Κάθε φορά που κάτι εξωπραγματικό συμβαίνει στο Τσάμπιονς Λιγκ, λέμε «τα έχουμε δει όλα». Μπα. Εχω την πεποίθηση ότι θα δούμε πολλά ακόμα.
Θέλετε να θυμηθούμε κάποια; Πρόπερσι, η Μπαρτσελόνα ανατρέπει ήττα με 4-0 εκτός έδρας, διαλύοντας 6-1 την Παρί στη ρεβάνς. Την ίδια σεζόν, η Σίτι συντρίβει 5-3 τη Μονακό στο «Ετιχαντ» και στον επαναληπτικό χάνει 3-1. Στα προημιτελικά εκείνης της χρονιάς, η Ρεάλ περνάει με 2-1 από το Μόναχο και στο «Μπερναμπέου» τρέμει μέχρι να προκριθεί στην παράταση.
Πέρσι, η Γιουνάιτεντ παίρνει 0-0 στη Σεβίλλη και… καταφέρνει να χάσει στο «Ολντ Τράφορντ». Λίγες μέρες αργότερα, η Μπαρτσελόνα πάει στη Ρώμη με προίκα το 4-1 του «Καμπ Νόου» και φεύγει με τρία γκολ στο κεφάλι από τη Ρόμα. Την επόμενη μέρα, η Ρεάλ περιμένει χαλαρά τη Γιουβέντους, έχοντας το υπέρ της 3-0 του Τορίνο. Κι όμως, φτάνει το 90ό λεπτό, η Γιούβε έχει ισοφαρίσει το σκορ του πρώτου αγώνα και αρκεί μια… επινόηση του ρέφερι για να βγει νοκ άουτ.
Φέτος, η φάση των «16» έκρυβε κι άλλες εκπλήξεις. Κορυφαία, κατά τη γνώμη μου, η ανατροπή της Γιουνάιτεντ στο Παρίσι. Με 0-2 στην πλάτη, πάει και κάνει… απίθανο διπλό με 1-3 επί της Παρί. Είχε προηγηθεί μια μέρα νωρίτερα το σόου του Αγιαξ στη Μαδρίτη, που πέταξε έξω τη Ρεάλ, παρά την ήττα με 1-2 στο Αμστερνταμ.
Αυτά είναι οκτώ παραδείγματα σε βάθος μόλις δύο χρόνων. Και ακόμα έχουμε… μέλλον μπροστά μας. Ισως και πολύ κοντινό (μέλλον)…
Γιουβέντους – Ατλέτικο
Εχει τελειώσει το πρώτο ματς στο «Μετροπολιτάνο» πριν από τρεις εβδομάδες. Η Ατλέτικο κερδίζει καθαρά και ξάστερα τη Γιούβε, οι παίκτες τρέχουν σαν παλαβοί από τη χαρά τους να το γιορτάσουν και εκείνη τη στιγμή ο προπονητής τους βρίσκει την ευκαιρία να κάνει μια απαράδεκτη χειρονομία, που δεν αρμόζει ούτε στο επίπεδο του Τσάμπιονς Λιγκ ούτε στο επίπεδο του κλαμπ στο οποίο δουλεύει. Μακριά από μένα κάθε σεμνοτυφία. Δέχομαι ότι στο ποδόσφαιρο οι παλμοί φτάνουν στο κόκκινο, τα νεύρα είναι τεντωμένα, η πίεση τεράστια, διακυβεύονται (πέρα από το γόητρο) πολλά εκατομμύρια.
Και να δεχτώ επίσης ότι εκείνη τη στιγμή ο Αργεντινός τεχνικός δεν κατάλαβε, πάνω στην ένταση, το λάθος του. Βγαίνει όμως μετά στη συνέντευξη Τύπου και υπερασπίζεται τον εαυτό του, λέγοντας ότι με αυτή την κίνηση ήθελε να δείξει πως οι παίκτες του έχουν cojones. Ναι, κ. Σιμεόνε, έχουν και παραέχουν. Αλλά κάθε φορά που πετυχαίνουν μια μεγάλη νίκη θα το… υπενθυμίζεις; Δηλαδή, αν πάρεις το Τσάμπιονς Λιγκ, τι άλλο θα κάνεις;
Ο Ρονάλντο σκοράρει πρώτος για την ανατροπή
Μπρος στη γενική κατακραυγή, ο Σιμεόνε τα «μαζεύει» μετά από λίγες μέρες. Ζητά δημόσια «συγγνώμη» για την κίνησή του, ξεκαθαρίζοντας ότι σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να θίξει τη Γιουβέντους. Σώπα, ρε. Πόσες μέρες χρειάστηκες για να καταλάβεις (;) το λάθος σου; Οποιος έχει cojones, βρίσκει το θάρρος να το παραδεχτεί αμέσως. ΑΜΕΣΩΣ. Οχι να περιμένει πώς θα αντιδράσει ο κόσμος. Ετσι λέω εγώ. Αποψή μου.
Να ξεκαθαρίσω βέβαια ότι θεωρώ τον Σιμεόνε έναν από τους κορυφαίους προπονητές στον πλανήτη τα τελευταία 5-6 χρόνια. Το ότι έφτασε σε δύο τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ, λέει πολλά. Το ότι έφερε την Ατλέτικο να κοιτάζει στα μάτια τα μεγαθήρια της Ισπανίας, λέει περισσότερα. Αλλά ο καθείς γράφει την ιστορία του με δύο τρόπους, με τα επιτεύγματά του και τη συμπεριφορά του… Στο πρώτο, παίρνει άριστα. Στο δεύτερο, ίσα που πιάνει τη βάση…
Στοίχημα
Μετά από 550+ λέξεις, δεν έχω πει κουβέντα για στοίχημα και προγνωστικά. Μη νομίζετε ότι θα το αποφύγω, άλλωστε δεν μπήκατε στο blog να διαβάσετε την άποψή μου για την κίνηση του Σιμεόνε. Ηθελα όμως να το γράψω. Και το ξεκαθαρίζω ξανά, δεν είμαι σεμνότυφος. Κι εγώ παθιάζομαι για την ομάδα μου, έχω βρίσει, έχω κάνει χειρονομίες. Αλλά εμένα δεν με δείχνει η τηλεόραση. Δεν εκπροσωπώ την ομάδα μου. Και στο κάτω κάτω, ό,τι έχω κάνει είναι σε ιδιωτικό χώρο, το πολύ πολύ να… τα έχω δείξει (μεταφορικά βέβαια) στα φιλαράκια μου. Σιγά το «έγκλημα».
Αν ήμουν ο Αλέγκρι, θα έπιανα τους παίκτες μου σήμερα και από το πρωί θα τους έδειχνα τη σκηνή με τον Σιμεόνε. Για να τους πωρώσω, να τους ατσαλώσω. Τι συστήματα και σαχλαμάρες; Μεγάλα παιδιά είναι, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Οκ, δεν είναι εύκολο να ανατρέψεις μια ήττα με 2-0 και μάλιστα απέναντι στην πιο σκληρή -ίσως- ομάδα του Κόσμου, αλλά αν μπεις με το μαχαίρι στα δόντια, αν διεκδικήσεις κάθε φάση, αν καταθέσεις την ψυχή σου, τίποτα δεν είναι απίθανο. Τόσα και τόσα έχουμε δει την τελευταία διετία στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτά που αναφέραμε στον πρόλογο…
Για να το συνοψίσω, κοιτάζω τα στοιχήματα. 1.75 ο άσος. Ποτέ. Never, που λένε και οι Αγγλοι. Over στο 2.17. Ελκυστικό μεν, αλλά με τι καρδιά να παίξεις over σε ματς της Ατλέτικο. Τι επιλέγω; Να υπάρχει σκορ 2-0 σε οποιαδήποτε στιγμή του αγώνα, που προσφέρει ο Stoiximan. Ας είναι και στο 15ο λεπτό, ας είναι και στο 90ό, ουδόλως με απασχολεί. Με τη λογική ότι οι Ιταλοί θα πιέσουν πολύ, το ένα γκολ δεν τους αρκεί, πρέπει να κυνηγήσουν και δεύτερο. Και αν γίνει το 2-0, ας κάνουν μετά ό,τι θέλουν, ό,τι προστάξει ο… θεός του Τσάμπιονς Λιγκ. Θα έχω πληρωθεί το 2.88 και θα δω το υπόλοιπο χωρίς (στοιχηματικό) άγχος.
* Αφησα ένα… κενό στον τίτλο. Ηθελα να γράψω «Από τότε που βγήκε η συγγνώμη, χάθηκε μια πρόκριση». 4.00 δίνει να περάσει η Γιούβε, σε κάποιο δελτίο μου θα το βάλω ως fun bet. Και αλίμονο στα φιλαράκια μου που θα δούμε μαζί το βράδυ το ματς…
