Υποδέχτηκε το Αννόβερο και το νίκησε με 4-1 την περασμένη αγωνιστική. Λες και ήταν η Μπάγερν έπαιζε. Εφτιαξε ένα… κάρο φάσεις, μπορούσε να έχει βάλει και περισσότερα τέρματα, μην το συζητάμε πολύ, πάρτι έκανε.
Η ομάδα του Στέφαν Λάιτλ έφτασε στην δεύτερη νίκη της (συνεχόμενη μάλιστα) στο πρωτάθλημα (2-3-1), διότι η επίθεσή της βρήκε (επιτέλους) ευστοχία και ακρίβεια σε αυτά τα παιχνίδια. Δυστυχώς, για εμάς που προσπαθούμε να προβλέψουμε την εικόνα της, αυτό δεν είναι κάτι το σταθερό. Νωρίτερα δεν το πετύχαινε. Δεν είχε συμβεί, παρά τα δύο γκολ, στο Βίρτσμπουργκ, ενώ νωρίτερα και στο πρώτο 45λεπτο με την Οσναμπρικ είχε αδυναμία στο τελείωμα των ευκαιριών και των ενεργειών της, και στο Αουε ήταν λίγη.
Προφανώς και δεν είναι κακή ομάδα, το έχουμε αναφέρει ήδη. Μια χαρά είναι. Προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο αν μη τι άλλο, όχι να καταστρέψει. Είναι όμως, απρόβλεπτη, ικανή για το καλύτερο και για το χειρότερο.
Από πλευράς τακτικής την είδαμε για τρίτο σερί παιχνίδι με το 4-1-3-2. Καλή ήταν επιθετικά και στα τρία παιχνίδια της (Αννόβερο, Κίελο, Αμβούργο) με αυτό. Κι ας μην σκόραρε με το Αμβούργο. Ο συνολικός βαθμός καλός ήταν.
Αμυντικά τώρα, θυμίζουμε ότι με τα τρία στόπερ (3-4-1-2) ως φιλοξενούμενη λειτούργησε καλά στο Αουε, ενώ στο Βίρτσμπουργκ την πάτησε από ατομικά λάθη. Εντός έδρας, με το Αννόβερο, με το Αμβούργο και την Οσναμπρικ, που έπαιξε με τετράδα, η άμυνά της ήταν ΟΚ, αλλά όχι και αλάνθαστη.