Ο Κοσμάς Γκέζος ή όπως του αρέσει να τον φωνάζουν οι φίλοι, Μάκης, αγωνίζεται εδώ και 2,5 χρόνια στην αυστριακή Αούστρια Κλάγκενφουρτ. Ο 28χρονος Ελληνας αμυντικός κατάφερε με την ομάδα να πάρει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία μέσω των μπαράζ, με δύο νίκες επί της Σανκτ Πόλτεν και από τα τέλη Ιουλίου θα τον βλέπουμε στην αυστριακή Μπουντεσλίγκα.
Ο Γκέζος μίλησε στο Kingbet.net για την πορεία του στην αυστριακή ομάδα, τον στόχο της ανόδου και πώς επιτεύχθηκε, τη σουηδική Ακρόπολις που αγωνιζόταν νωρίτερα και το πολιτισμικό σοκ που έπαθε τις πρώτες του μέρες στη Σουηδία. Ο Μάκης μας μίλησε και για τον Πανιώνιο, από τις ακαδημίες του οποίου ξεκίνησε, αλλά τελικά δεν στέριωσε και ρίχνει τη μεγαλύτερη ευθύνη στον εαυτό του.
– Γεια σου Κοσμά. Πώς αισθάνεσαι μετά την εξασφάλιση της ανόδου με την ομάδα σου, την Αούστρια Κλάγκενφουρτ;
«Ακόμη δεν το έχω συνειδητοποιήσει. Είμαι πανευτυχής φυσικά. Πριν από μια εβδομάδα δεν ξέραμε αν θα μπορούμε να πάμε στα μπαράζ, οπότε ήμασταν λίγο να πάμε διακοπές και λίγο να γίνει η γκέλα από τη Βάκερ. Χρειάζεται χρόνος για να καταλάβουμε τι έχει συμβεί. Φανήκαμε λίγο τυχεροί που δεν μπορούσε να ανέβει η Μπλάου Βάις Λινζ, έγιναν και κάποια λάθη στην ομάδα. Ολη μας η χρονιά ήταν ένα roller-coaster συναισθημάτων».
– Τι πίστευες κατά τη διάρκεια της χρονιάς και τι άλλαξε όταν μάθατε ότι θα παίξετε μπαράζ με τη Σανκτ Πόλτεν;
«Κάναμε πολύ κακό πρώτο γύρο, δεν κερδίζαμε εκτός έδρας αλλά τελικά δεν το πληρώσαμε. Χάσαμε δύο πολύ σημαντικούς παίκτες, ο Τούρκος ο Αϊντίν μετακόμισε στη Βάκερ, ο Φον Χάακε τραυματίστηκε σοβαρά, έπαθε χιαστό. Και οι δύο έπαιζαν στη θέση «10» που είναι πολύ σημαντική για την ομάδα μας, με το σύστημα που παίζαμε (σ.σ. ρόμβο). Οταν χάσαμε αυτούς τους δύο μερικές φορές νιώθαμε πως παίζαμε με δέκα παίκτες».
– Πώς νιώθατε πριν από τα μπαράζ; Γιατί πανηγύριζες με τον Μορέιρα με τις σημαίες της Ελλάδας και της Ουρουγουάης; Εχετε καλή σχέση;
«Προφανώς χρειαζόμασταν και την τύχη για να τα καταφέρουμε και η ΛΑΣΚ Β να παίξει στα ίσια με τη Βάκερ. Εμείς θέλαμε να δώσουμε το 100% μας και από εκεί και πέρα δεν εξαρτιόταν απόλυτα από εμάς. Εμείς περάσαμε δύσκολα κόντρα στη Ραπίντ Β, οι δεύτερες ομάδες των μεγάλων συλλόγων στην Αυστρία είναι εξαιρετικές. Μόλις εξασφαλίσαμε τα μπαράζ είχαμε μια σιγουριά και ένα πείσμα πως θα καταφέρουμε. Επαιξε ρόλο και η φόρμα μας, ειδικά οι πέντε συνεχόμενες νίκες στο τέλος. Πρώτη φορά πίστευα τόσο πολύ στην ομάδα, αν και μπορεί να ακουστεί κλισέ. Ενιωθα πως με έχει πάρει η Μπαρτσελόνα και πως θα παίξω συμπαίκτης με τον Μέσι (σ.σ. γέλια). Με τον Μορέιρα πανηγυρίζαμε μαζί γιατί είμαστε από την αρχή μαζί, ξέρω ισπανικά οπότε επικοινωνούμε, είμαστε δύο μόνοι μας και ξένοι σε άλλη χώρα και πλέον είμαστε κολλητοί».
– Ηταν ένα όνειρο όταν πήγες στην Αυστρία να παίξεις στην πρώτη κατηγορία;
«Δεν ήταν όνειρο, να μην σου λέω ψέματα. Οταν έφυγα από τη Σουηδία και έμεινα ελεύθερος, δεν είχα καμία πρόταση. Οταν ήρθε η πρόταση από την Αούστρια, χάρηκα απίστευτα αλλά δεν κοιτούσα τι θα γίνει του χρόνου και αν θα ανέβουμε, αλλά ήθελα να βρω μια ομάδα για να παίξω. Η σκέψη ανόδου και το να παίξω στην πρώτη κατηγορία ήρθε το καλοκαίρι όταν ανανέωσα για τρία χρόνια. Είχα αρχίσει να έχω βλέψεις, πέρυσι χάσαμε την άνοδο στην ισοβαθμία με τη Ριντ αλλά ό,τι μας πήρε πέρυσι μας το έδωσε φέτος».
«Θέλω να μείνω στην Αούστρια Κλάγκενφουρτ»
– Εχεις συμβόλαιο για ακόμη ένα χρόνο με την ομάδα σου, ωστόσο υπάρχει κάποια κουβέντα για ανανέωση;
«Είμαστε σε συζητήσεις, ελπίζω να τελειώσει σύντομα το θέμα και να μην τραβήξει πολύ. Εγώ θέλω να μείνω στην ομάδα».
– Εχεις δύο γεμάτες χρονιά στη δεύτερη κατηγορία. Είναι λόγος πως είσαι βασικός για να παραμείνεις στην ομάδα;
«Εννοείται, δεν το συζητώ. Ολοι ξέρουν πως όταν δεν παίζεις δεν περνάς καλά. Είναι πολύ ψυχοφθόρο. Ο ποδοσφαιριστής πάντα θέλει να παίζει και είναι σημαντικός ρόλος στην ψυχολογία. Εχω πάει καλά τα 2,5 χρόνια που είμαι στην ομάδα, δεν έχω λόγο να θέλω να φύγω».
– Αν και αμυντικός έχεις πετύχει 11 γκολ σε 75 εμφανίσεις σου με την Αούστρια. Μήπως πρέπει να σκεφτείς να αλλάξεις θέση;
«Οχι, όχι (σ.σ. γέλια). Ειδικά για αμυντικός, όταν κάποιος είναι πιο απειλητικός τότε έχει κάτι μεταξύ ικανότητας και τύχης. Με βλέπουν λίγο πιο μικρόσωμο στα στημένα και δεν μου δίνουν τόση σημασία».
– Εχεις στο μυαλό πως από την Αούστρια Κλάγκενφουρτ μπορείς να πάρεις μεταγραφή;
«Εννοείται, όσο παίζεις πάντα ελπίζεις για το καλύτερο. Προσπαθείς κάθε μέρα και σε κάθε αγώνα για το καλό της ομάδας σου. Ομως όσο καλά πηγαίνει η ομάδα σου, τότε φαίνεται και η δική σου προσωπική δουλειά. Η δική μου ομάδα πηγαίνει αρκετά καλά, έτσι και εγώ φαίνομαι καλύτερος».
– Τι έγινε στο ματς με τη Βάκερ που διεκόπη;
«Διεκόπη για περίπου μισή ώρα. Οταν έβαλε γκολ η Βάκερ, οι οπαδοί τους έριξαν βεγγαλικά και φωτοβολίδες έξω από το γήπεδο. Ενα από αυτά κατέληξε στην οροφή και άρπαξε φωτιά η οροφή και ήρθαν τα πυροσβεστικά για να τη σβήσουν».
– Πώς το πήρες απόφαση να μετακομίσεις στην Αυστρία πριν από 2,5 χρόνια;
«Οταν ήρθε το ενδιαφέρον από την Αούστρια, δεν το σκέφτηκα στιγμή. Τότε η ομάδα δεν ήταν στην κατάσταση που είναι τώρα, ήταν πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού και στόχος ήταν να σωθεί. Υπήρχε άλλος πρόεδρος τότε και τα πράγματα δεν ήταν καλά. Τη Β Αυστρίας μπορεί να μην την κοιτάζουν πολλές χώρες, αλλά ψωνίζουν από την πρώτη κατηγορία πολύ συχνά».
– Πώς είναι η ζωή στο Κλάγκενφουρτ;
«Είναι μια πολύ όμορφη πόλη, έχει πληθυσμό περίπου στους 120.000 ανθρώπους. Είναι κλασική ευρωπαϊκή πόλη. Η μεγάλη ατραξιόν της πόλης είναι η λίμνη και λένε πως είναι από τις ωραιότερες στην Αυστρία. Το καλοκαίρι έχει τουρισμό, έρχονται οι Αυστριακοί για τη λίμνη και γύρω γύρω υπάρχουν θέρετρα για να κάνουν διακοπές. Η λίμνη ανεβάζει επίπεδο το Κλάγκενφουρτ».
«Επαθα πολιτισμικό σοκ όταν έφτασα στη Σουηδία»
– Ας γυρίσουμε λίγο πίσω. Το 2015 έμεινε ελεύθερος από τον Πανιώνιο και μετά από έξι μήνες που ήσουν χωρίς ομάδα κατέληξες στη σουηδική Ακρόπολις. Αρχικά πώς πήρες την απόφαση να μετακομίσεις στη Σουηδία;
«Οταν έφυγα από τον Πανιώνιο κάτι έσπασε μέσα μου και είπα πως δεν θέλω να συνεχίσω στην Ελλάδα. Είπα οτιδήποτε βρω στο εξωτερικό θα πω το ναι. Είχε πάει εκεί ένας πρώην συμπαίκτης μου και έτσι έγινε το κονέ».
– Πώς ήταν τα πράγματα εκεί; Εμεινες για τρία χρόνια. Τι σε κράτησε εκεί;
«Εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, ό,τι ήξερα για το ποδόσφαιρο έπρεπε να τα κάνω όλα reset. Και η ζωή ήταν διαφορετική. Εγώ προσαρμόζομαι εύκολα αλλά τις πρώτες μέρες είχα πάθει πολιτισμικό σοκ. Με κράτησε ότι η ομάδα κάθε χρόνο πάλευε για την άνοδο και αν ανέβαινε θα ήταν διαφορετικά τα δεδομένα».
– Πόσο διαφορετικό ήταν το ποδόσφαιρο στη Σουηδία;
«Είναι πολύ διαφορετικό, τύπου Αυστρίας. Με πολύ τρέξιμο, με πολλά γκολ, με ρυθμό. Υπάρχουν τα πλαστικά γήπεδα, εμένα δεν μου αρέσει καθόλου να παίζω εκεί. Στο γήπεδο είχαμε φυσικό χορτάρι».
– Πώς ήταν η ζωή στη Σουηδία;
«Οι ρυθμοί είναι τελείως διαφορετικοί, δεν υπάρχει φασαρία στον δρόμο, είναι πιο χαλαρά τα πράγματα. Βέβαια είναι αρκετά δύσκολο για έναν Ελληνα να ζήσει εκεί, τον βαρύ χειμώνα μπορεί να νυχτώσει στις 3 το μεσημέρι. Κάποιους ανθρώπους τους επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό αυτό. Αρκετοί συμπαίκτες μου δυσκολεύτηκαν, εγώ μπόρεσα να προσαρμοστώ. Η Στοκχόλμη είναι πανέμορφη πόλη, φιλική προς τον άνθρωπο. Πέρασα πολύ όμορφα στη Σουηδία».
«Εγώ φταίω που δεν στέριωσα στον Πανιώνιο, σωστή απόφαση για τις β ομάδες»
– Κεφάλαιο Πανιώνιος. Ξεκίνησες από τις ακαδημίες του από το 2008, έμεινες για τουλάχιστον 6-7 χρόνια στην ομάδα, πήγες δανεικός δύο φορές (σε Αχαρναϊκό και ΑΟ Γλυφάδας) και τελικά αποχώρησες ως ελεύθερος. Τι έφταιξε και δεν πήρες ευκαιρίες;
«Ο Πανιώνιος είναι πολύ μεγάλη ομάδα, είναι από τις ιστορικές ομάδες στην Ελλάδα. Ποτέ δεν ήταν και ούτε θα είναι εύκολο να παίξεις στον Πανιώνιο και να διακριθείς. Μεγάλο ρόλο που δεν έπαιξα έφταιγα και εγώ. Λάθη που έκανα μικρότερος, αποφάσεις που πήρα, το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ανήκει σε μένα. Δεν κατάφερα να στεριώσω στον Πανιώνιο».
– Εχεις σκεφτεί πως άξιζες παραπάνω ευκαιρίες στον Πανιώνιο και γενικότερα στην Ελλάδα καθώς τα τελευταία χρόνια έχεις δείξει πως τα καταφέρνεις καλά στο εξωτερικό;
«Δεν είμαι εγώ ειδικός για να πω αν άξιζα παραπάνω ευκαιρίες ούτε θα κατηγορήσω κάποιον προπονητή πως δεν με έβαλε. Ο μόνος υπεύθυνος που δεν έκανα την καριέρα που ήθελα στην Ελλάδα είμαι εγώ. Επειδή ήμουν από μικρός στην ομάδα και στους δύο δανεισμούς έπαιξα αρκετά, ήθελα να πάρω παραπάνω ευκαιρίες αλλά οι προπονητές μου έκριναν πως δεν έπρεπε να παίξω παραπάνω. Το δέχτηκα και πήγα παρακάτω. Οσον αφορά τους Ελληνες που διαπρέπουν στο εξωτερικό είναι θέμα ψυχολογίας. Στο εξωτερικό δεν θα έρθει κανένας οπαδός για να σου πει γιατί δεν έπαιξες καλά αλλά είναι η πίεση που βάζεις εσύ στον εαυτό του. Ισως γι’ αυτό πολλοί παίζουν απελευθερωμένα όταν φεύγουν από την Ελλάδα, χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Γιακουμάκης που έσπασε όλα τα ρεκόρ στην Ολλανδία. Είναι θέμα διαφορετικής νοοτροπίας, το οικονομικό για παράδειγμα παίζει ρόλο, έστω έμμεσο, στο θέμα της απόδοσής σου».
– Τι φταίει και οι ελληνικές ομάδες δεν εμπιστεύονται εύκολα παιδιά των ακαδημιών τους;
«Πραγματικά δεν ξέρω γιατί συμβαίνει, είναι κάτι άσχημο και δεν αφήνει τη χώρα να εξελιχθεί σε αυτό το κομμάτι. Εχουμε πολλά παραδείγματα ομάδων που εμπιστεύτηκαν νεαρούς παίκτες και τα αποτελέσματά τους ήταν πολύ καλά. Η ιστορία μας έχει δείξει πως οι ομάδες το κάνουν από ανάγκη αυτό. Στον Πανιώνιο όταν έφυγε ο κ. Τσακίρης και η ομάδα έφτασε σε δύσκολο σημείο, τότε εμπιστεύτηκε παιδιά από τις ακαδημίες της και παίκτες από χαμηλότερες κατηγορίες. Εχουμε την τάση στην Ελλάδα να τρώμε τα παιδιά μας, δεν τους αφήνουμε να εξελιχθούν».
– Πώς βλέπεις την απόφαση να μπουν δεύτερες ομάδες των τεσσάρων μεγάλων στη Σούπερ Λιγκ 2 στην Ελλάδα;
«Εμένα μου φαίνεται σωστή απόφαση, γίνεται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και έτσι η μετάβαση από το εφηβικό στο ανδρικό ποδόσφαιρο θα γίνεται πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Οσον αφορά τις ομάδες δεν με βρίσκει ιδιαίτερα σύμφωνο, όταν υλοποιηθεί όσοι έχουν δεύτερες ομάδες να μπουν στη χαμηλότερη κατηγορία και αν αξίζουν να ανέβουν. Για μένα δεν είναι λογικό να μπουν στη Β Εθνική οι δεύτερες ομάδες των Ολυμπιακού, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκού».
– Ο αδερφός σου, Πολύδωρος, παίζει στον Ιάλυσο. Είναι λόγος να επιστρέψεις στην Ελλάδα για κάποια ομάδα ή έχει βγει από το μυαλό σου πλέον;
«Από το μυαλό μου δεν έχει φύγει τίποτα. Οταν ένας ποδοσφαιριστής πρέπει να πάρει μια απόφαση, ζυγίζει πολλά πράγματα. Αν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις δεν θα έλεγα όχι να γυρίσω στην Ελλάδα. Ωστόσο αυτή τη στιγμή νιώθω καλά στο εξωτερικό, αν και δεν είναι εύκολο που μένω μόνος μου στην Αυστρία. Από τη στιγμή που νιώθω καλά έξω θα καθυστερήσει η επιστροφή μου. Δεν θα γύριζα για τον Πολ στην Ελλάδα».
– Είχε έρθει και εκείνος στην Αυστρία στην ίδια ομάδα με σένα, έμεινε για μια χρονιά και μετά αποχώρησε. Μάλιστα παίξατε και αρκετά παιχνίδια μαζί στην άμυνα, εκείνος στο δεξί άκρο και εσύ στο κέντρο της άμυνας. Πώς είναι το συναίσθημα να παίζεις μαζί με τον αδερφό σου στην ίδια ομάδα;
«Εγώ έμαθα ότι έψαχνε η ομάδα παίκτη, ήρθε έκανε δοκιμαστικό και κέρδισε το συμβόλαιό του. Ο αδερφός μου έπαιζε δεκάρι στην Ελλάδα, δεν είχαμε όμως δεξί μπακ, έπαιξε σε εκείνη τη θέση και έκανε καλό ματς και του προσφέρθηκε συμβόλαιο. Ετσι όλη τη χρονιά έπαιζε δεξί μπακ και οκτάρι. Το ότι παίζαμε μαζί έκανε τη δουλειά μας πιο εύκολη. Δεν έχει σημασία στο γήπεδο πως είναι αδερφός μου, μέσα στον αγωνιστικό χώρο είμαστε όλοι οι ίδιοι. Μιλάμε την ίδια γλώσσα και αυτό παίζει τον ρόλο του».
Πέτρος Χαριζακλής
