ΣΕΛΜΠΟΥΡΝ - ΓΚΑΛΓΟΥΕΪ ΓΙΟΥΝ.

Η είσοδος σε μία League Phase ήταν ο πρωταρχικός στόχος της πρωταθλήτριας Ιρλανδίας και για να το πετύχει αυτό, χρειάστηκε δύο προκρίσεις επί της Λίνφιλντ. Η πρώτη ήρθε στον πρώτο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ και η δεύτερη στα πλέι-οφ του Κόνφερενς Λιγκ. Η τελευταία σφραγίστηκε με το 2-0 εκτός έδρας, για να αγωνιστεί πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελική φάση οποιασδήποτε διοργάνωσης της ΟΥΕΦΑ.

Στα ύψη η ψυχολογία της Σέλμπουρν πια, σε μία σεζόν που εντός συνόρων είναι επιεικώς μέτρια. Μην ξεχνάμε πως πέρυσι σήκωσε το πρωτάθλημα και φέτος έχει ήδη μείνει εκτός Κυπέλλου και παραμένει στο -17 από την κορυφή, με μόλις 9 ματς να απομένουν για την ίδια. Το μυαλό ίσως πετάει και για αυτό ο -κατά τα άλλα υπηρεσιακός, αλλά μόνιμος πια- Τζόι Ο’Μπράιεν προσπαθεί να επιστήσει την προσοχή των παικτών του στην Γκάλγουεϊ.

Όταν κατάφερε να προηγηθεί με το γκολ του Κέοχαν στο 17’, κανείς δεν πίστευε πως η Ντέρι θα γυρνούσε το ματς. Τουλάχιστον όχι με βάσει τα περσινά, αφού φέτος το σκηνικό έχει αλλάξει αισθητά. Ισοφαρίστηκε πριν την ανάπαυλα (43’) και δέχθηκε την ολική ανατροπή στο τέλος, για να χάσει με 1-2.

Η επιτομή της σταθερότητας ήταν πέρυσι η Γκάλγουεϊ, αλλά φέτος αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση. Φοβερά προβληματική η εικόνα της, χωρίς νίκη εδώ και 8 αγωνιστικές (0-2-6), με την εστία της να «ματώνει» στα 9 από τα 10 τελευταία ματς πρωταθλήματος. Μόνο θετικό πως συνεχίζει στο Κύπελλο, αφού στην Πρέμιερ με ματς λιγότερο είναι πια ισόβαθμη με την προτελευταία Σλίγκο.