Εσπασε πέρυσι μια περίοδο 10 χρόνων «ξηρασίας» επιστρέφοντας στους τίτλους με την κατάκτηση του 9ου Κυπέλλου της ιστορίας. Επάργυρη ανταμοιβή μιας πολύ καλής σεζόν, η οποία όμως στιγματίστηκε με την κατρακύλα της μετά την επανέναρξη, κατρακύλα που της στέρησε τη δυνατότητα να κατακτήσει το πρωτάθλημα, τερματίζοντας τελικά στη 2η θέση.
Λόγω των οφειλών της δεν αγωνίστηκε στην Ευρώπη (είχε τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ), λόγω αυτής ακριβώς της κατρακύλας άλλαξε προπονητή, πριν καν τελειώσει η περυσινή σεζόν και με αυτόν, τον Αγγλο Εντι Νιούτον κατέκτησε το Κύπελλο, γεγονός που τον διατήρησε στα ηνία και στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν.
Εξελίχτηκε όμως τραγικά για τη «θύελλα», κόστισε στον Νιούτον τη θέση του (νωρίς νωρίς), με την διαδοχή επιλογή να είναι η καλύτερη δυνατή για την Τραμπζονσπόρ, αφού στα ηνία μπήκε ένας από τους καλύτερους Τούρκους προπονητές των τελευταίων χρόνων, ο Αμπντουλάχ Αβτσί.
Με αυτόν, η Τραμπζονσπόρ άλλαξε πρόσωπο και είναι ενδεικτικό πως με το διπλό επί της Γκεντσλέρ (2-1) με το οποίο ολοκλήρωσε τον α’ γύρο, βρέθηκε στην 6η θέση, στο -11 από την πρωτοπόρο Μπεσίκτας, έχοντας καλύψει τεράστιο χαμένο έδαφος, έχοντας αλλάξει ριζικά εικόνα και κλίμα και έχοντας υποστεί μόλις 1 ήττα στις 12 αγωνιστικές που ο Αβτσί είναι στον πάγκο της.
Ο Αβτσί φυσικά είναι και το πρόσωπο της αποψινής αναμέτρησης, αφού αυτός «πιστώνεται» για την αλλαγή στάτους της Μπασακσεχίρ. Την είχε από τα χρόνια της στην β’ κατηγορία, την ανέβασε, την έκανε ισότιμη διεκδικήτρια τίτλου, δεν κατάφερε όμως να πανηγυρίσει κανέναν, εξαργυρώνοντας όμως την εξαιρετική του δουλειά με μετακόμιση, πριν δύο χρόνια, στον πάγκο της Μπεσίκτας.
Εκεί, δεν κόλλησε το γυαλί, απέτυχε, απολύθηκε και πλέον επέστρεψε από τα μέσα του φθινοπώρου στους πάγκους για να διεκδικήσει απόψε και ο ίδιος το πρώτο του τρόπαιο στην προπονητική του καριέρα.
Με την ομάδα μάλιστα, η οποία έχει το καλύτερο ποσοστό επιτυχίας στον θεσμό, με 8 κατακτήσεις σε 11 συμμετοχές.
