Την έβλεπα στο… θριαμβευτικό 1-0 επί της Ουνιόν Βερολίνου στο εξ αναβολής παιχνίδι την Τετάρτη και θυμόμουν την ταινία Ποκαχόντας. Αγκομαχώντας νίκησε βλέπετε. Με νεύρα, καθυστερήσεις στο τέλος, καμία ηρεμία στο παιχνίδι, με άτσαλες ενέργειες. Πάλι καλά πρέπει να λέει που σκόραρε στο 46’ και κέρδισε.
Η ομάδα του Τόμας Τούχελ γύρισε στις νίκες στο πρωτάθλημα και παρέμεινε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας στο μείον τέσσερα από την πρωτοπόρο Λεβερκούζεν. Μπάγερν και δεν είναι καλά όμως. Καθόλου καλά.
Δεν ξέρω τι ακριβώς πάει στραβά, πόσα θέματα μπορεί να υπάρχουν στο εσωτερικό της, αυτά θα μαθευτούν στο μέλλον υποθέτω, αλλά οφείλω να σημειώσω ότι στην προηγούμενη σεζόν ο Γιούλιαν Νάγκελζμαν είχε απολυθεί για λιγότερο σοβαρά προβλήματα.
Αγωνιστικά έχει χάσει το DNA της. Η Μπάγερν πρέπει να παίζει με αυτοπεποίθηση, σιγουριά και με επιθετικό σκεπτικό. Τώρα παίζει με ενδιάμεσο σκεπτικό, φοβάται τη σκιά της και όλα όσα έλεγε και ο τεχνικός της πως έλειπαν στο 0-1 με τη Βέρντερ Βρέμης, έλειπαν και την Τετάρτη.
Και τι κάνει ο ίδιος για αυτό βεβαίως; Τίποτα. Έχει κλείσει σχεδόν δέκα μήνες στην τεχνική ηγεσία της και η ανάπτυξη των Βαυαρών επιθετικά γίνεται χειρότερη. Σε ατομικές ενέργειες ποντάρει όχι σε συνεργασίες, σε ομαδική λειτουργία. Όπως επί Νάγκελζμαν, έτσι και τώρα, αν η Μπάγερν δεν προηγηθεί νωρίς στο σκορ παίζει γεμάτη ανασφάλεια.
Σήμερα ο Τούχελ έχει και άλλο θέμα. Εξαιτίας μαζεμένων απουσιών είναι σχεδόν υποχρεωμένος να παίξει με τριάδα στόπερ. Από δεξιούς μπακ έχει ξεμείνει. «Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να αλλάξω τη συνηθισμένη διάταξή μας», έλεγε πάντως χθες. Το τι θα αποφασίσει θα το μάθουμε όταν αρχίσει η συνάντηση.