Η πρώτη επαφή με τον κόσμο του στοιχήματος έγινε δεκαετίες πίσω. Σε μια ταράτσα, ένα δωμάτιο κλεισμένο με ελενίτ, γεμάτο από κάπνα, οθόνες και τζογαδόρους. Άλλοι για τ’ αλόγατα, άλλοι για φρουτάκια, άλλοι για μπαλίτσα. Ό,τι τραβούσε η όρεξη κι ο καημός του καθενός, το έβρισκες.
Βέλγιο – Σλοβακία προγνωστικά
‘Η τουλάχιστον έτσι ήθελα εγώ να πιστεύω, μεγεθύνοντας τον κόσμο που ξανοιγόταν μπροστά μου. Από τις φάτσες που μου έμειναν ήταν ένας καλοστεκούμενος κύριος, στα όρια της σύνταξης, τον οποίο σχεδόν ποτέ δεν άκουγες. Καθόταν στη γωνιά του, είχε καρφωμένα τα μάτια σε μια οθόνη (και ενίοτε σε κάτι τέλεξ… – όσοι δεν ξέρετε, γκουγκλάρετε) και όταν τελείωνε ό,τι είχε ποντάρει, σηκωνόταν, χαιρετούσε τον οικοδεσπότη και έφευγε.
Νίκο (νομίζω, αν θυμάμαι καλά) τον έλεγαν. Μια δυο φορές στην πορεία ανταλλάξαμε δυο κουβέντες. Μας χώριζε άβυσσος. Ηλικιακή, οικονομική, παραστάσεων, τα πάντα όλα. Ήταν φορτωμένος. «Φώναζε». Αλλά ποτέ δεν άκουσα πόσα ακουμπούσε. Αργότερα πολύ, χρόνια ίσως, όταν εγώ ξεψάρωσα και αυτός αραίωσε πολύ, άρχισα να μαθαίνω.
Το πρόγραμμά του, απαρέγκλιτο. Κάθε χρόνο ξεκινούσε αυγουστιάτικα. Πόνταρε συγκεκριμένο ποσό, εξαψήφιο γεμάτο (σε δραχμές…) αποκλειστικά και μόνο σε παρολί Ρέιντζερς – Σέλτικ στη σκωτσέζικη Premier League. Τίποτα άλλο. Μόνο αυτό. Τριάντα και οκτώ αγωνιστικές, 34 παρολί με «καθολικούς» και «διαμαρτυρόμενους», το ίδιο πάντα ποσό.
Απέδιδε. Συνολικά, τα αφεντικά του μαγαζιού, τον υπολόγιζαν πως στο γερό, πολύ γερό συνολικό – στον χρόνο – επταψήφιο (ενίοτε έφτανε και το οκταψήφιο) που πόνταρε, έγραφε από 8 ως 12% (μπορεί και κάτι τις παραπάνω) κέρδος στο στοίχημα.
Μου φαινόταν αδιανόητο. Νόμιζα πως είχα βρει τον… Τάραμα του παρολί. Με τα χρόνια, η θεώρησή μου εννοείται πως άλλαξε. Είχε κάβα, είχε άνεση, ήταν μεθοδικός, ευλαβικός στην προσέγγισή του, δεν ξέφευγε ούτε όταν κέρδιζε, ούτε όταν έχανε. Τα τελευταία, πολύτιμα εφόδια. Κάβα και άνεση, ευκταία, αλλά προφανώς όχι για όλους.
Μεγάλη εισαγωγή, μικρότερη – ελπίζω – η συνέχεια και η δικαιολόγηση. Προσωπικά, πλέον, απεχθάνομαι τα παρολί. Τη μικρότερη επιτρεπτή προϋπόθεση από τον book, αυτή και αγοράζω. Ένα παιχνίδι; Ένα. Έτσι – και μόνο έτσι – ισιώνω (θεωρώ τουλάχιστον) τις πιθανότητές μου.
Και εννοείται συνεκτιμώντας πάντα τις αποδόσεις που ορίζουν οι στοιχηματικές εταιρίες. Αξία υπάρχει σε οτιδήποτε, αρκεί να μπορείς να τη διαβάσεις, να την αναγνωρίσεις. Αν το 1.05 προσφέρεται 1.20, αξία είναι και αυτό.
Η τιμολόγηση των δυο γκράντε φαβορί στο Pamestoixima.gr των δευτεριάτικων αναμετρήσεων, υπό Κ.Σ. (κανονικές συνθήκες) δεν θα με συγκινούσε. Ούτε για πλάκα. Χωρίς όμως να τη θεωρώ και unfair. Είναι τόσο, όσο. Απλώς είναι τέτοια η συνθήκη που 9,5 στις 10, δεν αγοράζω. Ε, τώρα, έπεσα στο μισό.
Αυστρία – Γαλλία προγνωστικά
Και εννοείται όχι σε μονό αποδεκτό (όπως φαίνεται στο πινακάκι), αλλά για χάρη εκείνων των σαββατιάτικων ντουμανιασμένων απογευμάτων στο ταρατσάκι της Χαροκόπου, σε παρολί, με το γινόμενο του 1.47 του άσου στο Βέλγιο – Σλοβακία και του 1.55 του διπλού στο Αυστρία – Γαλλία στα προγνωστικά euro, να δίνει κοντά στο 2.30.
Και έτσι, για το ονόρε, κάτι ψιλά – λιγότερα από το παρολάκι – στην πουλενάρα, Αρτέμ Ντόβμπικ να σκοράρει στο livescore στο παιχνίδι Ρουμανία – Ουκρανία.
