Μια χαρά. Ούτε πέρυσι θεωρήθηκε ως νεοφώτιστη, ούτε φέτος αντιμετωπίζεται ως ομάδα που διανύει μόλις τη δεύτερη σεζόν της στα σαλόνια. Πέρυσι, ένα κλακάζ (το οποίο κατά πολλούς θεωρήθηκε και ηθελημένο) στο φινάλε της στέρησε την ευκαιρία να διεκδικήσει ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, φέτος, παραμένει με το πόδι πατημένο στο γκάζι.
Έφτασε στη διακοπή ούσα αήττητη 10 αγωνιστικές – σερί που αν διευρύνει σήμερα θα ισοφαρίσει το μεγαλύτερη της ιστορίας της, το οποίο και κρατάει από τον Μάρτιο του 1977 – έχοντας την τρίτη καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, αλλά και την τρίτη καλύτερη άμυνα, ούσα η ομάδα που έχει υποστεί τις λιγότερες ήττες – μόλις 1 – από κάθε άλλη στη Super Lig. Καθόλου τυχαίο συνεπώς πως βρίσκεται στο -5 από την κορυφή σταθερά στην πρωτοπόρο πεντάδα, εξάδα της κατάταξης.
Η επιστροφή πάντως στην δράση ήταν αρνητική μιας και συνοδεύτηκε από την εντός έδρας ήττα με 4-3 στην παράταση (2-2 ο κανονικός αγώνας) από τη Ρίζεσπορ (1η κατ.) την περασμένη Πέμπτη, ήττα που έφερε και τον αποκλεισμό της από τη συνέχεια του Κυπέλλου. Άλλοθι και δικαιολογία ότι αγωνίστηκε με αρκετές ρεζέρβες στο συγκεκριμένο παιχνίδι.
Στη διακοπή έδωσε πέντε φιλικά με ανάλογα… χορταστικά αποτελέσματα: 3-6 από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ (4/12), 1-2 από τη Φορτούνα Σιτάρντ (5/12), 5-0 επικράτησε της λετονικής Λιεπάγια (8/12), 2-2 έφερε πρώτα με τη Γαλατασαράι (10/12) και μετά με τη Σαμπντόρια (15/12) στα τελευταία της φιλικά.