Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ. Οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν την πολυτέλεια να κάνουν παζάρια ή να περιμένουν να ανέβει κι άλλο η τιμή του κάθε ποδοσφαιριστή. Θέλετε παραδείγματα; Ο Μαντί Καμαρά έφερε πρόταση 10 μύρια, ο Ολυμπιακός είπε όχι γιατί πίστευε πως θα βρει περισσότερα. Τον έχασε ελεύθερο. Ο Σισέ μία από τα ίδια (και παραπάνω λεφτά).
Η ΑΕΚ πέρσι το καλοκαίρι είχε υπερπρόταση από τη Λανς για τον Λιβάι Γκαρσία. Η ΑΕΚ είπε όχι, του έκανε ανανέωση με πολύ μεγαλύτερο συμβόλαιο. Το τι παραμύθια είχαν ακουστεί τώρα. Πως τον πούλησε για Γενάρη, αλλά τον κράτησε για να μπει Τσάμπιονς Λιγκ. Πως τον πούλησε, αλλά θα τον δώσει το επόμενο καλοκαίρι.
Και φτάσαμε στο επόμενο καλοκαίρι που η Λανς όχι μόνο δεν έχει μαντήλι να κλάψει, αλλά ψάχνει και 100 μύρια σε πωλήσεις. Και φυσικά δεν υπάρχει αξιόλογη πρόταση για τον Λιβάι. Θα μου πείτε είναι κακό για την ΑΕΚ; Όχι βέβαια, γιατί κρατάει έναν παικταρά στο ρόστερ. Αλλά αν το δει κάποιος σκληρά επιχειρηματικά, τότε η ΑΕΚ έχασε…
