Υποδέχτηκε τη Σάλκε και τη νίκησε με 2-1. Παιχνίδι δύναμης έγινε με την ίδια να βρίσκεται πίσω στο σκορ, αλλά να αξιοποιεί γκάφα αντιπάλου και μία καλή σέντρα ώστε να πάρει προβάδισμα και να το προστατεύσει ως το τελικό σφύριγμα. Δεν είδαμε ποιότητα μα από ένταση το παιχνίδι έδινε ρέστα.
Η ομάδα του Ντάνιελ Τιούν άρχισε με χαμόγελα την παρουσία του στην τεχνική ηγεσία της, σταμάτησε το σερί πέντε παιχνιδιών δίχως νίκη στο πρωτάθλημα και το τέλος της αγωνιστικής τη βρήκε σταθερή στην 16η θέση των παιχνιδιών διαβάθμισης για την παραμονή, μόλις έναν βαθμό πίσω από τη 15η Ζάντχαουζεν.
Πρώτη ανάσα, πρώτο σημάδι ζωής. Τι είδαμε; Τα χαρακτηριστικά των ομάδων που κατάλαβαν την θέση τους και παίζουν για την επιβίωσή τους. Μόχθος, τρέξιμο, μαρκάρισμα σε κάθε σημείο. Κάτι είναι και αυτό. Με τον προηγούμενο τεχνικό κάτι το νερόβραστο μας παρουσίαζε και ως γηπεδούχος δεν προλάβαινε να «τρώει» αντεπιθέσεις. Με τη Σάλκε είχε συνοχή. Επαιξε και με 4-1-3-2, όχι με συντηρητική διάταξη δηλαδή.
Συνεχίζουμε και την θεωρούμε ομάδα που είναι πάντα ανταγωνιστική όταν παίζει με δυνατές αντιπάλους (με τακτική αουτσάιντερ γενικότερα) αλλά ακόμα δεν την έχουμε δει να κάνει πειστικό παιχνίδι με τον ρόλο του φαβορί, της ομάδας που θα δημιουργήσει, συνήθως αποτυγχάνει. Μοναδική εξαίρεση σε τέτοια αποστολή ήταν η νίκη της απέναντι στην Καρλσρούη. Αναλαμπή όπως καταλαβαίνετε.