ΒΕΡΝΤΕΡ ΒΡΕΜΗΣ - ΟΥΝΙΟΝ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Πειστικά νίκησε (2-0) στο Ζανκτ Πάουλι. Είχε οργάνωση, ηρεμία στην άμυνα και ουσία στις λίγες ενέργειές της επιθετικά. Έμεινε ψύχραιμη και συγκεντρωμένη, για να μην το κουράζω, έκανε καλύτερα τα πάντα, συγκριτικά με την αντίπαλό της. Χωρίς να λάμψει. Δεν χρειαζόταν.

Η ομάδα του Όλε Βέρνερ πέτυχε τρίτη συνεχόμενη νίκη δίχως γκολ παθητικό (οι δύο στο πρωτάθλημα). Συμπλήρωσε αήττητο τεσσάρων αναμετρήσεων (3-1-0) και το τέλος της αγωνιστικής τη βρήκε ένατη. Πολύ κοντά στις θέσεις των ευρωπαϊκών εισιτηρίων στη βαθμολογια γερμανια. Θυμίζω επίσης ότι συνεχίζει και στο Κύπελλο, έχει βρεθεί στα προημιτελικά.

Υπογραμμίστηκε παραπάνω το μηδέν στα μετόπισθεν, σε αυτό το νικηφόρο σερί. Έπρεπε να γίνει. Συνεχίζω να θεωρώ ότι αν θέλει να είναι στο τέλος από όγδοη και πάνω, πρέπει να έχει κι άλλες τέτοιες ωραίες (αμυντικά), βραδιές. Για την ώρα, παραμένει η μοναδική ομάδα του άνω μισού της βαθμολογίας με αρνητικό συντελεστή τερμάτων.

Ως γηπεδούχο την έχω δει έξι φορές στο κουπόνι της Α’ Γερμανίας. Στο μοναδικό παιχνίδι που έπαιξε (ή έπρεπε να παίξει) με την πρωτοβουλία, νίκησε τυχερά τη Χόλσταϊν Κιέλου. Στα άλλα πέντε, περισσότερο αντιδρούσε, δεν δρούσε. Χωρίς να νικήσει σε κάποιο.

Όλα τα ‘χε η Μαριορή, ο αναπτήρας τής έλειπε. Τον πέταξε οπαδός της στο 90+1’, ευστόχησε (;) στη ρίψη, πέτυχε τον Πάτρικ Ντρέβεζ στο κεφάλι, και η φιλοξενία της Μπόχουμ μετατράπηκε σε απόγευμα ντροπής, έντασης και δυνατών συναισθημάτων.

Αγωνιστικά, ως τη στιγμή της 25λεπτης διακοπής εξαιτίας του τραυματισμού του τερματοφύλακα της φιλοξενούμενης, η Ουνιόν Βερολίνου είχε «κουράσει» τους φίλους της.

Παρά την κερδισμένη αποβολή (13’) στο λάιβ σκορ, αδυνατούσε να δημιουργήσει. Ειδικά στο δεύτερο 45λεπτο. Στο 1-1 έμενε κολλημένο το σκορ, εκεί παρέμεινε και στα δύο αγωνιστικά λεπτά που ακολούθησαν τη διακοπή. Σε αυτά άλλωστε, οι δύο ομάδες απλώς άλλαζαν πάσες.

Η ομάδα του Μπο Σβένσον αναμένεται να χάσει στα «χαρτιά» τη συνάντηση. Κι ας αποφεύχθηκε η διακοπή της. Η Μπόχουμ έκανε ένσταση, και λογικά θα την κερδίσει. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, η ίδια πρέπει να κοιτάζει τον αγωνιστικό εαυτό της. Δεν πάει καλά το… πράγμα ως προς αυτόν.

Η ευφορία της καλής αρχής έχει παρέλθει. Η ψυχραιμία αρχίζει και λείπει. Ο προπονητής της δεν έχει καταφέρει να τη βελτιώσει εκεί που πονάει, στην επίθεση, η σταθερότητα απουσιάζει. Ακόμα και κατά τη διάρκεια μίας αναμέτρησης. Όχι απλά, από αγωνιστική σε αγωνιστική.

Αγνοεί τη νίκη εδώ και επτά αγωνιστικές (0-3-4) στο πρωτάθλημα, αγνοεί τη νίκη εδώ και οκτώ παιχνίδια (0-3-5) σε όλες τις διοργανώσεις. Δεν έχει το εύκολο γκολ, δεν έχει γκολτζή περιοχής.

Ως φιλοξενούμενη έχασε στις αποστολές της στη Στουτγκάρδη, στη Βόλφσμπουργκ, στην Μπάγερν και στην Γκλάντμπαχ (με γκολ στο 90+6’ εκεί). Πλην εκείνης στο Μόναχο, σε όλες ηττήθηκε με ένα γκολ διαφορά. Κερδίζει αρκετά δύσκολα, μόνο στο Κίελο τα κατάφερε, χάνει (ας πούμε) οριακά. Λίγο μεγαλύτερο το πρόβλημά της στο σκοράρισμα όταν παίζει εκτός Βερολίνου. 13 γκολ έχει βάλει, οκτώ εντός, πέντε εκτός.