Εννοείται πως δεν χωράει καμία απολύτως συζήτηση μπροστά στην τραγωδία και την καταστροφή που σημάδεψε την Τουρκία. Οτιδήποτε άλλο, είναι δευτερεύον, πόσο μάλλον «ποδοσφαιρικές» εκτιμήσεις και συζητήσεις. Άλλο το πλαίσιο την 6η Φεβρουαρίου, άλλο μετά από αυτήν.
Με αυτό πάντα κατά νου, η διακοπή ευνόησε τους ουραγούς. Προέρχονταν από μια αξιοπρεπέστατη εμφάνιση στο «σπίτι» της Γαλατασαράι. Προηγήθηκαν νωρίς (11’) και παρότι ισοφαρίστηκαν (32’), δεν μάσησαν, ανακτώντας γρήγορα το προβάδισμα (39’). Στο β’ ημίχρονο όμως η – πολυεπίπεδη – πίεση αποδείχτηκε αφόρητη. Τα «λιοντάρια» με πέναλτι ισοφάρισαν στο 60’, στο 77’ η Ουμρανίγιεσπορ έμεινε με 10 στο γήπεδο κάτι που τελικά πλήρωσε λίγο αργότερα, όταν και δέχτηκε το καθοριστικό τρίτο γκολ (2-3).
Αυτή ήταν η τέταρτη σερί ήττα στο πρωτάθλημα, όλες με παθητικό τουλάχιστον 2 γκολ (5 συνυπολογίζοντας και την «τεσσαρά» στο Κύπελλο, στην παράταση, από την Τραμνπζονσπόρ). Δεν είναι ότι δεν παλεύουν οι νεοφώτιστοι. Το κάνουν. Από τις 13 φετινές τους ήττες, οι 9 είναι στο γκολ (όπως και οι 3 πιο πρόσφατες).
Απλώς δεν έχουν την απαιτούμενη ποιότητα, την απαιτούμενη εμπειρία και τις απαιτούμενες εναλλακτικές προκειμένου να διεκδικήσουν κάτι περισσότερο, να πάρουν περισσότερα από τα παιχνίδια τους.
Δικαιολογημένα οι γηπεδούχοι (έχουν δεχτεί γκολ και στα 11 εντός έδρας παιχνίδια τους στο πρωτάθλημα) παραμένουν στον πάτο, έχοντας μείνει πολύ μακριά από τη σωτηρία (-8), τόσο που μοιάζει απίθανη η όποια εκτίμηση – ακόμη και η πιο τραβηγμένη – πως θα μπορέσουν έστω να ονειρεύονται παραμονή.
Το περασμένο Σάββατο, 18/2, σε κεκλεισμένων των θυρών προπονητικού χαρακτήρα φιλικό παιχνίδι ηττήθηκαν από την Μπεσίκτας με 2-0.