Ξεκίνησε με στόχο την παραμονή, λογικό και φυσιολογικό ως πρωτάρα στην κατηγορία. Την εξασφάλισε γρήγορα, έπιασε θέση στα πλέι οφ την οποία δεν έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό, ωστόσο το μεγαλύτερο διάστημα ο τεχνικός Μπίζολι μιλούσε μόνο για παραμονή.
Αφού εξάντλησε τα περιθώρια επιτέλους κάποια στιγμή παραδέχθηκε το στόχο – όχι των πλέι οφ – αλλά της τετράδας. Εκεί άρχισε να χάνει «λάδια». Άγχος; Βγήκε η κούραση αγωνιστικά; Κουράστηκε πνευματικά; Η ουσία είναι πως έχει ξεχάσει να κερδίζει. Ακολουθώντας την ίδια «συνταγή» προσπαθεί να μείνει όρθια και μαζεύοντας βαθμούς από εδώ και από εκεί να παραμείνει τέταρτη.
Πούλμαν έστηνε και πριν, πούλμαν στήνει και τώρα. Φουλ άμυνα. Ποδόσφαιρο μίας άλλης εποχής στη χειρότερή του μορφή. Μόνο που πριν έβγαινε διαρκώς στην κόντρα και ήταν σε μόνιμη επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα. Οπότε όλοι μιλούσαν για το ποδοσφαιρικό θαύμα των «Αυστριακών». Αφού πλέον δεν σκοράρει, μένει μόνο η άσχημη αίσθηση του κατενάτσιο.
0-3-2 στα πέντε τελευταία. Πιο πρόσφατο το 0-0 με την Τζένοα, δίκαιο βάσει γενικής εικόνας. Έχει στα χέρια της την τέταρτη θέση και το εισιτήριο για τα ημιτελικά των πλέι οφ. Τσιταντέλα εντός και Μόντενα εκτός τα ματς που απομένουν.