ΣΕΛΜΠΟΥΡΝ - ΓΚΑΛΓΟΥΕΪ ΓΙΟΥΝ.

Ο μεγάλος στόχος του καλοκαιριού, όταν άρχισε το ευρωπαϊκό ταξίδι από τον πρώτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν να κάνει ό,τι και η Σάμροκ πέρυσι, εκμεταλλευόμενη το σύστημα των κληρώσεων, δηλαδή να μπει σε οποιαδήποτε League Phase. Κακά τα ψέματα, η πιο εφικτή ήταν αυτή του Κόνφερενς Λιγκ και τα κατάφερε, έχοντας όλες κι όλες δύο προκρίσεις, αμφότερες επί της Λίνφιλντ. Στην τελευταία, το βράδυ της Πέμπτης ήταν σοβαρότατη, καθάρισε από το πρώτο μέρος με 2-0 εκτός έδρας και σε συνδυασμό με το επίσης νικηφόρο 3-1 του Δουβλίνου, πήρε τη μεγάλη πρόκριση.

Χαράς ευαγγέλια στη Σέλμπουρν, που βλέπει πως μπορεί τελικά να σώσει μία σεζόν με πολλά προβλήματα εντός συνόρων. Μακριά από τους τίτλους στην Ιρλανδία, είναι στο -14 από την κορυφή, κυνηγάει την ευρωπαϊκή έξοδο ξανά, προκειμένου να ζήσει κάτι από το φετινό όνειρο και την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Κομβική η μάχη αυτή με την Γκάλγουεϊ, προκειμένου να πάει ήρεμη στη διακοπή και πριν αρχίσει το ταξίδι της League Phase.

Το πώς έχασε μέσα από τα χέρια της το παιχνίδι με την Ντέρι είναι απορίας άξιο και σίγουρα κάτι που δεν θα βλέπαμε από την ίδια πέρυσι. Παρότι προηγήθηκε μόλις στο 17’ με τον Κέοχαν, για αδιευκρίνιστο λόγο οπισθοχώρησε σημαντικά στη συνέχεια. Ήρθε η ισοφάριση στο 43’, είχε φάσεις για γκολ, που δεν της βγήκαν, αλλά όλα έγιναν χειρότερα στο τέλος. Στο 86’ απέκτησε μεν αριθμητικό πλεονέκτημα, τα έκανε μαντάρα δε στο φινάλε, δεχόμενη την ανατροπή με 2-1.

Την περασμένη σεζόν, είδαμε μία Γκάλγουεϊ να εντυπωσιάζει με τη σταθερότητά της. Φέτος, αυτό δεν υπάρχει και φαίνεται έντονα στο πρόσφατο ντεφορμάρισμά της, που κρατάει 8 αγωνιστικές πια (0-2-6). Κακό ποδόσφαιρο, με την πάλαι ποτέ δυνατή άμυνα, να αποτελεί παρελθόν και την εστία της να παραβιάζεται στα 9/10 τελευταία. Μοιραία, είναι μόλις στο +1 από την προτελευταία θέση, κινδυνεύοντας άμεσα με μπλέξιμο στα μπαράζ.