Γεννήθηκα 31 μέρες αφότου ο Ντιέγκο Μαραντόνα σήκωσε το Παγκόσμιο Κύπελλο στην Πόλη του Μεξικού. Αν γεννιόμουν όχι στον Χολαργό, αλλά στη Σάντα Φε ή στη Λα Πλάτα, πιθανότατα θα με έλεγαν Μαστροντιέγκο ή Μαστροαρμάντο. Ένα στα έξι νεογέννητα αγόρια στην Αργεντινή εκείνο το καλοκαίρι πήραν το όνομα του θεού. Το ίδιο θα συνέβαινε με τον Λιονέλ Μέσι, αν γεννιόταν ένα χρόνο νωρίτερα, αφού οι γονείς του τον υποδέχθηκαν ακριβώς 360 μέρες μετά την κατάκτηση του Μουντιάλ. Πλέον το ποσοστό των Ντιέγκων και των Αρμάντων είχε μειωθεί δραματικά.
ΠΡΟΣΦΟΡΑ* ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ! ΔΩΡΕΑΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ!
Σε αυτά τα 36 χρόνια, η Αργεντινή περιμένει το τρίτο Μουντιάλ. Τον τρίτο παγκόσμιο τίτλο. Ψάχνει τον νέο Μαραντόνα να την οδηγήσει. Αυτός δεν ήταν ο Ρικέλμε, δεν ήταν ο Αϊμάρ, δεν ήταν ο Γκαγιάρδο, δεν ήταν ο Ορτέγκα, δεν ήταν ο Ντ’ Αλεσάντρο, δεν ήταν ο Σαβιόλα (γελάει ο κόσμος, δηλαδή). Μπορεί όμως να είναι ο Μέσι. Ήδη μπαίνει στην κουβέντα για τον κορυφαίο όλων των εποχών, αλλά θέλει το Μουντιάλ για να έχει και το χρυσάφι που ίσως χρειάζεται για να γείρει την πλάστιγγα.
Το προμαραντονικό αμάρτημα
Είναι συγκινητικό το πόσο θέλουν αυτόν τον τίτλο οι Αργεντίνοι παίκτες. Τόσο που είναι πρόθυμοι να γίνουν τα χειρότερα παιδιά του ποδοσφαίρου. Ξύλο, χλευασμός στον αντίπαλο, καμιά ευχούλα για τη μανούλα του αντιπάλου και ένα ατέλειωτο πρόγκηγμα από τους πάντες προς τους πάντες.
Γνωστή τακτική. Το ίδιο έκαναν το ’86 και οι Κανίγιες, οι Μπατίστες και οι Ολαρτικοετσέηδες της Αργεντινής. Αλλά όταν σήκωσε το Κύπελλο ο Ντιέγκο, όταν ο κόσμος είδε τη συγκίνησή του, τα πάντα συγχωρέθηκαν. Το ίδιο θα γίνει και στις 18 του μήνα, αν η Αργεντινή πάρει το τρόπαιο. Ο Μέσι θα το αφιερώσει στον Ντιεγκίτο και όλα τα εγκλήματα θα μπουν στο αρχείο.
Αυτή ίσως είναι η συνταγή και στο σημερινό Αργεντινή – Κροατία. Έπιασε με τους Ολλανδούς. Αλλά καταλαβαίνουν από τσαμπουκά τα παιδιά του πολέμου; Η κλοτσιά του Ζβόνιμιρ Μπόμπαν στον αστυνομικό Ρέφικ Αχμέτοβιτς τον έχει κάνει γκράφιτι. Τον έχει κάνει εθνικό ήρωα. Θα σε κάνουν καλά δυο άγρια τάκλιν;
Τα παιδιά του πολέμου
Είπα ήδη μερικά πράγματα για τη ληξιαρχική πράξη γέννησης του Μέσι. Αλλά πιο σημαντικό είναι το πότε (και το πού) γεννήθηκαν οι Κροάτες διεθνείς. Γιατί όποιος προσπαθήσει να τους σπάσει τον τσαμπουκά, δεν καταλαβαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν τον πόλεμο στο πετσί τους.
Ο Μόντριτς, ο Πέριτσιτς, ο Βίντα και ο Λόβρεν έχουν μνήμες από την έναρξη του πολέμου, το 1991. Ο Κράμαριτς, ο Μπούντιμιρ, ο Μπάρισιτς, ο Μπρόζοβιτς, ο Όρσιτς, ο Λιβάγια, ο Κόβατσιτς, ο Πέτκοβιτς, ο Λιβάκοβιτς, ο Ίβουσιτς, ο Πάσαλιτς και ο Γιουράνοβιτς γεννήθηκαν όσο Κροάτες και Σέρβοι μάχονταν σε ανοιχτά πολεμικά μέτωπα. Τι να τους πει η πρόκληση του Οταμέντι και του Φερνάντες; Άι πάγαινε κουκλίτσα μου, δηλαδή.
H… Κύπρος της Κροατίας
Το Ζάνταρ είναι για το κροατικό ποδόσφαιρο ό,τι η Κύπρος για τα ριάλιτι τραγουδιού στην Ελλάδα. Μια τόση δα φλούδα γης που παράγει όλο το ταλέντο. Το Ζάνταρ έχει βγάλει τον σπουδαιότερο Κροάτη ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, τον Λούκα Μόντριτς (συγγνώμη Ντάβορ Σούκερ). Έχει βγάλει τον Σίμε Βρσάλικο. Τον καλό, όχι αυτόν που ήρθε στον Ολυμπιακό, γιατί είμαι πεπεισμένος πως είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Και έχει βγάλει τον Ντόμινικ Λιβάκοβιτς και τον Ντάνιελ Σούμπασιτς, δύο από τους τρεις τερματοφύλακες που (μαζί με τον Πορτογάλο Ρικάρντο) είναι οι μόνοι που έχουν αποκρούσει τρεις εκτελέσεις σε διαδικασία των πέναλτι. Α, ρε μάνα. Αν με γεννούσες στο Ζάνταρ, θα είχα κάνει καριέρα.
Δυσανάλογη παραγωγή ταλέντου
Το Ζάνταρ, που λέτε, είναι μια πόλη 95.000 κατοίκων. Ένα Αγρίνιο σαν να λέμε. Και έχει βγάλει τέτοιους παιχταράδες. Όχι πως το Αγρίνιο δεν έχει βγάλει. Αλλά αν βάλεις στο ζύγι Μόντριτς και Λιβάκοβιτς και στην άλλη πλευρά Στράτο Αποστολάκη, Πέτρο Μίχο και Φίλιππο Δάρλα, τότε καταλαβαίνεις το μέγεθος, παρά την απουσία μεγέθους.
Αυτή είναι γενικότερα η φάση της Κροατίας. Παράγει πολύ περισσότερο ποδοσφαιρικό ταλέντο από όσο δημογραφικά της επιτρέπεται. Ούτε τέσσερα εκατομμύρια νοματαίοι δεν είναι. Λιγότεροι από τους Αθηνέζους. Και ωστόσο έχουν βγάλει Μόντριτς, Σούκερ, Προσινέτσκι, Μπόμπαν, Πέρισιτς, Μάντζουκιτς, Ράκιτιτς, Σίμιτς, Μπόκσιτς και Σρνα. Κάτσε καλά, δηλαδή…
O νεαρός συμπαίκτης του Ντιέγκο
Είπα πιο πριν ότι αν η Αργεντινή σηκώσει το τρόπαιο και ο Μέσι (δακρυσμένος, όπως τον φαντάζομαι) το αφιερώσει στον Ντιέγκο, τότε όλες οι παραφωνίες θα συγχωρεθούν. Κι αν δεν το κάνει ο Μέσι, θα το κάνει σίγουρα ένας άλλος Λιονέλ από το Ροσάριο, ένας που μεγάλωσε θαυμάζοντας τον Μαραντόνα, βλέποντάς τον να παίζει μπάλα. Αυτός ο Λιονέλ είναι ο Σκαλόνι, ο προπονητής της εθνικής ομάδας της Αργεντινής.
Όταν η μεταγραφή του Μαραντόνα στη Νιούελς Ολντ Μπόις ανακοινώθηκε, ο 15χρονος Σκαλόνι ήταν αρχηγός της ομάδας νέων. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά σε 40.000 «Λεπρούς» στις 13 Σεπτέμβρη του 1993, ο φωτογραφικός φακός συνέλαβε έναν πιτσιρικά με μπούκλες να κοιτάζει τον Πίμπε ντ’ Όρο με δέος. Το καταλάβατε. Ήταν ο Λιονέλ Σκαλόνι, στα αριστερά της φωτογραφίας.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Σκαλόνι έκανε το ντεμπούτο του με τη Νιούελς. Στα 16 του. Όμως ο Ντιεγκίτο είχε ήδη φύγει, αφού πιάστηκε ντοπέ στο Μουντιάλ των ΗΠΑ.
Αργεντινή – Κροατία Προγνωστικά
Προς τι όλες αυτές οι ιστορίες; Μεταξύ μας, αν θέλετε πραγματικά προγνωστικά Μουντιάλ, θα πάτε σε ένα από τα άλλα μπλογκ στην Kingbet. Δόξα τω Θεώ έχουμε μπόλικα από δαύτα. Αν και τα πηγαίνω πολύ καλύτερα από όσο κι εγώ πίστευα σε αυτήν τη διοργάνωση. Αν είχατε βάλει ένα ευρώ σε καθεμία από τις επιλογές μου ώς σήμερα, θα είχατε κέρδος 21.05 ευρώ. Ποιος τρολάρει τώρα;
Έλεγα λοιπόν ότι αυτό το μπλογκ είναι πιο πολύ ένα εργαλείο για να απολαύσετε περισσότερο τον σημερινό ημιτελικό. Τέσσερα ματς απέμειναν στο Παγκόσμιο του Κατάρ. Ναι, λίγος συναισθηματισμός, λίγη αμερικανιά, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Αν τώρα επιμένετε πως θέλετε τα προγνωστικά μου για το σημερινό ματς, τότε τι να σας πω; Είστε άξιοι της μοίρας σας. Πάμε με την παράδοση της Κροατίας να στέλνει τα ματς στην παράταση. Πάμε επίσης με το μομέντουμ της Αργεντινής να φτάσει τουλάχιστον ώς τον τελικό και βλέπουμε. Και πάμε και με το άστρο του Λιβάκοβιτς.
