ΚΑΤΙ ΤΗΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ

Νίκησε με 2-1 στο Ντάρμσταντ στην προηγούμενη αγωνιστική. Ανύπαρκτο επιθετικά, με εξαίρεση μία στατική φάση στο πρώτο 45λεπτο, είδε τις δύο επικίνδυνες στιγμές του διαστήματος να γίνονται στα καρέ του. Δίχως συνέπεια. Ανούσια πρωτοβουλία είχε στο δεύτερο 45λεπτο, αλλά σε χέρι στο 70′ κέρδισε πέναλτι και άνοιξε το σκορ. Κέρδισε και αποβολή αντιπάλου στο 74′, το παιχνίδι έγινε «ροκ», στο 78′ δέχτηκε την ισοφάριση και στο 87′ βρήκε το νικητήριο τέρμα.

Η ομάδα του Ντάνιελ Τιούν σταμάτησε το σερί πέντε παιχνιδιών δίχως νίκη στο πρωτάθλημα, παρέμεινε ισόβαθμη με την τρίτη Μπόχουμ στη βαθμολογία, και κέρδισε ημέρες ηρεμίας. Η νίκη δεν πρέπει να το «κοροϊδέψει», δεν πρέπει να το κάνει να πιστέψει πως όλα θα πάνε καλύτερα τώρα, διότι η εικόνα του δεν ήταν διαφορετική. Εννοείται πως δεν ήταν και καλύτερη. Πάλι είχε αργή ανάπτυξη, πάλι δεν έφτανε εύκολα σε φάση για γκολ.

Της αναγνωρίζουμε ότι μένει πιστή σε αυτό το προσεκτικό στιλ με το οποίο  νοιάζεται πρώτα για την ασφάλεια στην άμυνα, αλλά εδώ και έξι αγωνιστικές πρακτικά δεν δουλεύει. Ούτε πίσω κρατάει το μηδέν, ούτε μπροστά μπορεί να χαρακτηριστεί θετικό. 

Θα το αναφέρουμε και πάλι σε ό,τι αφορά και την τακτική. Πρέπει να καταλήξει επιτέλους και σε μία σταθερή διάταξη. Για τρίτη φορά στη σεζόν, μετά το Χάιντενχαϊμ και το εντός παιχνίδι με την Κίκερς Βίρτσμπουργκ το είδαμε με διάταξη 4-1-2-3. Με το Αννόβερο και στο Κίελο έπαιξε με 4-2-3-1. Με την Μπόχουμ διάλεξε το 3-4-1-2, με τη Ζανκτ Πάουλι και στο Αουε το 3-4-3  και στα πρώτα τρία παιχνίδια της σεζόν εμφανίζονταν σταθερά με το 4-1-3-2. 

Υποδέχτηκε την Γκρόιτερ Φιρτ και ηττήθηκε από αυτή με 3-0 την περασμένη αγωνιστική. Απόλυτα δίκαια έχασε. Η επιθετική της παρουσία περιγράφεται εύκολα με μία λέξη: Τίποτα. Αγνωστη λέξη η συνεργασία, άγνωση λέξη οι συνδυασμοί.

Η ομάδα του Μίχαελ Σίλε δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια στη νίκη επί της Κίκερς Βίρτσμπουργκ, έχει πλέον ρεκόρ 1-0-2 με αυτόν στην τεχνική ηγεσία και ισοβαθμεί με την Αϊντραχτ Μπράουνσβαϊχ στη θέση των παιχνιδιών διαβάθμισης για την παραμονή. Θεωρούμε ότι το παιχνίδι ήταν η ξεκάθαρη απόδειξη του πόσο «μαγική εικόνα» ήταν τα τέρματα που έβαλε στο Βίρτσμπουργκ. Απλά στατικές φάσεις της είχαν κάτσει εκεί. 

Και σε τρίτη ανάγνωση συνεπώς, το έργο με τον Μίχαελ Σίλε δείχνει δυσλειτουργικό.  Αμυντική αφέλεια, απροσεξίες, προσφορά χώρων, άσχημα μαρκαρίσματα. Ο Σίλε δεν είναι προπονητής που φτιάχνει ομάδες «μπετόν» αμυντικά, το ήξερε υποθέτουμε αυτό, όταν τον αποκτούσε, αλλά τα εφτά γκολ παθητικό στα δύο εντός έδρας παιχνίδια μαζί του λένε πολλά. Ακόμα και τα δύο γκολ που δέχτηκε στο Βίρτσμπουργκ είναι πολλά. Σιγά το επιθετικό μεγαθήριο που αντιμετώπιζε.

Από πλευράς διάταξης ο Σίλε διάλεξε και στο τρίτο παιχνίδι του το 3-4-1-2, αλλά ακόμα και με τους τρεις κεντρικούς αμυντικούς η κατάσταση στα μετόπισθεν είναι προβληματική.