ΣΑΝ ΠΑΟΥΛΙ - ΣΑΛΚΕ

Με 5-1 νίκησε τη Χόλσταϊν Κιέλου. Δύο γκολ νωρίς νωρίς (4’, 7’) με προσπάθειες από μακρινή απόσταση έβαλαν τα θεμέλια. Γύρισε πίσω, περίμενε τις αντεπιθέσεις, τους χώρους, έφτασε στο 3-0 και με παρόμοιο στιλ διεύρυνε την επικράτησή της.

Τι σου κάνει η ψυχολογία. Η χειρότερη επιθετική επίδοση της κατηγορίας σημείωσε πέντε γκολ σε ένα παιχνίδι επειδή προέκυψαν τα γρήγορα τέρματα. Τρία γκολ είχε σημειώσει στις προηγούμενες πέντε αγωνιστικές.

Έγινε και λίγο πιο γλυκός ο απολογισμός της αν μη τι άλλο. Μετράει 2-4-0 πλέον, επιχειρεί να ξεφύγει από το γαϊτανάκι των ισοπαλιών που δεν ικανοποιούσαν τις προσδοκίες της. Σε απόσταση τρίποντου έφτασε από τις θέσεις ανόδου.

Περιμένω βεβαίως και τη συνέχεια. Ένα καλό δείγμα γραφής ποτέ δεν αρκεί ώστε να κρίνω πως έλυσε, στην περίπτωσή της, το θέμα στο σκοράρισμα. Χρειάζεται συνέχεια και διάρκεια. Αφήστε που από τα πέντε τέρματα μόνο το ένα το έβαλε μεσοεπιθετικός ή επιθετικός της. Τα χαφ έκαναν τη δουλειά.

Μια χαρά οργάνωση έχει, μια χαρά είναι η αμυντική λειτουργία της (3 γκολ παθητικό, καλύτερη στην κατηγορία), αλλά για το μπροστά περιμένω.

Με παιχνίδι δύναμης, ορμής και τσαμπουκά, όχι τακτικής, στο δεύτερο 45λεπτο, νίκησε με 4-3 το Μαγδεβούργο. Η γκάφα αντιπάλου που τη βοήθησε να μειώσει σε 1-2 στο 40’ και να μην τελειώσει με 0-2 το πρώτο μέρος την κράτησε ζωντανή.

Αυτή ήταν νίκη ανάσας και εξασφάλισης χρόνου μίας εβδομάδας για την ομάδα του Τόμας Ράιζ. Δεν ήθελε πολύ να έρθει ακόμα μία στραβή και να έχουμε άλλα (βλ. θέμα προπονητή). Μου άρεσε η ψυχή που έβγαλε ο Ζεμπάστιαν Πόλτερ, λειτούργησε ως ηγέτης και εμψυχωτής όταν όλα στράβωναν, αλλά ποδοσφαιρικά θέλει βελτίωση η Σάλκε.

Ακόμα δεν έχω δει παιχνίδι της με συνεργασίες, κυκλοφορία της μπάλας και ηρεμία. Πιο πολύ με τη φανέλα και την αντίδραση επιχειρεί να φέρει εις πέρας τις αποστολές της. Μικρή δημιουργία από τα χαφ, ελπίδα μόνο από ατομικές ενέργειες, συχνή αποτυχία στην αντιμετώπιση των αντεπιθέσεων.