ΒΛΑΖΝΙΑ - ΝΤΙΝΑΜΟ ΤΙΡΑΝΩΝ

Ήταν ξεκάθαρο από νωρίς σχετικά πως η ομάδα του Μπρντάριτς δεν θα έχανε με τίποτα το φετινό Final Four. Ίσως η ομάδα με τη μεγαλύτερη σταθερότητα στο πρωτάθλημα και θα μπορούσε κάλλιστα να έχει τερματίσει και στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα στην κανονική διάρκεια.

Τελικά βγήκε δεύτερη και είναι έτοιμη να τα δώσει όλα, προκειμένου να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Η δίψα που υπάρχει τόσο στον οργανισμό όσο και στον κόσμο της ομάδας είναι μεγάλη μετά από τόσα χρόνια μακριά από την κούπα.

Στην τελευταία αγωνιστική της κανονικής διάρκειας αντιμετώπισε εντός έδρας τη Λάτσι και πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας (1-1). Δεν είχε κάποιο κίνητρο φυσικά, περισσότερο σαν φιλικό το είδε το παιχνίδι και ενώ βρέθηκε να χάνει, με γκολ του Μπαλάι έφερε το παιχνίδι στα ίσια.

Από τις τέσσερις ομάδες που εξασφάλισαν την παρουσία τους στο Final Four, η Ντιναμό ήταν αυτή που έμοιαζε πως θα εμφανιστεί σε αυτό με τη χειρότερη ψυχολογία. Και αυτό γιατί έκλεισε την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με πάρα πολύ άσχημο τρόπο, μετρώντας τέσσερις ήττες και μία ισοπαλία στα τελευταία πέντε παιχνίδια.

Ωστόσο, γύρισε τούμπα η κατάσταση και οι πρωτευουσιάνοι πηγαίνουν στα ημιτελικά, έχοντας την καλύτερη ψυχολογία απ’ όλους. Και ο διακόπτης γύρισε γιατί έφτασαν στην κατάκτηση του Κυπέλλου, επικρατώντας της Εγνάτια στον τελικό με 5-4 στα πέναλτι μετά το 2-2 της κανονικής διάρκειας.

Ένας φοβερός τελικός, με την ομάδα του Ίλιρ Ντάγια να προηγείται δις χάρη στα γκολ του απόλυτου πρωταγωνιστή Ιτοντό (19′, 61′) και τους «πράσινους» να μην τον βάζουν κάτω και να έχουν μόνιμα μία απάντηση. Αρχικά ισφοάρισαν με τον Γκουίντο (45+3′) και στη συνέχεια με τον Μπακαγιόκο (90+5′). Στη… ρώσικη ρουλέτα, όμως, αυτή που χαμογέλασε ήταν η Ντιναμό, σηκώνοντας έτσι το τρόπαιο.