Ξεκάθαρη και δεδομένη η βελτίωση μετά τις πολλές και σημαντικές προσθήκες που έγιναν. Φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο στο τέλος να μην καταφέρει να σωθεί, αποδείχθηκε όμως πως δεν μπορεί να ονειρεύεται κάτι περισσότερο. Έχει δυναμώσει πολύ αγωνιστικά, πνευματικά όμως υστερεί και αυτό την καταδικάζει.
Το μυαλό ευθύνεται και για την ήττα το Σάββατο από τη Σοσό. Για πρώτη φορά στη σεζόν μετρούσε δύο σερί νίκες. Με το ξεκίνημα παρουσίασε τις παιδικές ασθένειες που την ταλαιπωρούν από τον Αύγουστο. Χωρίς συγκέντρωση, βρέθηκε πίσω στο σκορ από το 3′. Σε άλλη περίπτωση θα κατέρρεε, αυτή τη φορά λειτούργησε σαν μεγάλη ομάδα. Ισορρόπησε το ματς, χάραξε άλλη γραμμή τακτικής και ισοφάρισε στο 50′ με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι του Κρασό.
Από εκείνο το σημείο μέχρι και το 78′ που ο Σαρμπονιέ της έδωσε προβάδισμα ήταν κυρίαρχος. Εκπληκτικό μισάωρο. Μόλις όμως προηγήθηκε, «πάγωσε» στην ιδέα να κρατήσει το αποτέλεσμα. Έδωσε μέτρα και άρχισε τα λάθη. Η Σοσό που δεν είχε τίποτα να χάσει πίεσε και ισοφάρισε στο 89′. Το γκολ αυτό της έκοψε τα πόδια και στο 94′ ήρθε και το 2-3 για να την ισοπεδώσει.
Δεν μπόρεσε να κάνει το βαθμολογικό άλμα που ονειρευόταν και να βγει από τη ζώνη του υποβιβασμού. Οφείλει να αρχίσει από την αρχή βρίσκοντας το κουράγιο να παλέψει. Κατά κανόνα τα εκτός έδρας παιχνίδια της έχουν πλούσιο σκορ, αυτό όμως πριν νοικοκυρευτεί.