Εάν υπάρχει ένα αποτέλεσμα που σε εκπλήσσει στον φετινό Παναθηναϊκό Β’, είναι αυτό που έφερε την προηγούμενη εβδομάδα απέναντι στον Απόλλωνα Πόντου. Αναφερόμαστε στη λευκή ισοπαλία των δύο. Ήταν η πρώτη φορά που ματς των «πράσινων» έρχεται 0-0. Προφανώς και μπορεί να συμβεί. Μεγάλη είναι η χρονικά, θα γινόταν κάποτε. Απλώς είναι εντελώς κόντρα σε ό,τι έχει δείξει το «τριφύλλι», το οποίο είναι μία ομάδα που δεν παίζει για το αποτέλεσμα. Βγάζει φάσεις, έχει ποιοτικούς παίκτες και σπάνια δεν σκοράρει. Ακόμη πιο σπάνια καταφέρνει να κρατήσει απαραβίαστη την εστία της. Για την ακρίβεια δεν το είχε κάνει σε κανένα ματς προηγουμένως. Υπάρχει μία αφέλεια στα μετόπισθεν. Ενδεχομένως να είναι και έλλειψη ποιότητας, αν το συγκρίνει κανείς με τις λύσεις που έχει μπροστά ο Σωτήρης Αντωνίου.
Πάντως το ματς με τον Απόλλωνα Πόντου δεν ήταν από αυτά που δεν βλέπονταν παρά το 0-0. Έγιναν ευκαιρίες και από τους δύο. Ο Παναθηναϊκός Β’ έκανε την πρώτη φάση μόλις στο 4′ με τον Μπιλάλ, ενώ στο 24′ ήταν ο Ταβάρες εκείνος που δεν νίκησε τον Πίτκα. Οι φιλοξενούμενοι είχαν τις στιγμές τους με Εσάλο και Αμαραντίδη. Στο δεύτερο ημίχρονο οι «πράσινοι» έκαναν άλλη μία ευκαιρία με τον Μπιλάλ και στο 69′ με τον Καρβούνη. Τρία λεπτά μετά ο Ταβάρες δεν νίκησε ξανά τον Πίτκα, ενώ στη συνέχεια παρά την πίεση που άσκησε το «τριφύλλι», φάσεις δεν έβγαλε. Αντιθέτως, στο φινάλε λίγο έλειψε να γίνει το 0-1 με τον Δαλιανόπουλο να χάνει σημαντική ευκαιρία.