«Αν ήμουν ο Μαραντόνα μπροστά σε οποιονδήποτε στόχο, αν ήμουν ο Μαραντόνα ποτέ δεν θα έκανα λάθος». Στην ταινία-ντοκιμαντέρ του Εμίρ Κουστουρίτσα για τη ζωή, τα έργα και τις μέρες του σπουδαίου Αργεντινού, ακούγονται μεταξύ άλλων και τα παραπάνω λόγια, μελοποιημένα από τον Μανού Τσάο (La Vida Tombola).
Πλέον, η σπουδαιότερη κατά πολλούς φυσιογνωμία που άφησε αέναο το πέρασμα και το στίγμα του στο δημοφιλέστερο των αθλημάτων, δεν είναι στη ζωή, προδομένος από τον κουρασμένο οργανισμό του, που για τόσα χρόνια φρόντιζε ο ίδιος να ταλαιπωρεί τόσο πολύ και τόσο συχνά.
Καταχρήσεις επί καταχρήσεων, ναρκωτικά, πολλά και βαριά ναρκωτικά, ουσίες, ουσίες και ποτάμια οινοπνεύματα, διαζύγια και άστατη προσωπική ζωή, λες και είχε βάλει στοίχημα με τον ίδιο του τον εαυτό να προσπεράσει τον εξωγηπεδικό μύθο του Τζορτζ Μπεστ, του άλλου τιτάνα της μπάλας. Ειρωνεία ή προσταγή της μοίρας; οι δύο κολοσσοί του σπορ, που αγαπήθηκαν όσο ελάχιστοι από τους ποδοσφαιρόφιλους ανά την υφήλιο αλλά οι ίδιοι λάτρεψαν τον ποδόγυρο, το ουίσκι και τις ουσίες, άφησαν τη ζωή την ίδια μέρα. Στις 25 Νοεμβρίου 2005 η ιδιοφυία από το Μπέλφαστ, σε ηλικία 59 ετών, στις 25 Νοεμβρίου 2020 ο «Αγιος Ντιέγκο» από το Ροζάριο.
Σε συνέντευξή του, αφού είχε σταματήσει ως ενεργός ποδοσφαιριστής, είχε πει χωρίς να μασήσει τα λόγια του, μπροστά στην κάμερα: «Αν δεν έπαιρνα κοκαΐνη, ξέρετε τι παίκτης θα ήμουν; Ξέρετε τι παίκτη χάσαμε από την κόκα;» θυμίζοντας στους εραστές της μπάλας, δεκαετίες νωρίτερα, ό,τι έλεγε πάνω κάτω για τον εαυτό του και ο άφταστος Βορειοϊρλανδός («αν είχα γεννηθεί άσχημος, δεν θα είχατε ακούσει ποτέ το όνομα του Πελέ»).
Και οι έσχατοι έσονται πρώτοι
Παραδοχή της αδυναμίας -που τον γλύκανε πριν τον καταστρέψει- και όλη η αυτοπεποίθηση του κόσμου, στα λόγια του ανθρώπου που δεν έβγαλε απλά από την ποδοσφαιρική μετριότητα την Αργεντινή και την οδήγησε από το χέρι στην κορυφή του κόσμου, αλλά με μπροστάρη την ίδια του την προσωπικότητα έφερε επανάσταση στο ποδόσφαιρο, δείχνοντας πως και οι έσχατοι έσονται πρώτοι. Αρκεί να υπάρχει ο σωστός αρχηγός!
Βέβαια, με τον ίδιο παρόντα, δεν θα μπορούσε να φοράει και άλλος το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Αργεντινής, ούτε φυσικά της Νάπολι, με την οποία όρθωσε το κοντό του ανάστημα και η σκιά της μεγαλοσύνης του έφτασε μέχρι τον ιταλικό Βορρά, όπου σκέπασε τις πλούσιες Μίλαν και Γιουβέντους κατακτώντας δύο πρωταθλήματα Ιταλίας με τους «μπλε» του ιταλικού Νότου. Εκεί που από το απόγευμα της 25ης Νοεμβρίου θρηνούν την απώλεια του δικού τους Αγίου!
Μέσα σε έναν ορυμαγδό γεγονότων που καθημερινά εξαντλεί τις αντοχές του πλανήτη και με την πανδημία να θερίζει καθημερινά χιλιάδες κόσμου, σήμερα, της Αγίας Αικατερίνης στο ορθόδοξο ημερολόγιο, ημέρα που πέθαναν ο Τζορτζ Μπεστ και ο προσωπικός φίλος του Μαραντόνα και παντοτινός ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο, σήμερα τους ακολούθησε και ο Ντιεγκίτο, δικαιώνοντας έναν σπουδαίο Ουρουγουανό λογοτέχνη και δημοσιογράφο, τον Εδουάρδο Γαλεάνο, ο οποίος είχε πει γι’ αυτόν: «Ηθελε να είναι πάντα πρωταγωνιστής, το μωρό στη βάφτιση και ο νεκρός στην κηδεία».
Ποδοσφαιρικά, μας είχε αποδείξει και με το παραπάνω ότι μπροστά στον οποιοδήποτε στόχο δεν θα έκανε λάθος, γιατί ήταν ο Μαραντόνα. Εξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, ήταν ο γνήσιος αντιστάρ, ο αντικομφορμιστής επαναστάτης που είχε όλη την αυτοκαταστροφή της γης στο αίμα του.
Οσοι ματώσαμε τα γόνατα στις αλάνες της γειτονιάς και στα χέρσα χωράφια των χωριών, κλωτσώντας την μπάλα στο όνομά σου, ευχαριστούμε για τις αναμνήσεις που δημιούργησες, για «το χέρι του Θεού», για την αλήθεια που έβγαζε είτε το κλάμα είτε το γέλιο σου, ευχαριστούμε που υπήρξες στην εποχή μας. Ο Μύθος σου μόλις ξεκίνησε…
