Με ρωτάει το κοινό μου (και οι δύο αναγνώστες μου): πού είσαι, ρε Μαστροβάγγο; Πού χάθηκες δυο μέρες; Θα σας πω, Σταύρο και Μήτσο (κι ευχαριστώ για το ενδιαφέρον). Με 39 πυρετό στο κρεβάτι είμαι εδώ και τρεις μέρες. Μουντιάλ χειμώνα θέλατε. Οι φιλάσθενοι σαν κι εμένα την πληρώνουνε. Ελπίζω να αναστηθώ πριν τα προημιτελικά. Αλλιώς βλέπω το Kingbet.net να βγάζει πρώτο θέμα «Καλά ταμεία στον Παράδεισο, φίλε Μαστροβάγγο».
Από το Μουντιάλ με 39 βαθμούς στην παραλία, φτάσαμε λοιπόν στο Μουντιάλ με 39 πυρετό στο κρεβάτι. Και το επόμενο Μουντιάλ θα είναι στα 39 μου χρόνια. Για την ακρίβεια, ο τελικός θα είναι λογικά μερικές μέρες πριν κλείσω τα 40. Θα είναι το πρώτο Παγκόσμιο στο οποίο θα λέω ότι δεν θα παίξω λόγω ηλικίας και όχι επειδή για να κάνω πάσα πέντε μέτρων χρειάζεται να φωνάξω κούριερ. Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι τα προγνωστικά Μουντιάλ.
ΠΡΟΣΦΟΡΑ* ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ! ΔΩΡΕΑΝ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ!
Αλλά επειδή θα σκάσω αν δεν τα πω, θέλω να μιλήσουμε λιγάκι για όσα είδαμε στα νοκ άουτ μέχρι σήμερα.
Ο Κοντός και οι Οράνιε
Το Σαββάτο (αυστηρά ο τόνος στο δεύτερο άλφα) η αγαπημένη μου Ολλανδία έμαθα ότι έδειξε επιτέλους χαρακτήρα στο 3-1 επί των ΗΠΑ. Και λέω έμαθα, γιατί σε εκείνο το ματς ο πυρετός είχε βαρέσει κόκκινο και είχα παραδοθεί στη μιζέρια μου. Όταν άκουσα για τις δύο ασίστ και το γκολ του Ντούμφρις δεν το πίστευα. Του έχω αδυναμία, αλλά δεν είναι στην καλύτερη κατάσταση. Για μια στιγμή νόμιζα ότι ήταν όνειρο του πυρετού, δευτερόλεπτα πριν ξυπνήσω σε ένα κρεβάτι μούσκεμα από τον ιδρώτα.
Στο Αργεντινή – Αυστραλία είχαν δουλέψει τα αντιπυρετικά, οπότε έχω πιο καθάρια άποψη. Ο Λιονέλ Μέσι είναι σε αποστολή. Ο Κοντός έχει πάρει μια εθνική ομάδα από το χέρι και θα την πάει μέχρι εκεί που μπορεί. Το βάρος της ιστορίας είναι στους ώμους του. Ένα βάρος που φέρει το βαρύ όνομα του Ντιέγκο. Πιστοί υπασπιστές του Μέσι ο Χουλιάν Άλβαρες και ο Ροδρίγο Ντε Πολ, οι καλύτεροι γήινοι ποδοσφαιριστές σε αυτήν την Αργεντινή. Και μην τα ξαναλέμε. Ο Λαουτάρο Μαρτίνες δεν πρέπει να παίζει ούτε στο προπονητικό δίτερμα. Είναι λες και στο Κατάρ ταξίδεψε μονάχο το τζελ μαλλιών που αφειδώς τοποθετεί στο κεφάλι του ο φορ της Ίντερ και όχι το ταλέντο.
Να κάνω εδώ μια μικρή παρένθεση. Όλοι έχουμε πρόβλημα με τον ANT1+ και όχι άδικα. Αυτό που είναι άδικο είναι η τόσο έντονη κριτική για την ποιότητα του σχολιασμού των αγώνων. Υπάρχουν παραφωνίες, αλλά γενικά μια χαρά δουλειά γίνεται στην περιγραφή των παιχνιδιών. Ειδικά από τους δημοσιογράφους που έχουν σταλθεί στο Κατάρ. Ένα παράπονο έχω όλο κι όλο.
Μετά την πρόκριση της Αργεντινής, η σκηνή με τον χορό των παικτών μπροστά σε ένα πέταλο που τραγουδούσε ρυθμικά ήταν η πιο συγκινητική της διοργάνωσης. Εκεί έπρεπε να αφήσουν τον ήχο και την εικόνα να μιλήσει. Η ανάλυση ας περίμενε για μετά. Ειδικά όταν μου λες «βλέπετε τι γίνεται στην εξέδρα». Βλέπουμε. Δεν ακούμε όμως. Κι εκεί είναι η μισή μαγεία. Ξαναλέω, για να μην παρεξηγηθώ, επειδή έχουμε ξεχάσει τι έχουμε ακούσει κατά καιρούς σε μεγάλες διοργανώσεις, το επίπεδο του σχολιασμού των αγώνων είναι σε υψηλότατο επίπεδο. Μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Κλείνει η παρένθεση και πάμε στα επόμενα.
Τρία Λιοντάρια και το Enfant Terrible
Την Κυριακή είδαμε τις δύο πιο όμορφες ομάδες της φετινής διοργάνωσης. Και με πονάει που το λέω. Η Αγγλία είναι ομαδάρα. Περιμένω και θα περιμένω μέχρι τέλους τη στιγμή της παραδοσιακής λιποψυχιάς. Οι απόγονοι του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου μας έχουν μάθει διαφορετικά στα Παγκόσμια Κύπελλα. Ήταν μια ζωή… Λαγόκαρδοι, αλλά αυτή η ομάδα δείχνει να έχει μέταλλο. Και ποιότητα και ταλέντο και νιάτα. Διαμαντάκια ο Μπέλιγχαμ, ο Φόντεν και ο Σάκα, φονιάς σωστός ο Κέιν, άψογος ο Γουόκερ. Καλό θα ήταν ο Στέρλινγκ να μην περάσει ούτε απ’ έξω από την ενδεκάδα ξανά, αλλά ο Σάουθγκεϊτ έχει πιο πολλές εμμονές και από ερωτοχτυπημένο έφηβο.
Όσο για τη Γαλλία, τι να πεις; Από τη θέση 1 ώς τη θέση 11 προκαλεί τρόμο. Νομίζαμε ότι πονάει στα χαφ. Πάρε έναν Ραμπιό που έχει ντυθεί Καντέ και έναν Τσουαμενί που θυμίζει Γιάγια Τουρέ στα καλά του. Κορόιδευαν τον Ζιρού που δεν είχε βάλει γκολ στο προηγούμενο Μουντιάλ; Πάρε γκολ με κάθε τρόπο, με το χιπστερομαλλί να μένει πάντα τέλειο. Και ο Μ’Μπαπέ; Το κακομαθημένο Παριζιανάκι είναι ένα θαύμα της φύσης. Είναι ένας παίκτης που θα θαυμάζουμε για χρόνια. Τον Ιούλιο του 1998, η Γαλλία κέρδισε στο Σαν Ντενί το πρώτο της Παγκόσμιο. Πέντε μήνες μετά, στο ίδιο μικρό προάστιο γεννήθηκε το μέλλον του γαλλικού ποδοσφαίρου. Όταν τέτοιες συμπτώσεις συμβαίνουν στο Star Wars λέμε πως είναι κινηματογραφικές υπερβολές.
Τι είδαμε χθες
Φτάσαμε λοιπόν και στα χθεσινά. Ποια χθεσινά, ρωτάτε; Μα στο μεγάλο ταμείο του Μαστροβάγγου! Σε αυτά τα χθεσινά. Γιατί το Χ στο Ιαπωνία – Κροατία το έπιασε και ο Γαρίδης. Την πρόκριση της Κροατίας στα πέναλτι την πρότεινε στη στήλη του και ο Τσούκας. Αλλά ποιος ανέβηκε πάλι στην κορυφή του Tipsters Battle; Ο Μαστροβάγγος. Να είναι καλά ο τερματοφύλακας της Κροατίας, ο φίλος μου ο Μαστρολιβάκοβιτς. Γιατί άλλο παιδί από το Ζάνταρ περίμενε να αποθεώσει ο Τσούκας, τον Μόντριτς, και άλλο παιδί από το Ζάνταρ έγινε στο τέλος ήρωας.
Το βραδινό ματς το βαρέθηκα. Πρώτον, τα δύο πρώτα γκολ τα έχασα επειδή έβλεπα το τέλος του μπασκετικού ντέρμπι. Και με όλο το σεβασμό στους φίλους μου τους μπασκετικούς, η συμπαθής καλαθοσφαίριση είναι ένα σπορ όπου παίζουν πέντε εναντίον πέντε για σαράντα λεπτά και στο φινάλε αξίζει να βλέπεις μόνο τα τελευταία τρία. Αλλά ήταν ωραίο το ντέρμπι. Έπρεπε να δω πώς θα ολοκληρωνόταν. Αλλιώς θα πάθαινα καλαθοστέρηση. Με αυτό το χαζό αστείο κλείνω την παρένθεση του μπάσκετ και επιστρέφω στη Βραζιλία.
Έλεγα λοιπόν ότι ο αγώνας της Βραζιλίας με την Κορέα ήταν κομματάκι βαρετός. Πολύ σοφτ η Κορέα για να αντιμετωπίσει αυτήν τη Βραζιλία. Εμ θέλατε να μου τους περάσετε τους Κορεάτες και αφήσατε έξω τα αλάνια μου τους Ουρουγουανούς. Θα έκαναν αυτά τα τσαλιμάκια οι Νεϊμάρηδες και οι Ραφίνιες αν υπήρχε εκεί ένας Κόατες και ένας Τορέιρα έτοιμοι να τους δώσουν τα ποδάρια στο χέρι; Δεν θα τα έκαναν. Πάρτε βαρετό ματς τώρα. Τουλάχιστον ήταν συγκινητική η σκηνή με το πανό του Πελέ στο φινάλε.
Προγνωστικά Μουντιάλ
Αφού κάναμε κοτζάμ αναδρομή στα μέχρι τώρα ματς των δεκάξι, ήρθε η ώρα για τα αποψινά. Θα πει κανείς ότι σε ένα στοιχηματικό σάιτ, αυτό θα έπρεπε να είναι το βασικό. Γιατί να γράψεις χίλιες λέξεις για το τι έγινε; Αν το λέτε αυτό, δεν έχετε ξαναδιαβάσει Μαστροβάγγο. Καλώς ήρθατε στο σπιτικό μας, λοιπόν. Να σας βγάλω ένα περγαμόντο;
Μαρόκο – Ισπανία Προγνωστικά
Η κόντρα του Μαρόκου με την Ισπανία δεν αφορά μονάχα τα 90 λεπτά του αποψινού ματς. Κρατάει από τον 8ο αιώνα και την Αλ-Άνταλους, τη Μαυριτανική Ιβηρική. Η διάλυση του Χαλιφάτου της Κόρδοβας και τελικά η οριστική κατάλυση του ναζαρικού Εμιράτου της Γρανάδας, το 1492 έδιωξε τους Άραβες στο σημερινό Μαρόκο. Σήμερα τα παλάτια της Αλάμπρας τα αξιοποιούν τουριστικά οι Σπανιόλοι και τους δύο κόσμους χωρίζουν 12 χιλιόμετρα θάλασσας στις Στήλες του Ηρακλή. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών ποτέ δεν ήταν ιδανικές.
Κι εδώ που τα λέμε, δεν είναι εντελώς ακριβές ότι Μαρόκο και Ισπανία χωρίζονται από 12 χιλιόμετρα πορθμού. Χωρίζονται και από μερικά χιλιόμετρα φράχτη. Οι ισπανικές πόλεις της Θέουτα και της Μελίγια συνορεύουν χερσαία μόνο με το Μαρόκο και επικοινωνούν με τη μαμά Ισπανία μόνο με αεροπλάνο, ενώ χιλιάδες απελπισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες προσπαθούν κάθε μέρα να σκαρφαλώσουν τον φράχτη για να περάσουν σε εδάφη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδάφη που το Μαρόκο διεκδικεί τουλάχιστον από το 1497. Το βάρυνα πολύ, αλλά ήθελα απλά να δείξω ότι αυτό το Μαρόκο – Ισπανία είναι κάτι περισσότερο από ένα ποδοσφαιρικό ματς.
Ή μάλλον αφήστε με να το ξεχειλώσω λίγο ακόμα. Όπως το Μαρόκο είναι η μοναδική χώρα της Αφρικής που μοιράζεται χερσαία σύνορα με την Ευρώπη, έτσι και η εθνική του ομάδα είναι η πιο ευρωπαϊκή από τις ομάδες της ηπείρου. Παίζει το πιο ορθολογικό και τακτικό ποδόσφαιρο, έχει παίκτες που αγωνίζονται στις μεγαλύτερες ομάδες (Χακίμι στην Παρί, Μαζραουί στην Μπάγερν, Μπόνο και Εν Νεσίρι στη Σεβίλλη) και έναν εξαιρετικό νέο προπονητή, τον Γαλλοθρεμμένο Οαλίντ Ρεγκράγκι.
Η Ισπανία είναι το φαβορί, αλλά μιλάμε για μια ομάδα γεμάτη μωρά. Έτσι και φάει μια-δυο κλοτσιές η πιτσιρικαρία, θα τους κοπεί το αίμα των Ισπανών. Το ματς θα είναι αίμα κι άμμος της Σαχάρας. Οι Μαυριτανοί έρχονται τσαμπουκαλεμένοι και δεν ξέρω ποιος από τους Σπανιόλους θα καταφέρει να σηκώσει το σπαθί του Ελ Σιντ για να κινήσει την ποδοσφαιρική Ρεκονγίστα. Έτσι και το Μαρόκο μείνει με δέκα παίκτες ώς το φινάλε (δεν αποκλείω μια κόκκινη κάρτα), μόνο παράξενη δεν θα είναι η έκπληξη εδώ.
Πορτογαλία – Ελβετία Προγνωστικά
Ωχ, πολλά τα δεδομένα στο Πορτογαλία – Ελβετία και δεν ξέρω από πού να αρχίσω. Να πάμε από το πιο ζουμερό: το ζήτημα Κριστιάνο Ρονάλντο. Έχεις τη δημοσκόπηση της A Bola που λέει ότι η πλειονότητα των Πορτογάλων δεν τον θέλει βασικό. Έχεις τους συμπαίκτες του που είναι στραβωμένοι μαζί του. Έχεις τον ίδιο που κάνει θέμα ότι δεν του μέτρησαν το γκολ με το τσουλούφι. Μα τον Τουτατίς και τον Μπελενός, αν δεν ήταν στον πάγκο ο Φερνάντο Σάντοςμ θα κόντραρα την Πορτογαλία μόνο για αυτό. Αλλά ο δικός μας Φερνάντο θα τους βάλει εκεί ένα φάδο στα αποδυτήρια και θα τους μονιάσει, ενώ από μια γωνιά θα καπνίζει το τσιγάρο του, φορώντας το καφέ πέτσινο μπουφάν.
Και μια και πιάσαμε τον Σάντος, δεν είναι παράξενο ότι μια δικιά του ομάδα έχει τη δύναμή της στην επίθεση; Θα ξεχάσουμε τα ιερά και τα όσια. Βέβαια τώρα είναι νοκ άουτ. Κάτι μου σφυράει ότι η αλεγρία θα φύγει από το παράθυρο και η ομάδα θα σφίξει σαν άγουρο μαγιάτικο καρπούζι (γίνομαι κακός πάλι).
Και από την άλλη έχεις μια Ελβετία που παίζει άμυνα όπως κανένας άλλος. Στα προκριματικά του Μουντιάλ δέχτηκε λιγότερα γκολ από οποιαδήποτε άλλη ομάδα στον κόσμο. Δύο τον αριθμό, ένα από τον Ντεσπόντοφ κι ένα από τον Ντι Λορέντσο. Στους δε ομίλους του Μουντιάλ, η άμυνα ήταν άρτια κόντρα στο Καμερούν, έκανε τη Βραζιλία να ιδρώσει, ενώ τα δύο γκολ από τη Σερβία δέχτηκε μια άμυνα χωρίς Ελβέντι στο κέντρο της και Ζόμερ στο τέρμα. Οι δυο τους είχαν κολλήσει ίωση (σας νιώθω, αδέρφια) και έλειψαν, αλλά σήμερα θα είναι εκεί και μαζί με τον καταπληκτικό φέτος Ακάντζι μπορούν να σταματήσουν τους Πορτογάλους σταρ της επίθεσης. Στην καλή της μέρα, η ελβετική άμυνα είναι πιο ασφαλής κι από καταθέσεις σε ελβετική τράπεζα.
Τι βλέπω λοιπόν… Βλέπω ένα παιχνίδι βγαλμένο από τα πιο υγρά όνειρα του Ζοζέ Μουρίνιο. Οι δυο ομάδες θα βγουν στο γκαζόν με τα πούλμαν (είναι που είναι σε κακό χάλι οι αγωνιστικοί χώροι, θα τους αποτελειώσουμε) και άντε να βάλεις γκολ. Θα τραβήξω την ντουφεκιά στο 0-0 και θα είμαι ο αχώνευτος τύπος που θα βλέπει μπάλα παρακαλώντας να μην μπει γκολ.
