ΣΙΒΑΣΠΟΡ - ΟΥΜΡΑΝΙΓΙΕΣΠΟΡ

Σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Στο 11vs11 στο «Σαράτσογλου», στο α’ ημίχρονο, περιμένοντας τη Φενερμπαχτσέ στο δικό της μισό, ήταν εξαιρετική. Την εξουδετέρωσε, δεν δέχτηκε φάσεις, ίσα ίσα μάλιστα που ήταν αυτή η πιο απειλητική. Τα πράγματα φάνηκε να γίνονται καλύτερα όταν στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου (48’) απέκτησε αριθμητικό πλεονέκτημα.

Έλα όμως που δεν ήξερε τι να το κάνει. Την… μπέρδεψε, δεν ήξερε πως να παίξει, δεν το αξιοποίησε και από την στιγμή μάλιστα που τα «καναρίνια» βρήκαν και γρήγορα, μετά από την αποβολή (55’), γκολ, το… γλυκό έδεσε. Δεν έκανε τίποτα, ηττήθηκε δίκαια (0-1).

Σαφώς εντός προγράμματος ήττα, έτσι όμως όπως ήρθε, πολύ άσχημη. Τρίτη σερί (4 διαδοχικές δεν έχει υποστεί από τον Φεβρουάριο του 2016, οπότε και τελικά υποβιβάστηκε), την έφερε ξανά στη ζώνη, με συγκομιδή, η οποία είναι η χειρότερη των τελευταίων 6 σεζόν και χειρότερη επίθεση (μαζί με άλλες 3) του πρωταθλήματος.

Καιρός ήταν. Πολύ αποτελεσματικότερη της Αλάνιασπορ στο α’ ημίχρονο, το εξαργύρωσε με προβάδισμα δύο τερμάτων (21’, 38’), στο β’ πιέστηκε, οι «πορτοκαλί» μείωσαν γρήγορα (56’), από την στιγμή όμως που κατάφερε – σε μια από τις σπάνιες επιθέσεις της σε αυτό το ημίχρονο – να βρει δίχτυα αποκαθιστώντας την… τάξη (69’), πήρε τη νίκη (3-1).

Πρώτη της φετινή, πρώτη της ιστορίας της σε επίπεδο Super Lig, λόγος χαράς και αισιοδοξίας στο στρατόπεδό της. Δεν δικαιολογείται προφανώς (παραμένει, δικαιότατα, ουραγός) και ούτε φαίνεται στον ορίζοντα κάτι που να αλλάζει τη δυναμική που ως τώρα έχει παρουσιάσει, εκτός μόνο της αναντίρρητης μαχητικότητας στα περισσότερα από τα παιχνίδια της (από τις 8 ήττες της, οι 6 ήταν στο γκολ, μόνο οι δύο πιο πρόσφατες «ξέφυγαν»).