Αδιόρθωτη. Ροντέο μεν στο α’ ημίχρονο της φιλοξενίας του Βόλου, με εκατέρωθεν δοκάρια, χαμένο (από την Ενωση, στο 0-0) πέναλτι και τελικά ισοπαλία (1-1), αλλά σίγουρα η εικόνα της ήταν πειστικότατη σε σημείο που να μοιάζει κολακευτικό για τους Θεσσαλούς το σκορ στο συγκεκριμένο σημείο του ματς.
Στο β’, άλλαξε τελείως. Δεν έκανε ούτε τελική, «άδειασε», δεν μπόρεσε να κρατήσει μπάλα, δεν μπόρεσε να απειλήσει και από μια χαζομάρα του Τζαβέλλα, ο οποίος χάρις ουσιαστικά πέναλτι, δέχτηκε και δεύτερο γκολ στο τέλος, χάνοντας το παιχνίδι (παρότι στο τελευταίο δεκάλεπτο έπαιξε με παίκτη περισσότερο).
Τρίτη σερί εντός έδρας ήττα, πάλι με 2-1, πάλι από ομάδα της περιφέρειας, σερί ανεπανάληπτο εδώ και 36 χρόνια και τα όργανα, άρχισαν να βαράνε ακόμη πιο ηχηρά. Ειδικά με τα όσα… τρελά συνέβησαν σε ένα ακόμη μεταγραφικό παζάρι για την Ενωση, η οποία τελικά, παρακάμπτοντας όλη την σχετική ιεραρχία, έσωσε μέρος των εντυπώσεων φέρνοντας στο παρά ένα στην Αθήνα τον παίκτη που ήταν εκείνη την στιγμή διαθέσιμος, σε ρόλο και θέση που δεν ήταν εξ αρχής προτεραιότητά της («οκτάρι», τον Σουηδό Φράνσον).
Εύλογη και απολύτως αναμενόμενη η πίεση προς τον κόουτς Γιαννίκη, κυρίως από κόσμο και media, κόντρα σε αυτά, στηρίζεται πειστικά από τη διοίκηση, κάτι που όμως για να διατηρηθεί – αρχές Φεβρουαρίου είμαστε μόλις – επιβάλλεται βελτίωση της εικόνας και αποτελέσματα.
Θετικό εν όψει της αποψινής αναμέτρησης στο «Βικελίδης» ότι η Ενωση παραμένει αήττητη στις εξόδους της με τον Γιαννίκη στον πάγκο της (5-2-0 σε όλες τις διοργανώσεις), κρατώντας μάλιστα ανέπαφη την εστία της στις 4 τελευταίες στο πρωτάθλημα (επίδοση ανεπανάληπτη την τελευταία τριετία).