Καλημέρα. Η κατάσταση την οποία βιώνουμε και οι συνθήκες στις οποίες οφείλουμε άπαντες να προσαρμοστούμε προσφέρουν απλόχερα, σε καθημερινή βάση, αρκετές ελεύθερες ώρες τις οποίες καλούμαστε να αξιοποιήσουμε.
Πολλοί έχουν ξεκινήσει, ακόμα και για πρώτη φορά στη ζωή τους, γυμναστική. Η μαγειρική κατέχει ξεχωριστή θέση θεωρώ στη ζωή όλων πλέον, η αναζήτηση όμως για να διαβάσεις κάτι ευχάριστο και με ενδιαφέρον (που να μην σε τρομοκρατεί – πανικοβάλλει – αγχώνει – θλίβει) δεν σταματά ποτέ. Οπως και το μεράκι για αυτό που αγαπάς.
Τολμώ να πω πως έχω παρακολουθήσει αυτές τις ημέρες ακόμα και αγώνα Ιωνικός – Πανιώνιος της σεζόν 1998-99 (στο Γ. Καραϊσκάκης, για την ιστορία κέρδισαν οι γηπεδούχοι 4-3 με τους Αντριόλι και Σαπουντζή να σκοράρουν από τρεις φορές για κάθε ομάδα αντίστοιχα, ματσάρα).
Κάνοντας διάλειμμα από στατιστική έρευνα που τρέχω για τη Β’ Γαλλίας (για κάθε ομάδα ξεχωριστά) και θα παρουσιαστεί τις επόμενες ημέρες, προέκυψε η έρευνα που θα διαβάσετε παρακάτω. Ολες οι φανέλες παικτών που έχουν αποσυρθεί στην Ιταλία μέχρι σήμερα.
Από το 1997, έτος κατά το οποίο η Μίλαν έγινε ο πρώτος ιταλικός σύλλογος που αποσύρει επισήμως την φανέλα ενός ποδοσφαιριστή (του Φράνκο Μπαρέζι), πολλοί είναι οι αριθμοί σπουδαίων παικτών της Serie A (και όχι μόνο) που πέρασαν στην ιστορία.
Από τον Πάολο Μαλντίνι και τον Χαβιέ Τζανέτι στα «ξαδέρφια» του Μιλάνου (Μίλαν και Ιντερ), μέχρι τα δεκάρια των Μπάτζο και Μαραντόνα σε Μπρέσια και Νάπολι αντίστοιχα και από τον αδικοχαμένο Ντάβιντε Αστόρι έως τον τελευταίο στη λίστα (χρονολογικά) Σέρτζιο Πελισιέ.
Το φθινόπωρο του 1997 η Μίλαν τίμησε τον σπουδαίο Φράνκο Μπαρέζι για τα 20 χρόνια υπηρεσίας στο σύλλογο (1977 – 1997), αποσύροντας το νούμερο 6 που φορούσε. Ηταν η πρώτη επίσημη απόσυρση αριθμού.
Η Αταλάντα απέσυρε το 14 του Φεντερίκο Πιζάνι μετά τον θάνατο του νεαρού ποδοσφαιριστή το 1997, όταν ήταν μόλις 23 ετών. Το όνομά του επίσης φέρει το κεντρικό γήπεδο του προπονητικού κέντρου στη Τζιγκόνια, όπως και το βόρειο πέταλο του σταδίου στο Μπέργκαμο.
Το 2000 η Νάπολι απέσυρε το νούμερο 10 του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ο οποίος υπηρέτησε τους «παρτενοπέι» για επτά σεζόν (1984 – 1991).
Η Μπολόνια απέσυρε τη φανέλα με τον αριθμό 27 του Νικολό Γκάλι μετά τον θάνατο του νεαρού αμυντικού στις 9 Φεβρουαρίου 2001, όταν δεν είχε καν συμπληρώσει ακόμα τα 18 του χρόνια. Στη μνήμη του επίσης οι «ροσομπλού» έδωσαν το όνομά του στο προπονητικό κέντρο στο Καστελντέμπολε, ενώ ο Φάμπιο Κουαλιαρέλα, πρώην συμπαίκτης του στις μικρές εθνικές ομάδες, αγωνίζεται με το 27 προς τιμήν του.
Η Μπρέσια απέσυρε τον αριθμό 13 του Βιτόριο Μέρο μετά τον θάνατο του αμυντικού στις 23 Ιανουαρίου 2002. Η Ραβένα, ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο Ιταλός πριν μεταγραφεί στην Μπρέσια, έδωσε το όνομά του στην εξέδρα όπου κάθονται οι οπαδοί της.
Η Κιέβο Βερόνα απέσυρε το νούμερο 30 του Τζέισον Μαγιέλε μετά τον θάνατο του Κογκολέζου στις 2 Μαρτίου 2002.
Τον Ιούλιο του 2002 η Τζένοα απέσυρε τον αριθμό 6 που ανήκε στον Τζανλούκα Σινιορίνι μετά τον θάνατο του πρώην αρχηγού που φόρεσε τα «ροσομπλού» για επτά σεζόν (1988 – 1995).
Το 2003 η Ρόμα απέσυρε τον αριθμό 6 του Αλνταΐρ. Ο Βραζιλιάνος αμυντικός πέρασε 13 σεζόν στην αιώνια πόλη (από το 1990 έως το 2003), μετά όμως από επιθυμία του ίδιου ο αριθμός έγινε και πάλι διαθέσιμος το 2013.
Στο τέλος της σεζόν 2003-04 η Μπρέσια απέσυρε το νούμερο 10 του Ρομπέρτο Μπάτζο, προκειμένου να θυμίζει για πάντα τα τέσσερα χρόνια (2000 – 2004) που πέρασε ο «μικρός Βούδας» στον σύλλογο.
Στις 14 Νοεμβρίου του 2004 μετά το τέλος της αναμέτρησης Σαλερνιτάνα – Τσεζένα 6-1, η πρώτη απέσυρε την φανέλα με τον αριθμό 4 του Ρομπέρτο Μπρέντα για τα 8 χρόνια που πέρασε στην «γκρανάτα» σε δύο διαφορετικές θητείες (1993 – 1999 και 2003 έως 2005).
Το 2005 η Κάλιαρι απέσυρε το νούμερο 11 του Λουίτζι «Τζίτζι» Ρίβα, ώστε να τιμήσει τον πλέον αντιπροσωπευτικό παίκτη στην ιστορία της, ο οποίος φόρεσε τα «ροσομπλού» για 13 σεζόν (1963 – 1976).
Στις 21 Δεκεμβρίου 2005, επ’ ευκαιρία της αναμέτρησης με τη Μίλαν, η Λιβόρνο απέσυρε το νούμερο 10 του Ιγκόρ Πρότι, προκειμένου να τιμήσει τα 9 χρόνια (1985 – 1988 και 1999 – 2005) που ο Ρωμαίος μπόμπερ φόρεσε τη φανέλα των «αμαράντι». Το 2007 ο Πρότι επέτρεψε στον Φραντσέσκο Ταβάνο να φορέσει τη φανέλα με το νούμερο 10.
Την 1η Φεβρουαρίου 2006 η Σιένα αποσύρει τον αριθμό 4 που ανήκε για 11 σεζόν στον Μικέλε Μινιάνι (1996 έως 2006 με μία μικρή παρένθεση λίγων μηνών στην Καστέλ ντι Σάνγκρο το 1998).
Στις 23 Ιανουαρίου 2007 η Μεσίνα απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 41 του Σαλβατόρε Σούλο, εμβληματικού παίκτη στην ιστορία του συλλόγου της Σικελίας, ο οποίος μέτρησε έξι σεζόν αγωνιζόμενος με το κλαμπ (2001 – 2007).
Τον Αύγουστο του 2008 η Αβελίνο απέσυρε τη φανέλα με τον αριθμό 10 του Αντριάνο Λομπάρντι, μετά τον θάνατο του πρώην μέσου της για 4 σεζόν (1975 – 1979), ενώ στις 8 Ιουνίου 2011 έδωσε και το όνομα του ποδοσφαιριστή στο στάδιο της ομάδας («Παρτένιο – Λομπάρντι»). Το 2013 με την επιστροφή του κλαμπ στη Serie B δόθηκε η άδεια στον Λουίτζι Καστάλντο να φορέσει ξανά τον αριθμό 10.
To 2009 η Μίλαν απέσυρε τη φανέλα με τον αριθμό 3 του Πάολο Μαλντίνι για τα 25 χρόνια που πέρασε με τη rossonera (1984 – 2009). Αποφασίστηκε πως τα μοναδικά άτομα στα οποία θα μπορεί να δοθεί ο αριθμός θα είναι οι γιοί του Κρίστιαν και Ντάνιελ.
Στις 6 Σεπτεμβρίου του 2009 η Ιντερ απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 3 του Τζακίντο Φακέτι, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 4 Σεπτεμβρίου του 2006, προκειμένου να τιμήσει τα 18 χρόνια που πέρασε αγωνιζόμενος με τον συγκεκριμένο αριθμό με τη «νερατζούρα» (1960 – 1978).
Η Λιβόρνο και η Βιτσέντσα απέσυραν αμφότερες το νούμερο 25 του Πιερμάριο Μοροζίνι μετά τον θάνατο του μέσου στις 14 Απριλίου 2012 κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης Πεσκάρα – Λιβόρνο.
Στις 26 Νοεμβρίου 2013 η Πεσκάρα απέσυρε το 4 του Βιτσέντσο Τζουκίνι, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή δύο χρόνια νωρίτερα, προκειμένου να τιμήσει τα 6 χρόνια που πέρασε με το δελφίνι στην καρδιά (1973 – 1979).
Στις 18 Μαΐου 2014 η Τζένοα απέσυρε τη φανέλα με τον αριθμό 7 του Μάρκο Ρόσι, ο οποίος για 9 χρόνια (2003 – 2004 και 2005 – 2013) αγωνίστηκε με τους «γκριφόνε».
Στις 4 Μαΐου του 2015 και πάλι η Ιντερ προχωρούσε στην απόσυρση ενός αριθμού. Ηταν το 4 της «σημαίας» που ακούει στο όνομα Χαβιέ Τζανέτι, ο οποίος υπηρέτησε τον σύλλογο του Μιλάνου για 19 χρόνια (1995 – 2014).
Τον ίδιο αριθμό λίγο αργότερα απέσυρε και η Κροτόνε. Τιμώμενο πρόσωπο ο Αντόνιο Γκαλάρντο που φόρεσε τα «κυανέρυθρα» για 16 σεζόν (1995 – 1998 και 2002 – 2015).
Στις 13 Ιουλίου 2015 η Εμπολι απέσυρε το νούμερο 10 του Φραντσέσκο Ταβάνο (2001 – 2006 και 2011 – 2015).
Στις 28 Ιουλίου 2015 η Βιτσέντσα απέσυρε τον αριθμό 3 του Τζούλιο Σαβοΐνι, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή λίγες ημέρες νωρίτερα, για τα 13 χρόνια με την ερυθρόλευκη φανέλα (1953 – 1966).
Στις 9 Ιουλίου του 2016 η Μπάρι απέσυρε το νούμερο 2 του Τζοβάνι Λοζέτο για τα δώδεκα χρόνια που φόρεσε τα ερυθρόλευκα (από το 1981 έως το 1993).
Ηταν 31 Ιουλίου του 2017 όταν η Κοζέντσα αποφάσισε να αποσύρει τον αριθμό 8 του Ντονάτο Μπεργκαμίνι, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1989. Η απόφαση, σύμφωνα με τον σύλλογο της Καλαβρίας, θα παραμείνει σε ισχύ μέχρι να εξιχνιαστεί η υπόθεση. Ο Μπεργκαμίνι είχε αποκτηθεί από την Κοζέντσα το 1985 και είχε συμμετοχή στην άνοδο του κλαμπ στη Serie B το 1988.
Στις 6 Μαρτίου 2018 Κάλιαρι και Φιορεντίνα απέσυραν το 13 του Ντάβιντε Αστόρι, προκειμένου να τιμήσουν τη μνήμη του Ιταλού αμυντικού που χάθηκε στις 4 Μαρτίου του ίδιου έτους.
Στις 27 Μαΐου του 2018 η Πάρμα απέσυρε το νούμερο 6 του Αλεσάντρο Λουκαρέλι για τα δέκα χρόνια (2008 – 2018) του Ιταλού αμυντικού με τη φανέλα της.
Στις 10 Μαΐου 2019 η Κιέβο Βερόνα αποφάσισε να αποσύρει τη φανέλα με τον αριθμό 31 του Σέρτζιο Πελισιέ, ενός από τους πλέον αντιπροσωπευτικούς ποδοσφαιριστές της ιστορίας της, ο οποίος φόρεσε τα «τζαλομπλού» για 17 σεζόν (από το 2002 έως το 2019).
* Αταλάντα, Τσεζένα, Τζένοα, Λάτσιο, Λέτσε, Παλέρμο, Πάρμα, Πεσκάρα και Τορίνο έχουν αποσύρει το νούμερο 12 προς τιμήν των οπαδών που αποτελούν τον δωδέκατο παίκτη της ομάδας.
