Νίκησε με 2-1 στην Κοπεγχάγη την Τρίτη για το Τσάμπιονς Λιγκ. Καλά κρασιά θα πω εγώ. Πάλι τη βασάνισε την μπάλα, πάλι δεν είχε συνεργασίες απέναντι σε κλειστή άμυνα. Δύο ατομικές ενέργειες της χάρισαν την ανατροπή του σκορ, δις στις καθυστερήσεις απέφυγε την ισοφάριση.
Θα επαναλάβω το ερώτημα του προηγούμενου (και παλαιότερων) ρεπορτάζ της. Τι να το κάνεις το 80% κατοχή μπάλας αν δεν μπορείς να βρεις ουσία; Πού είναι οι ολοκληρωμένες ενέργειες ομαδικά; Πόσα τακουνάκια και τσαλιμάκια πρέπει να κάνει σε κάθε παιχνίδι ο Σανέ;
Τι να το κάνεις που αμυντική σιγουριά δεν υπάρχει διότι έστω μία φορά σε κάθε παιχνίδι η αμυντική γραμμή θα είναι υπερβολικά ψηλά. Καλά για τα αμυντικά χαφ δεν το συζητάω. Στην φάση του γκολ της Κοπεγχάγης την Τρίτη ο Κίμιχ μαρκάρει τον κανέναν και ο Λάιμερ είναι κάπου. Όχι στη φάση.
Έχω βαρεθεί να γράφω τα ίδια και τα ίδια, αλλά αυτή είναι η λιγότερο πειστική Μπάγερν της τελευταίας δωδεκαετίας. Το αήττητο που έχει στο πρωτάθλημα (αν και τρίτη πλέον στη βαθμολογία) δεν πρέπει να την ξεγελάει. Αλλάζει στιλ, επιχειρεί να μάθει να παίζει πιο συντηρητικά, δεν είναι η Μπάγερν του Χάινκες, του Γκουαρδιόλα, του Νάγκελζμαν, του Φλικ.
Προσθέτω επίσης πως ευτυχώς δεν έκανε το λάθος να αποκτήσει τον Τζερόμ Μπόατενγκ. Θα είχαμε… άλλα. Οι οπαδοί της ήταν καθαρά ενάντιοι στην υπογραφή ποδοσφαιριστή που πλάκωσε στο ξύλο τη σύντροφό του. Απλά και ξεκάθαρα.
Σήμερα πρέπει να προσέξει τις στατικές φάσεις. Τα 4/6 γκολ της στο πρωτάθλημα από αυτές τα έχει δεχτεί και η Φράιμπουργκ ήταν η καλύτερη ομάδα στο σκοράρισμα από αυτές στις προηγούμενες δύο σεζόν της Μπούντεσλιγκα.