Υποδέχτηκε τη Χόφενχαϊμ και τη νίκησε με 3-1. Μέχρι το 17′ μπορούσε να έχει δεχτεί δύο γκολ. Από τη στιγμή που σκόραρε από στατική φάση στο 18′ όλα άλλαξαν. Αμύνθηκε καλά και στο δεύτερο 45λεπτο βρήκε αντεπιθέσεις που της χάρισαν άλλα δύο (εύκολα) τέρματα. Μόλις στο 84′ δέχτηκε το γκολ.
Η ομάδα του Πελεγκρίνο Ματαράτσο σταμάτησε το σερί πέντε παιχνιδιών δίχως νίκη που είχε στο πρωτάθλημα, θυμήθηκε μετά από την πρεμιέρα την χαρά της επικράτησης σε αυτό και πήγε αρκετά πιο ήρεμη στην διακοπή της δράσης.
Αυτό που μπορούμε με πολύ απλή λογική να γράψουμε είναι πως το 3-4-2-1 γύρισε και μαζί γύρισε και η αναμενόμενη εικόνα της. Το 4-2-3-1 που δοκίμασε στο Μπόχουμ προκάλεσε την εξαφάνιση της επίθεσής της και δεν χάρισε και κάτι το τρομερά καλύτερο αμυντικά. Παθητική ήταν, ένεκα αντιπάλου δεν δέχτηκε τέρμα.
Με το 3-4-2-1 που ξέρει, αγαπάει και προτιμά, ξέρουμε και εμείς τι να περιμένουμε από αυτή. Η κύρια αδυναμία της με αυτό είναι η ανασταλτική λειτουργία, ειδικά όταν παίζει στο γήπεδό της, διότι παίρνει και μερικά ρίσκα στην ανάπτυξή της. Ως φιλοξενούμενη γενικώς προσπαθεί να παίξει λίγο πιο προσεκτικά και τα καταφέρνει λίγο καλύτερα στο αμυντικό κομμάτι.
Επιθετικά δεν έχει την άνεση στο σκοράρισμα που την χαρακτήριζε (ειδικά εκτός έδρας) στην περασμένη σεζόν, αλλά την εξήγηση σε αυτό την έχουμε δώσει από νωρίς. Δεν είναι εύκολο να παίζει χωρίς τις βασικές επιλογές της. Μια χαρά τα πιτσιρίκια της, αλλά λίγη ποιότητα παραπάνω χρειάζεται.