Αποχώρησε ηττημένη με 3-0 από το Ντίσελντορφ στην προηγούμενη αγωνιστική. Βρέθηκε πίσω στο σκορ στην πρώτη ευκαιρία του παιχνιδιού (11′). Πήρε πρωτοβουλία, είχε 15 λεπτά υπεροχής και προσπαθειών ισοφάρισης, δίχως κλασσική ευκαιρία ωστόσο. Μετά το 30′ η πρωτοβουλία της ήταν ανούσια μέχρι το τελικό σφύριγμα και δύο γκολ από αντεπιθέσεις στα τελευταία λεπτά ανέβασαν την έκταση της ήττας της.
Η ομάδα του Μάρκο Γκρότε δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια στη νίκη στο Μπράουνσβαϊχ και η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που βρέθηκε πίσω στο σκορ δεν μας έπεισε. Δεν είναι το καλύτερό της όταν πρέπει να πάρει την μπάλα και να ξεκλειδώσει κλειστή άμυνα.
Συνεχίζουμε βεβαίως, και έχουμε πολύ θετική γνώμη για αυτήν, το μοναδικό παιχνίδι στο οποίο δεν μας άρεσε ή δεν έπαιξε όπως θέλει, παραμένει εκείνο με τη Νυρεμβέργη. Στο Ντίσελντορφ ήταν θέμα τακτικής η αποτυχία, της «στράβωσε» η κατάσταση.
Είναι ομάδα που θέλει να δίνει βάρος στην προστασία της άμυνάς της και στα περισσότερα παιχνίδια το έχει καταφέρει, συνήθως ωστόσο, δίχως να κρατήσει το μηδέν. Εξαιρέσεις της αμυντικής επίδοσης η Νυρεμβέργη και το Ρέγκενσμπουργκ όπως απέτυχε γενικώς.
Επιθετικά δεν μας έχει γοητεύσει ούτε στις αντεπιθέσεις της ούτε όταν (σπάνια) παίρνει την πρωτοβουλία, με εξαίρεση βεβαίως, το παιχνίδι στο Ρέγκενσμπουργκ όπου μέτρησαν κυρίως οι στατικές φάσεις, τοτμέας στον οποίο έτσι κι αλλιώς βασίζει πολλά.
Το σκεπτικό παιχνιδιού της γενικώς είναι το ίδιο είτε παίξει με 4-2-3-1 (το πιο συνηθισμένο) είτε με το 4-1-3-2 με την Ντάρμσταντ ή το 4-1-4-1 με τη Ζάντχαουζεν και στο Χάιντενχαϊμ. Εχουμε δει ακόμα, το 4-3-3 απέναντι στη Νυρεμβέργη και δύο φορές το 4-4-2 με ρόμβο στα χαφ. Στις 2/3 περιπτώσεις με αυτά τα παιχνίδια έγιναν «ροκ», όχι και εκείνο στο Μπράουνσβαϊχ όπου είχε την «συνηθισμένη» εικόνα.