Πήρε το μέγιστο που άξιζε στο Χάιντενχαϊμ (1-1). Σε αναμέτρηση που όλα συνέβησαν ως το 63’ (έκτοτε το τίποτα) προηγήθηκε στο 7’ αλλά είχε προβλήματα από το παιχνίδι δύναμης και τις στατικές φάσεις. Τέσσερις φορές απειλήθηκε μέσω αυτών, δύο φορές δέχτηκε τέρματα που για εκατοστά δεν μέτρησαν, από αυτογκόλ δέχτηκε την ισοφάριση (45+2’). Δεν είναι άδικη η ισοπαλία αλλά πιο κοντά στο να χάσει έμοιαζε.
Η ομάδα του Νίκο Κόβατς έχει πρόσφατο ρεκόρ 1-2-3 στο πρωτάθλημα και το τέλος της αγωνιστικής τη βρήκε σταθερή στη μέση του πουθενά της βαθμολογίας. Μακριά από τις θέσεις των ευρωπαϊκών εισιτηρίων (μείον επτά από την έκτη Άιντραχτ Φρανκφούρτης), μακριά και από εκείνες που «απειλούν».
Εκ νέου λοιπόν θα κάνω λόγο για μία από τα ίδια. Παραμένει σύνολο που δεν ξέρει να παίζει με την πρωτοβουλία και του ταιριάζουν μόνο οι αποστολές κάθομαι πίσω και ψάχνω κόντρες. Χωρίς να μαγεύει και σε αυτές. Είτε με το ένα στιλ είτε με το άλλο τα πράγματα που κάνει επιθετικά είναι περιορισμένης φαντασίας, ακόμα και ουσίας.
Έχει να σημειώσει άνω του γκολ από τη 12η αγωνιστική και το 2-1 απέναντι στη Λειψία. Στα επόμενα επτά επίσημα παιχνίδια της σημείωσε συνολικά πέντε τέρματα. Δεν είναι επίδοση ομάδας που δικαιολογεί φιλοδοξία ευρωπαϊκού εισιτηρίου αυτή, δεν βλέπω να έχει ιδιαίτερο μέλλον ο Κόβατς στην τεχνική ηγεσία της.
Για την εξάρτησή της παραγωγικά από τον Γιόνας Βιντ το έχω σημειώσει ήδη. Ανανεώνω τους αριθμούς. Ο Δανός έχει συμμετοχή στο 63,6% (14/22) των τερμάτων της με εννέα γκολ και πέντε ασίστ.