ΦΡΑΙΜΠΟΥΡΓΚ - ΑΜΒΟΥΡΓΟ

Δύο παιχνίδια… έγιναν με τη Λειψία. Ένα μέχρι το 35’ όπου συνδύασε αμυντική σιγουριά και καλές ενέργειες στις επιθέσεις. Προηγήθηκε. Ένα μετά μέχρι τη λήξη, όπου η αμυντική ηρεμία χάθηκε. Η αντίπαλος έγινε επικίνδυνη, το σκορ δίκαια γύρισε (1-3) εις βάρος της.

Η ομάδα του Γιούλιαν Σούστερ υπέστη ήττα, ας πούμε, εντός προγράμματος. Δεν θα διαφοροποιήσω το σχόλιο για αυτήν εξαιτίας της. Θα συνεχίσω να κρίνω πως η μοναδική αποτυχία της ως τώρα είναι το 0-3 από τη Ζανκτ Πάουλι. Παραμένει ψηλά στη βαθμολογία, είναι η μόνη ομάδα της κατηγορίας δίχως ισοπαλία.

Ως γηπεδούχος έχει δεχτεί γκολ σε κάθε συνάντηση, αλλά έχει ρεκόρ 3-0-1 σε αυτές. Με εξαίρεση τη φιλοξενία της Ζανκτ Πάουλι, όπου όλα τής πήγαν άσχημα, έχει σκοράρει τουλάχιστον δις σε κάθε αποστολή. Στατικές φάσεις, μακρινά σουτ και οι ιδέες του Γκρίφο είναι τα όπλα της.

Δίκαια ηττήθηκε (2-4) στο Έλβερζμπεργκ. Στην πρώτη ενέργεια (6’) προηγήθηκε, αλλά έπαιξε υπερβολικά παθητικά, δίχως παρουσία στις αντεπιθέσεις. Λιγότερο αποφασιστική, δυναμική, δημιουργική, βρέθηκε να χάνει με 1-3. Μόνο μετά το 70’ έβγαλε αντίδραση, μείωσε από στατική φάση (83’), αλλά έμεινε με δέκα ποδοσφαιριστές (84’) και δεν έδωσε συνέχεια. Στο 90+6’ δέχτηκε το τέταρτο τέρμα.

Τι είχες Αμβούργο, τι είχα πάντα. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, με άλλους προπονητές, έτσι και τώρα επί Στέφεν Μπάουμγκαρτ είναι τσακωμένο με τη λέξη σταθερότητα. Και με την αξιοπιστία. Το αήττητο έξι αγωνιστικών που απολάμβανε στο πρωτάθλημα τερματίστηκε… βιαίως.

Γιατί; Γιατί ξέχασε να αμυνθεί. Η επίθεση ήταν ξανά αυτή που έπρεπε. Τουλάχιστον δύο φορές έχει σκοράρει στις τελευταίες επτά αγωνιστικές. Όταν δέχεσαι τέσσερα τέρματα όμως, δεν μπορείς να έχεις τύχη.