Ενός κακού δοθέντος, μύρια έπονται. Το πράγμα φάνηκε να στραβώνει από τις αρχές Νοεμβρίου, όταν ξεκίνησε το σερί των ηττών. Δε σήκωσε κεφάλι έκτοτε, 5 ματς (4 στο πρωτάθλημα και 1 το μπαράζ) σημείωσε ισάριθμες ήττες. Μάλιστα, δεν κατάφερε καν να σκοράρει!
Από την αρχή βέβαια φαινόταν ότι η φετινή χρονιά θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη για την ομάδα των Κούρδων μεταναστών. Η μετακίνησή τους στην Ουψάλα, δεν έλυσε τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν, πέρσι ταξίδευαν διαρκώς γιατί και στις εντός έδρας αναμετρήσεις τους έπαιζαν στο Γέβλε, φέτος μοιράστηκαν το γήπεδο της Σίριους, ωστόσο είναι γεγονός πως από την ώρα που ελήφθη η απόφαση να μετακομίσουν από το Μπορλένγκε, όπου και ιδρύθηκε η ομάδα, την έχει πάρει η κατηφόρα.
Τα αποτελέσματα φέτος έδειξαν μια ομάδα που δεν μπορεί να βρει σταθερότητα με τίποτε. Η έδρα ανύπαρκτη (3-8-4), οπότε η πορεία μάλλον αναμενόμενη. Μεσούσης της χρονιάς, η διοίκηση προχώρησε στην ανανέωση του τεχνικού Πολ Ολάουσον, ωστόσο πριν από το τελευταίο ματς με την ΓΚΑΪΣ, τον απέλυσε μαζί με τον τεχνικό διευθυντή. Στη θέση του έβαλε τον Γιόναταν Μπεργκ, ο οποίος όμως ούτε την εμπειρία έχει ούτε όμως και τον χρόνο να δουλέψει και αλλάξει τα κακώς κείμενα. Η εντός έδρας ήττα 0-1 την τελευταία αγωνιστική από την ΓΚΑΪΣ, μπορεί να ήταν ανώδυνη, αφού έτσι κι αλλιώς δεν είχε ελπίδα να σώσει τη χρονιά, ωστόσο έδειξε πως η ομάδα στερείται σταθερότητας και ηρεμίας.
Και ήρθε το πρώτο ματς με τη Λαντσκρόνα, το ένα από τα δύο που θα κρίνει αν θα συνεχίσει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο ή θα επιστρέψει εκεί που βολόδερνε τόσα χρόνια πριν γίνει το μεγάλο άλμα που την έφερε ως την Αλσβένσκαν.
Στο ματς αυτό λοιπόν, παρατάχθηκε με αρκετές απουσίες τόσο λόγω τραυματισμών όσο και τιμωριών αλλά και λήξης συμβολαίων. Το 2-0 τη φέρνει ένα βήμα πριν τον υποβιβασμό, αφού είναι μεν διαχειρίσιμο, ωστόσο πρέπει να σκοράρει τουλάχιστον δύο φορές και να αποφύγει το λάθος στην άμυνα. Το εντελώς αντίθετο επομένως απ’ αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο ενάμιση μήνα.