ΓΑΛΛΙΑ - ΓΕΩΡΓΙΑ

Μπαίνει στα νοκ-άουτ με τον αέρα μιας ομάδας που διαθέτει ποιότητα σε κάθε γραμμή και βάθος που σπάνια συναντάς σε Εθνική. Το 4-1 στον όμιλο έδειξε σταθερότητα, αλλά και περιθώριο βελτίωσης, αφού η ήττα από το Ισραήλ αποκάλυψε πως ακόμη χτίζει την αγωνιστική της ταυτότητα υπό τον Φρεντερίκ Φοτού. Ωστόσο, το τελευταίο δείγμα απέναντι στην Ισλανδία (114-74) απέδειξε ότι όταν πατήσει γκάζι, λίγοι μπορούν να την κοντράρουν.

Το παιχνίδι της Γαλλίας βασίζεται στη δύναμη (Γιαμπουσέλε), την ταχύτητα (Φρανσίσκο) και το all-around ταλέντο (Ρισασέ, Κουλιμπαλί, Χόαρντ) . Οι ψηλοί της επιβάλλονται με αθλητικότητα και φυσικά προσόντα, εξασφαλίζοντας ριμπάουντ (4η με 39 μ.ό.) και δεύτερες επιθέσεις (1η με 14,6 μ.ό..). Στην περιφέρεια, οι Γάλλοι διαθέτουν παίκτες που συνδυάζουν σκορ και δημιουργία, ικανούς να αλλάξουν το τέμπο όποτε χρειαστεί. Απέναντι στην Πολωνία έδειξαν χαρακτήρα, διαχειρίστηκαν την πίεση του κόσμου και πήραν τη νίκη που «έχτισε» αυτοπεποίθηση.

Η μεγαλύτερη δύναμη της ομάδας είναι το rotation: 10-11 παίκτες μπορούν να προσφέρουν ουσιαστικά λεπτά. Αυτό τους επιτρέπει να ανεβάζουν ρυθμό χωρίς να φοβούνται την κούραση. Με την επίθεση να φλερτάρει συχνά με 90+ πόντους και την αμυντική σκληράδα να παραμένει σταθερά παρούσα, η Γαλλία έχει όλα τα φόντα να φτάσει μακριά στη διοργάνωση.

Έρχεται στη φάση των «16» με ανάμικτα συναισθήματα. Το ξεκίνημά της στο τουρνουά ήταν εντυπωσιακό, με τη σπουδαία νίκη απέναντι στην Ισπανία (83-69), όμως στη συνέχεια δεν μπόρεσε να σταθεί με συνέπεια απέναντι σε αντιπάλους υψηλού επιπέδου. Η βαριά ήττα από την Ελλάδα (53-94) και το κακό δεύτερο ημίχρονο με την Ιταλία (62-78) έδειξαν αδυναμίες σε συγκέντρωση και πνευματική αντοχή. Παρ’ όλα αυτά, με το 2-3 και την ισοβαθμία υπέρ της, κατάφερε να συνεχίσει στη διοργάνωση.

Το δυνατό χαρτί της Γεωργίας βρίσκεται κοντά στο καλάθι. Οι Γκόγκα Μπιτάτζε (18,5π., 6,8ρ., 2τ.), Σάντρο Μαμουκελασβίλι (14,2π., 6,2ρ.) και Τορνίκε Σεγκέλια (9,6π.) δίνουν μέγεθος, δύναμη και παρουσία στη ρακέτα. Αποτελούν τους παίκτες-κλειδιά που μπορούν να κρατήσουν την ομάδα ζωντανή, ειδικά αν συνδυάσουν σκορ με ριμπάουντ. Στην περιφέρεια, η εμπειρία κάποιων παικτών είναι σημαντική (Σανάτζε, Μπάλντουιν, Μπουριανάτζε) αλλά λείπει η σταθερή απειλή από το τρίποντο (29,8%) που θα ανοίξει το γήπεδο.

Το σύνολο του Τζίκιτς στηρίζεται στην πειθαρχία και στη σκληρή άμυνα. Όταν μένει πιστή στο πλάνο της, μπορεί να περιορίσει ακόμη και καλύτερους αντιπάλους. Το πρόβλημα έρχεται όταν η ταλαντούχα τριάδα στους φόργουορντ/σέντερ κλειστεί καλά. Τότε καταρρέει, καθώς έχει κλειστό ροτέισον (7-8 παικτών) και λίγες λύσεις από τους «κοντούς». Κόντρα στη Γαλλία χρειάζεται παραπάνω επιθετικές λύσεις και ταυτόχρονα να «δείρει» μπασκετικά για να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες πρόκρισης.