ΠΙΖΑ - ΤΕΡΝΑΝΑ

Η φετινή της πορεία έχει ξεκάθαρα δύο σταθμούς. Την περσινή σεζόν έφτασε μία ανάσα από το Καμπιονάτο. Αντιμετώπισε τη Μόντσα στον τελικό των πλέι οφ και γνώρισε την ήττα στην παράταση της ρεβάνς. Χωρίς προφανή λόγο η διοίκηση το καλοκαίρι απομάκρυνε τον αρχιτέκτονα της επιτυχίας τεχνικό Ντ’ Άντζελο από τον πάγκο αντικαθιστώντας τον με τον Μαράν.

Ο τελευταίος δεν ταίριαξε ποτέ με το περιβάλλον. 0-2-4 ο απολογισμός με αυτόν στο τιμόνι. Μετά το 1-1 στη Βενετία στις 17 Σεπτεμβρίου απομακρύνθηκε για να επιστρέψει ο σωτήρας ο Ντ’ Άντζελο. Αήττητη από τη στιγμή που επέστρεψε, μετρώντας τρεις νίκες και τέσσερις ισοπαλίες σε επτά συνολικά ματς.

Βγήκε από τη ζώνη του υποβιβασμού, έπειτα από τις θέσεις των μπαράζ, από τις οποίες βρίσκεται στο +1, κοιτάζοντας πλέον τα πλέι οφ από τα οποία βρίσκεται στο -5. Εξαιρετικό το κλίμα.

Ομάδα του προπονητή της. Χωρίς την ψυχή που δίνει σε αυτό το σύνολο ο τεχνικός Λουκαρέλι δεν θα ήταν η ίδια ομάδα. Ικανή να σταθεί σε οποιαδήποτε έδρα, αλλά και να επικρατήσει κάθε αντιπάλου. Κανείς δεν πρέπει να την ξεγράφει ακόμα και αν χάνει με δύο γκολ διαφορά.

Καλύτερό της διάστημα στη σεζόν από τις 10 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 15 Οκτωβρίου. Σε αυτές τις πέντε εβδομάδες σημείωσε ισάριθμες νίκες κάνοντας το 5/5 φτάνοντας να φλερτάρει με την κορυφή. Η ιδέα της πρωτιάς μάλλον τη ζάλισε. Μετά την εντός έδρας ήττα από την Τζένοα μέτρησε τρεις διαδοχικές ισοπαλίες, όλες χωρίς σκορ (0-0). Έτσι πήγε και στη διακοπή.

Η ήττα από τους Γενοβέζους την έκανε φοβική χαλώντας της το μυαλό. Η πέμπτη θέση πάντως και οι 22 βαθμοί (στο -3 από την απευθείας άνοδο) αποτελούν εξαιρετική συγκομιδή, ειδικά αν αναλογιστούμε πως στα περισσότερα ματς έχει στερηθεί τον ηγέτη της στη γραμμή κρούσης Ντοναρούμα.