ΟΛΙΜΠΙΑ ΜΙΛΑΝΟ – ΒΙΛΕΡΜΠΑΝ

Δείχνει σημάδια σταθεροποίησης μετά από δύσκολο ξεκίνημα στη σεζόν, έχοντας πλέον ρεκόρ 4-5, παρά τα πολλά προβλήματα τραυματισμών. Παρότι γνώρισε ήττες από Παρτιζάν, Μονακό, Βαλένθια, Μπάγερν και Μπαρτσελόνα, κατάφερε σημαντικά αποτελέσματα όπως οι εκτός έδρας νίκες απέναντι με Ζαλγκίρις (78-89) και Αναντολού Εφές (93-97), δείχνοντας χαρακτήρα και βάθος στο ρόστερ της, παρά τις απουσίες βασικών παικτών.

Ο Σαβόν Σιλντς είναι ξεκάθαρα ο ηγέτης της ομάδας αυτή την περίοδο – απέναντι στην Εφές σημείωσε 6 τρίποντα (ρεκόρ καριέρας στη Euroleague) και έδειξε ότι μπορεί να πάρει πάνω του κρίσιμες φάσεις. Ο Ζακ ΛεΝτέι συνεχίζει να είναι σταθερός επιθετικά, ενώ ο νεαρός Βρετανός Κουίν Έλις προσφέρει ενέργεια και σκορ από τον πάγκο. Ο Άρμονι Μπρουκς, αν και δεν ήταν το ίδιο αποτελεσματικός στο τελευταίο ματς (0/4 σε 8’ Vs. Εφές), παραμένει ο πιο αξιόπιστος σουτέρ των Ιταλών μέχρι τώρα. Η επιστροφή του Τζος Νίμπο και του Λορέντζο Μπράουν (που αναμένεται σε 2–3 εβδομάδες) θα δώσει στην Αρμάνι επιπλέον λύσεις και ισορροπία σε άμυνα και επίθεση.

Αγωνιστικά, η Μιλάνο είναι μια ομάδα που προτιμά το σετ παιχνίδι, με μόλις 10,8 επιθετικά ριμπάουντ ανά αγώνα και 11 λάθη κατά μέσο όρο, γεγονός που εξηγεί γιατί είναι 4η από το τέλος σε κατοχές. Αντίθετα, παρουσιάζει υψηλή αποτελεσματικότητα στα σουτ, καθώς είναι 5η σε εύστοχα τρίποντα και 4η σε ποσοστό ευστοχίας (37,3%). Οι Λομβαρδοί του Μεσίνα βασίζονται στην πειθαρχία, στην υπομονή και στο καλό spacing, περιμένοντας να ενσωματώσουν ξανά τα βασικά της κομμάτια για να γίνει πιο ανταγωνιστική.

Εκτός οι Λορέντζο Μπράουν (γκαρντ) και Ζακ ΛεΝτέι (φόργουορντ).

Αποτελεί φέτος τη μεγαλύτερη απογοήτευση της Euroleague, όντας ουραγός της βαθμολογίας με ρεκόρ 2-7 και έχοντας εμφανώς χαμηλότερη ποιότητα σε σχέση με το επίπεδο της διοργάνωσης. Πιο πρόσφατο αρνητικό αποτέλεσμα, αυτό κόντρα στη Φενέρ με 81-67. Παρότι διαθέτει ιστορία και εμπειρία, η ομάδα του Πουπέ δεν μπορεί να σταθεί ανταγωνιστική, τόσο λόγω των περιορισμένων δυνατοτήτων του ρόστερ όσο και εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων, που οδήγησαν και σε ποινή από τη Euroleague για παραβίαση του Financial Fair Play.

Στο παρκέ, η εικόνα είναι… αποκαρδιωτική. Η Βιλερμπάν έχει τη χειρότερη επίθεση της διοργάνωσης και είναι από τις τελευταίες στις ασίστ (16,7), γεγονός που δείχνει την έλλειψη ομαδικής δημιουργίας. Παράλληλα, υστερεί σημαντικά στα ριμπάουντ, ειδικά στο αμυντικό (μόλις 20,2 ανά παιχνίδι, τελευταία στη διοργάνωση), κάτι που της κοστίζει συνεχώς δεύτερες επιθέσεις των αντιπάλων.

Οι παίκτες που είχαν θεωρηθεί «βάσεις» της ομάδας, όπως οι έμπειροι Ντε Κολό και Ερτέλ, είτε απουσιάζουν είτε δεν έχουν αποδώσει, ενώ οι υπόλοιποι – όπως οι Σέλιας, Γουότσον και Τραορέ – δίνουν αποσπασματικές λύσεις χωρίς σταθερότητα. Το μοναδικό ίσως θετικό είναι η ευκαιρία που δίνεται σε νεαρούς παίκτες όπως ο 17χρονος Άνταμ Ατάμνα, αν και προς το παρόν δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί (0/10 σουτ απέναντι στη Φενέρ).

Χωρίς τους τραυματίες Τομάς Ερτέλ (γκαρντ), Έντουιν Τζάκσον (γκαρντ) και Νάντο Ντε Κολό (γκαρντ).