Η νίκη (2-1) στο Κάιζερσλαουτερν στην πρεμιέρα ήταν πειστική. Έδειξε να συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε. Συνοχή, οργάνωση, έλεγχος της αναμέτρησης στο μεγαλύτερο διάστημα, λίγες απειλές για τα καρέ της (έστω και απέναντι σε ομάδα που δεν βγάζει μάτια επιθετικά), ουσία μπροστά.
Δίκαια κέρδισε. Δεν έβγαλε μάτια, δεν έπαιξε τρομερό ποδόσφαιρο, αλλά και περισσότερες φάσεις είχε και περισσότερη ηρεμία ανασταλτικά. Σε πρώτη φάση δεν ενθουσιάστηκα από την αριστερή πλευρά της πάντως. Ο Ρίτσκα δεν είναι Πακαράντα.
Όλα τα άλλα λειτουργούν όπως τα θυμόμαστε. Ο Σμιθ ηρεμεί το παιχνίδι πίσω, το δίδυμο των Ίρβαϊν, Χάρτελ στα χαφ συνδυάζει δύναμη (ο πρώτος) με ταχύτητα (ο δεύτερος) και αν ο Αφολάγιαν φτάσει στο 100% και γυρίσει στο βασικό σχήμα περιμένω και την τριάδα μπροστά να λειτουργήσει όπως θυμάμαι ότι μπορεί. Έστω και με άλλου στιλ εννιάρι πλέον.