Ο κύκλος της πρώτης αγωνιστικής ολοκληρώθηκε το βράδυ της Δευτέρας με τη νίκη της Χιλής κόντρα στην Ιαπωνία. Δεν γίναμε και πολύ σοφότεροι, πήραμε όμως μια πρώτη γεύση από τις 12 ομάδες. Ουσιαστικά επιβεβαιώθηκε ότι το φετινό Κόπα Αμέρικα είναι μια διοργάνωση δύο ταχυτήτων. Αυτό που διορθώθηκε στις αποδόσεις στο στοίχημα είναι η σειρά των φαβορί. Η Βραζιλία παραμένει πρώτο, Ουρουγουάη, Κολομβία ακολουθούν, ενώ Αργεντινή και Χιλή μένουν (πολύ) πιο πίσω.
Βραζιλία: Τεράστια πίεση
Δεν είναι η βασική υποψήφια για την κούπα μόνο λόγω της έδρας. Εχει την περισσότερη ποιότητα από όλους και ταλέντο σε όλες τις γραμμές, ενώ διαθέτει τον κορυφαίο τερματοφύλακα του τουρνουά. Τον Αλισον της Λίβερπουλ. Στο πρώτο ματς εμφανίστηκε λίγο αγχωμένη, το οποίο είναι λογικό ως ένα βαθμό. Θυμίζουμε βέβαια ότι πριν από 5 χρόνια υπέστη -και τότε εντός έδρας, στο Μπέλο Οριζόντε- μία από τις μεγαλύτερες ήττες της ιστορίας της. Αρα, η πίεση από κόσμο και ΜΜΕ είναι τεράστια. Πρόβλημα, αγωνιστικά, η γερασμένη άμυνά της, με τον 36χρονο Αλβες, τον 34χρονο Τιάγκο Σίλβα και τον 33χρονο Φελίπε Λουίς. Οσον αφορά στον Νεϊμάρ και την απουσία του, είναι ένα γεγονός που προς το παρόν λειτουργεί θετικά. Στο κρίσιμο όμως, σε έναν ημιτελικό ή τον τελικό, η απουσία του θα φανεί. Ριτσάρλισον και Νέρες, που παίζουν στις δύο πτέρυγες, αφενός είναι παικταράδες, αφετέρου δεν δείχνουν έτοιμοι να σηκώσουν τη Βραζιλία στις πλάτες τους.
Ουρουγουάη: Κάτι σαν σύλλογος
Στην έντυπη μορφή της Kingbet, πριν από τη σέντρα, εξηγούσαμε τους λόγους που η «σελέστε» άξιζε να παιχτεί στο 8.00 για κατάκτηση του τίτλου στα προγνωστικά στοιχήματος. Το βασικό της πλεονέκτημα είναι ότι μοιάζει περισσότερο με σύλλογο παρά με εθνική ομάδα. Το Α και το Ω είναι ότι διαθέτει ομοιογένεια. Επίσης, έχει ένα πολύ αξιόπιστο δίδυμο άμυνας (Γκοδίν – Χιμένες) και μία παγκόσμιας κλάσης επιθετική γραμμή με Σουάρες και Καβάνι. Επίσης, έχει καλά χαφ. Τορέιρα (Αρσενα), Μπεντανκούρ (Γιούβε), Βεσίνο (Ιντερ), Φέδε Βαλβέρδε (Ρεάλ). Πρόβλημα ο αναξιόπιστος, πλέον, Μουσλέρα κάτω από τα δοκάρια, αλλά και η έλλειψη πολλών επιλογών στις πτέρυγες.
Κολομβία: Μόνη ένσταση η… φανέλα της
Η φουρνιά είναι εντυπωσιακά καλή. Πληρότητα σε όλες τις θέσεις, κανένα κενό στο ρόστερ. Αν και πολύ έμειναν στον Κοουτίνιο λόγω των δύο γκολ του, ο Μπάριος, πρώην Μπόκα κι από τον Γενάρη στη Ζενίτ, κερδίζει πανεύκολα τον τίτλο του κορυφαίου της πρώτης αγωνιστικής. Αμυντικό χαφ που κινείται παντού. Κλείνει τους χώρους, μοιράζει την μπάλα. Κάτι σαν τον Καντέ, αλλά σε πιο ωραίο, πιο… λάτιν στυλ. Ο Πέκερμαν άφησε έτοιμη ομάδα και ο Κεϊρός αποδεικνύεται πανέξυπνος, αφού πείραξε ελάχιστα πράγματα. Αν μάλιστα καταλάβει εγκαίρως ότι πρέπει να ξεκινάει με τον Σαπάτα στην κορυφή της επίθεσης και όχι με τον Φαλκάο, ακόμα καλύτερα. Μοναδική ένσταση το γεγονός ότι η Κολομβία στα δύσκολα παραδοσιακά κολλάει. Της λείπει, δηλαδή, η φανέλα και το μέταλλο, σε σχέση με την Ουρουγουάη.
Αργεντινή: Θέλει χρόνο
Δεν ήταν ούτε τραγική ούτε τόσο απογοητευτική, όσο γράφτηκε κατά κόρον. Απλά έχασε από έναν ανώτερο αντίπαλο (Κολομβία). Είναι νέα ομάδα, θέλει χρόνο και οι πιθανότητες να βελτιωθεί κατά τη διάρκεια του τουρνουά είναι υπέρ της. Δεν ξέρουμε ακόμα αν ο Σκαλόνι είναι καλός προπονητής ή όχι. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει μεγαλύτερη ηρεμία σε σχέση με πέρσι, με τον κυκλοθυμικό Χόρχε Σαμπάολι, που το πρωί ξυπνούσε με 4-4-2, το μεσημέρι ανέλυε στους παίκτες 4-3-3 και το βράδυ στο ματς έπαιζε 3-4-3. Αν η Αργεντινή κάνει 4 βαθμούς με Παραγουάη και Κατάρ, που είναι πολύ πιθανό, παίζει με Βενεζουέλα ή Περού στα προημιτελικά και πάει για ημιτελικό με Βραζιλία στο Μπέλο Οριζόντε.
Στοίχημα
Το Κατάρ έδειξε καλά στοιχεία στο ντεμπούτο του. Μια ομάδα με φρεσκάδα, τρεξίματα και ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο. Ο στόχος βέβαια δεν είναι η διάκριση στο Κόπα Αμέρικα, αλλά κάτι ανάλογο στο Μουντιάλ που διοργανώνει σε 4 χρόνια. Το over κόντρα στην Κολομβία κινείται σε καλές αποδόσεις. Μαζί με τον άσο πληρώνει περισσότερο. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στο Αργεντινή – Παραγουάη. Η Παραγουάη δεν έχει σχέση με την ομάδα του παρελθόντος. Κακής ποιότητας άμυνα, με ελάχιστες επιλογές μπροστά. Και μόνο το γεγονός ότι μπροστά παίζει ο Οσκαρ Καρντόσο, λέει πολλά.
