Πέντε χρόνια το κυνηγούσε, πέντε χρόνια «αυτοκτονούσε», πέρυσι το πέτυχε, κατακτώντας το πρώτο πρωτάθλημα (και πρώτο τίτλο γενικότερα) της ιστορίας της! Εντυπωσιακή επιτυχία ειδικά αν αναλογιστεί κανείς πως ήρθε στην πρώτη σεζόν του κόουτς Μπουρούκ στον πάγκο της και σε μια σεζόν που ξεκίνησε ως αυτή με τον χαμηλότερα τοποθετημένο πήχη ως προς τις προσδοκίες της.
Παράλληλα ήταν και η τουρκική ομάδα που έφτασε μακρύτερα στην Ευρώπη (στους «16» του Γιουρόπα Λιγκ, αποκλείστηκε από την Κοπεγχάγη, μετά τη διακοπή) και προφανώς γράφοντας ιστορία, αφενός δικαίωσε την μακροχρόνη πολιτική των υπευθύνων του συλλόγου αφετέρου άνοιξε – ακόμη περισσότερο – η όρεξη.
Σε οικονομική κατάσταση καλύτερη από κάθε άλλον από τους άμεσους ανταγωνιστές της για τον τίτλο (χωρίς πάντως και η ίδια να είναι σε επίπεδο ανάλογο του περυσινού), με ρόστερ δεδομένο, δεμένο και γεμάτο, πέρασε ένα καλοκαίρι… περιμένοντας.
Και τώρα πλέον, σιγά σιγά, διαμορφώνει τη μεταγραφική της πολιτική. Οι… υπερήλικες Κλισί (αρ. μπακ), Ινλέρ (αμ. χαφ), Ελία (εξτρέμ), Ρομπίνιο (επ/κος) αποχώρησαν – μόνη ουσιαστική αποχώρηση αυτή του Κλισί – με τις μέχρι στιγμής προσθήκες να δίνουν τον τόνο. Νέο δίδυμο αριστερών μπακ, ο πολύπειρος Τούρκος διεθνής Χασάν Αλί και (τελευταίος χρονιά) ο Βέλγος διεθνής Μπολινγκολί (δανεικός από Σέλτικ).
Παράλληλα, ακόμη πιο ηχηρές ήταν οι προσθήκες του Βραζιλιάνου δεξιού μπακ Ράφαελ (ελεύθερος από Λιόν) και του Βέλγου διεθνή εξτρέμ Σαντλί, ο οποίος αποκτήθηκε από τη Μονακό. Δεδομένα θα υπάρχει και συνέχεια για τους «πορτοκαλί», οι οποίοι έχουν την πολυτέλεια να περιμένουν το φινάλε της μεταγραφικής περιόδου για να βάλουν το κερασάκι (ή τα κερασάκια) στην τούρτα τους.
Δύο τα φιλικά που έδωσαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας τους, αμφότερα κόντρα σε συμπολίτισσες, στο πρώτο έφεραν 2-2 με την Κασίμπασα (3/9) και στο δεύτερο επικράτησαν με 2-1 της Καραγκουμρούκ (6/9).
