Υποδέχτηκε την Ινγκολσταντ και τη νίκησε με 1-0. Είχε την πρωτοβουλία στο πρώτο 45λεπτο, έψαχνε κάπως ανορθόδοξα τρόπους ώστε να απειλήσει και ένα πέναλτι (σε χέρι) της έδωσε τη λύση στο 34’. Γύρισε πίσω, ελάχιστα ασχολήθηκε με τις αντεπιθέσεις, και με εξαίρεση δύο στιγμές ανησυχίας κράτησε το προβάδισμα.
Η ομάδα του Μάρσελ Ραπ σταμάτησε το σερί τεσσάρων ηττών στο πρωτάθλημα και το τέλος της αγωνιστικής την βρήκε να ανεβαίνει στην δωδέκατη θέση της βαθμολογίας με περισσότερο «αέρα» έξι βαθμών πάνω από την 16η Ντινάμο Δρέσδης και την θέση των παιχνιδιών διαβάθμισης για την παραμονή. Συνεχίζει και κάνει τη χειρότερη σεζόν στην ιστορία της στην κατηγορία αλλά πήρε ανάσα.
Δεν θα βιαστούμε να κάνουμε λόγο για αμυντική βελτίωση. Είχαν προηγηθεί τέσσερα προβληματικά παιχνίδια ανασταλτικά και το μηδέν παθητικό απέναντι στην Ινγκολσταντ, τη χειρότερη επίθεση της κατηγορίας, δεν μας αρκεί. Συνήθως είναι ανίκανη να κρατήσει ανέπαφη εστία.
Εννέα φορές την είδαμε εκτός έδρας (2-3-4 ρεκόρ, 8/9 G/G). Συνήθως προτιμάει διάταξη τριών κεντρικών αμυντικών (Ρόστοκ, Αννόβερο, Αουε, Ρέγκενσμπουργκ, Σάλκε, Ινγκολσταντ, Αμβούργο) και μέσω αυτής αρχικά έβρισκε μερικές φορές περισσότερη αμυντική ηρεμία, αλλά ουδέποτε κράτησε ανέπαφη εστία. Ε, στις πρόσφατες τρεις εξόδους δέχτηκε τουλάχιστον δύο γκολ σε κάθε μία.
Επιθετικά ήταν θετική στο κομμάτι των αντεπιθέσεων στο Αμβούργο, θετική για ένα 45λεπτο στο Ρόστοκ και στο Αννόβερο, καλή στο Αουε, στο Ρέγκενσμπουργκ και στο Γκέλζενκιρχεν και ανύπαρκτη στη Βαυαρία. Στη Νυρεμβέργη και στο Χάιντενχαϊμ (4-2-3-1 και 4-1-4-1 αντίστοιχα) κλήθηκε από τα πρώτα λεπτά να παίξει με την πρωτοβουλία διότι δέχτηκε γκολ νωρίς. Δεν έπεισε.