δεν γίνεται όλα να είναι μέλι γάλα.
Και πλέον είναι ξεκάθαρο πως με την Μπεσίκτας ουσιαστικά ήδη να μην παίζει για τίποτα, παρά μόνο να τρέξει να προλάβει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο για την επόμενη χρονιά, τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.
