ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ - ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Η τελική ώθηση ήταν αυτή που έπρεπε. Το 4-0 στη φιλοξενία της Ντάρμσταντ στην αυλαία του γερμανικού πρωταθλήματος της πρόσφερε όσα έψαχνε. Θετική αγωνιστική εικόνα, τόνωση ψυχολογίας, ποικιλοτρόπως (βλ. αποχαιρετισμός στον Μάρκο Ρόιζ), μοίρασμα χρόνου συμμετοχής στους βασικούς.

«Θα χρειαστούμε δόση αντοχής, δόση δύναμης, δόση καρδιάς απέναντι στη Ρεάλ και ο κόσμος μάς τα έδωσε αυτά», έλεγε για παράδειγμα μετά τη συνάντηση ο προπονητής Εντίν Τέρζιτς.

Καλά τα έλεγε. Θα χρειαστούν όλα τα παραπάνω απόψε στην ομάδα του που βίωσε περίεργη σεζόν. Αποτυχία στο πρωτάθλημα, πέμπτη τερμάτισε, μακριά από τις φιλοδοξίες της, απρόσμενη επιτυχία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Λες και έπαιζαν διαφορετικές ομάδες στις δύο διοργανώσεις.

Λες και οι ποδοσφαιριστές της έβρισκαν συγκέντρωση, πειθαρχία, προσήλωση όταν είχαν απέναντί τους την Παρί Σεν Ζερμέν, τη Μίλαν, τη Νιουκάστλ, την Ατλέτικο Μαδρίτης στις αναλύσεις στοιχήματος. Δεν άφησε εκτός διοργάνωσης «μικρούς» συλλόγους η Ντόρτμουντ στην πορεία της ως το Λονδίνο.

Δις ανέπαφη εστία στα ημιτελικά με την Παρί Σεν Ζερμέν, δις ανέπαφη εστία στον όμιλο απέναντι στη Νιουκάστλ, ένα γκολ παθητικό στα δύο ραντεβού με τη Μίλαν. Πέρα από την πλάκα, η ομάδα που τη δυσκόλεψε περισσότερο στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν η Αϊντχόφεν στους «16». Κι ας αδικούμε την Ατλέτικο Μαδρίτης με αυτό το σχόλιο.

Εκ των αποτελεσμάτων, η Μπορούσια δεν νιώθει όμορφα όταν ο κόσμος την περιμένει ως φαβορί. Εύκολα μπορούσε να έχει αποκλειστεί από την ολλανδική ομάδα. Ας όψεται η αστοχία των ποδοσφαιριστών αυτής στο livescore. Θετικό συνεπώς ότι απόψε δεν είναι το φαβορί.

Αν υπήρξε και τύχη στην προαναφερθείσα πορεία; Μα, φυσικά. Δίχως αυτήν, δεν φτάνεις ως τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Καλά και όμορφα τα παραπάνω εγκώμια που της αφιερώσαμε, αλλά το «σουτάρετε και σπάστε τα δοκάρια» που εφάρμοσε η Παρί Σεν Ζερμέν στα ημιτελικά δεν ξεχνιέται. Δεδομένο είναι.

Ερώτημα λοιπόν. Μπορεί αυτό το μικρό άστρο που μοιάζει να έχει η Ντόρτμουντ στη διοργάνωση να «εξουδετερώσει» εκείνο της Ρεάλ Μαδρίτης; Με το χέρι στην καρδιά η απάντησή μας τείνει προς το όχι.

Της Ρεάλ, βλέπετε, δεν είναι μικρό άστρο. Το Death Star (το Άστρο Θανάτου, βρε) από το Star Wars (ο Πόλεμος των Άστρων, βρε) είναι, αυτό της Ντόρτμουντ είναι ο Αποσπερίτης (ο πλανήτης Αφροδίτη, βρε). Και ξέρετε τι έκανε το Death Star στην ταινία; Βζιν, έριχνε μία ακτίνα, μπουμ, πάει ο πλανήτης. Σαν τις ντρίμπλες του Βινίσιους στον Κίμιχ, για παράδειγμα, στον δεύτερο ημιτελικό.

Πώς μπορεί να επικρατήσει απόψε η Ντόρτμουντ; Μόνο αν συμβούν τα παρακάτω. Να ξεπεράσει κατά 0.01% το ταβάνι των ικανοτήτων της ως σύνολο, η τύχη να της χαμογελάσει και κάθε ποδοσφαιριστής της να προσεγγίσει το άριστο.

Ο Γκρέγκορ Κόμπελ, για παράδειγμα, ο τερματοφύλακας, πρέπει να θυμάται ότι όσο «κέρβερος» και αν καταφέρει να είναι στο παιχνίδι, οφείλει να είναι συγκεντρωμένος σε κάθε δευτερόλεπτο. Ας ρωτήσει σχετικά τον Μάνουελ Νόιερ για τη φάση του 1-1 της Ρεάλ Μαδρίτης στο δεύτερο ραντεβού αυτής με την Μπάγερν.

Τι χρειάζεται επίσης; Συναίσθημα. Η Ντόρτμουντ είναι άλλωστε σύλλογος που τρέφεται από αυτό. Όταν νιώθει πως η αύρα είναι με το μέρος της, είναι ικανή να κερδίσει οποιονδήποτε. Όταν την παίρνει από κάτω και το βάρος αυξάνεται στους ώμους, είναι ικανή να χάσει από οποιονδήποτε.

Πάμε όμως και στα καθαρά αγωνιστικά. Τι χρειάζεται απόψε η Ντόρτμουντ ώστε να χαμογελάσει στο τέλος; Πρώτα και πάνω απ’ όλα, άμυνα. Όπως το περιέγραψε δηλαδή ο Εμρέ Τσαν: «Στο δέκατο λεπτό στο Παρίσι κερδίσαμε κόρνερ. Η Παρί Σεν Ζερμέν έδιωξε την μπάλα και επιχείρησε να αντεπιτεθεί. Εντός έξι – επτά δευτερολέπτων, κάθε ποδοσφαιριστής μας ήταν ήδη πίσω από την μπάλα».

Αυτό είναι το λεγόμενο τρανζίσιον. Το αμυντικό. Δεν σου βγήκε η επίθεση; Φωτιά στα μπατζάκια σου, τρέχα με ό,τι έχεις πίσω ώστε να μην σε πιάσει ο αντίπαλος εκτεθειμένο στο ξέφωτο. Με τέτοια νοοτροπία και με εκείνη του «μάχομαι για κάθε μπάλα, για κάθε συμπαίκτη μου», οφείλει να παρουσιαστεί απόψε η Μπορούσια.

Αν το κάνει αυτό, θα σταυρώνει τα δάχτυλά της ώστε ο Αντεγέμι και ο Σάντσο (αυτούς αναμένουμε στην ενδεκάδα, παρότι ο Μάλεν «πιέζει» από τον πάγκο) σε αντεπιθέσεις πρώτου χρόνου ή αυτοί, πλαισιωμένοι από τον Ζάμπιτσερ και τον Μπραντ, σε αντεπιθέσεις δεύτερου χρόνου να πιάσουν τη «βασίλισσα» εκτός αμυντικής θέσης και ισορροπίας.

Γενικά, ο Αντεγέμι και ο Σάντσο θα έχουν ως στόχο σε αυτές τις προσπάθειες να μείνουν το δυνατό πιο κοντά στην πλάγια γραμμή, ώστε να «τεντώσουν» την αμυντική τετράδα της Ρεάλ. Αν το πράξουν και καθώς ο Μπέλιγχαμ δεν είναι ο πιο συνεπής άνθρωπος στο παιχνίδι εναντίον της μπάλας, ίσως προκύψει κατάσταση αριθμητικής υπεροχής στον κεντρικό άξονα.

Και φυσικά θα χρειαστεί ο Φίλκρουγκ να παίξει όσο ξύλο μπορεί με τους στόπερ της ισπανικής ομάδας προκειμένου να υποδεχθεί μπάλες και να τις μοιράσει μετά προς τα άκρα. Τι εύκολο που «διαβάζεται», ε; Στην πράξη, δεν θα είναι εύκολο.

Ρωτήστε (ξανά) και την Μπάγερν που επιχείρησε να εφαρμόσει τα παραπάνω στη ρεβάνς της Μαδρίτης. Έκανε πολλά πράγματα σωστά, αλλά της έλειψε η ακρίβεια μεταβίβασης ώστε να κάνει περισσότερα (επιθετικά). Θα καταφέρει η Ντόρτμουντ να βρει καλύτερη ακρίβεια; Άγνωστο…

Α, δεν αποκλείουμε επίσης να δούμε τον Αντεγέμι στο δεξί «φτερό» και τον Σάντσο στο αριστερό. Ανάποδα από ό,τι έχουμε συνηθίσει, δηλαδή. Εικάζουμε ότι η μεγαλύτερη αμυντική προσήλωση (και ικανότητα) που έδειξε ο Αντεγέμι στους ημιτελικούς με την Παρί Σεν Ζερμέν, θα του χαρίσει τον τίτλο του «άμεσου βοηθού» στο μαρκάρισμα του Βινίσιους.

Κι αν αλλάξει πλευρά ο Βινίσιους κατά τη ροή της αναμέτρησης, εικάζουμε (ξανά) ότι ο Αντεγέμι θα αλλάξει πλευρά με τον Σάντσο ώστε να τον «ακολουθήσει».

Τελευταίο (αλλά εξίσου σημαντικό) κομμάτι της αποστολής που καλείται να υπηρετήσει η Ντόρτμουντ στον τομέα της τακτικής, ο Τόνι Κρόοζ. Οι κύριοι Φίλκρουγκ, Σάντσο και Ζάμπιτσερ έχουν λάβει ήδη το χρίσμα εκείνων που θα κληθούν να «ενοχλήσουν» είτε τη διαγώνια είτε την κάθετη μεταβίβαση του χαφ της «βασίλισσας».

Στην πρώτη περίπτωση (της διαγωνίου), ο αποδέκτης είναι συνήθως ο Καρβαχάλ, που ανεβαίνει ψηλά στο γήπεδο και επιχειρεί να βγει στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Στη δεύτερη περίπτωση (της καθέτου) δεν υπάρχει συγκεκριμένος αποδέκτης. Η «ενόχληση» όμως είναι και σε αυτή την κατάσταση απαραίτητη.

Αυτά λοιπόν για τον τρίτο τελικό της Ντόρτμουντ στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κέρδισε εκείνον του 1997 απέναντι στη Γιουβέντους, έχασε εκείνον του 2013 (στο Λονδίνο ξανά) απέναντι στην Μπάγερν.

Αν η Ρεάλ παρουσιαστεί στα φυσιολογικά της και κάτι από τα παραπάνω δεν υπηρετηθεί σωστά από την Μπορούσια, το ρεκόρ της στους τελικούς αναμένεται να πάει στο 1-2. Ποδόσφαιρο είναι όμως. Όλα γίνονται.

«Θα κοιμηθώ ένα βράδυ στο Λονδίνο και την επομένη θα πάω να παίξω ποδόσφαιρο», όπως περιέγραψε τον τελικό ο Γιούλιαν Μπραντ. Ένα παιχνίδι είναι. Απλώς, τις περισσότερες φορές βρίσκει στο τέλος νικήτρια τη Ρεάλ Μαδρίτης.

Πανέτοιμη για το μεγάλο ραντεβού, προετοιμάζεται δίχως άγχος εδώ και εβδομάδες για να γράψει ακόμα μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία της. Στο Τσάμπιονς Λιγκ, ή αλλιώς τη δική της διοργάνωση, στην οποία κυριαρχεί παραδοσιακά με 14 κατακτήσεις, εκ των οποίων οι πέντε την τελευταία δεκαετία!

«Νομίζω όλα ξεκίνησαν στη Λισαβόνα με την Decima (σ.σ. το δέκατο τρόπαιο, τη σεζόν 2013-14)» έλεγε χαρακτηριστικά ο Κάρλο Αντσελότι. Ο Ιταλός επίσης θεωρείται μετρ του Τσάμπιονς Λιγκ, έχοντας καταφέρει να το κερδίσει τέσσερις φορές ως προπονητής. Δύο με τη Μίλαν και άλλες τόσες με τη Ρεάλ, το 2014-15 και το 2021-22, στο πιο πρόσφατο, κόντρα στη Λίβερπουλ.

«Κλειδί της φετινής πορείας είναι ότι η ομάδα πάντα έβρισκε λύσεις στις δύσκολες στιγμές και τα προβλήματα που παρουσιάζονταν». Η Ρεάλ ηττήθηκε φέτος όλες κι όλες δύο φορές σε όλες τις διοργανώσεις, αμφότερες από τη συμπολίτισσα Ατλέτικο Μαδρίτης. Την πρώτη τον Σεπτέμβριο στο «Μετροπολιτάνο» για το πρωτάθλημα. Τη δεύτερη τον Ιανουάριο σε νοκ άουτ Κυπέλλου, στο ίδιο γήπεδο. Αν και όχι στο 90λεπτο, αλλά μετά από παράταση.

Ο δρόμος προς το Λονδίνο βέβαια δεν ήταν εύκολος. Με το ζόρι πρόκριση επί της Λειψίας στους «16», στη διαδικασία των πέναλτι και με μπόλικο ιδρώτα απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι, ενώ στα ημιτελικά έπρεπε να συμβεί ένα… Ρεάλ πράγμα, αφού η Μπάγερν κρατούσε την πρόκριση μέχρι το 88’ του επαναληπτικού στο «Μπερναμπέου». Ο Χοσέλου ισοφάρισε, έστελνε προσωρινά τη σειρά στην παράταση και τρία λεπτά αργότερα «σκότωσε» την Μπάγερν με δεύτερο γκολ.

«Τρομάζουμε και τρομοκρατούμε τους αντιπάλους μας, όταν ακούγεται ο ύμνος του Τσάμπιονς Λιγκ» εξηγούσε ο Ντάνι Καρβαχάλ. Ο Ισπανός μπακ δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα για την ταμπέλα του φαβορί που κουβαλάει η ομάδα του. «Για να πούμε την αλήθεια, είναι λίγα τα παιχνίδια στα οποία η Ρεάλ δεν είναι φαβορί. Οπότε, είμαστε συνηθισμένοι»…

Το πρωτάθλημα έκλεισε με δύο ισοπαλίες στο κουπόνι ΟΠΑΠ, Βιγιαρεάλ (4-4) και Μπέτις (0-0), αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Το ενδιαφέρον όλων τις προηγούμενες μέρες στράφηκε γύρω από τον Τόνι Κρόος. Ο Γερμανός μέσος αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αποσυρθεί, αφότου αγωνιστεί στο Euro. Το σημερινό, βέβαια, είναι το τελευταίο του με τη φανέλα της Ρεάλ.

«Μας περιμένει ένα πολύ σκληρό παιχνίδι. Είδα την Ντόρτμουντ στα παιχνίδια με την Ατλέτικο και την Παρί Σεν Ζερμέν. Μπορούν να μας κάνουν να υποφέρουμε πολύ» τόνισε ο Κρόος, ο οποίος ασφαλώς αποθεώθηκε από 80.000 οπαδούς της ομάδας του την περασμένη εβδομάδα στην ισοπαλία με την Μπέτις.