ΜΠΡΕΣΤ ΙΣΟΝ ΓΚΟΛ

Η δυσμενής παράδοση που διατηρεί στη Μασσαλία τα τελευταία 20 χρόνια ήταν πολύ δύσκολα να «σπάσει» φέτος μετά την εμφάνιση της προηγούμενης αγωνιστικής στην έδρα της Μαρσέιγ. Φανερά και πάλι τα κενά στην άμυνα, φυσική συνέπεια τις εις βάρος της 3-1 που ήταν η 3η ήττα στα 4 τελευταία ματς πρωταθλήματος.

Για να πούμε την αλήθεια, δεν ήταν τόσο χειρότερη της αντιπάλου της όμως κατέστρεψε στο τέλος του παιχνιδιού ό,τι προσπαθούσε να χτίσει για σχεδόν 85 λεπτά. Αρχικά στις καθυστερήσεις του α’ ημιχρόνου (45+1’) που δέχθηκε το 1-0 αλλά και δύο «παιδικά» αμυντικά λάθη (88’, 90+2’) οδήγησαν σε ισάριθμα γκολ και στο τελικό 3-1.

Επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη αγωνιστική ότι το φετινό πρόβλημα στα μετόπισθεν, που μπορεί να «μεταμφιέζεται» βάσει της καλής επιθετικής παρουσίας στα εντός έδρας ματς, αλλά αυτό δεν γίνεται μακριά από την Βρετάνη.

Εχει τις περισσότερες ήττες (15) μετά τις ομάδες της ζώνης του υποβιβασμού, μπορεί να παίζει δίχως άγχος (αν και επίφοβο το +7), αλλά οφείλει να είναι πιο συνεπής αμυντικά πριν της κοστίσει.

Είναι δυνατόν μια ομάδα να παίζει εντός έδρας και να μην κατέβει καθόλου στον αγωνιστικό χώρο; Κάτι τέτοιο κατάφερε η Ανζέ χάνοντας κατά κράτος τη μάχη από τη Σεντ Ετιέν, με το τελικό 0-1 να παρουσιάζει μια επιεική και όχι τη σωστή εικόνα.

Η εμφάνισή της ήταν όπως πάνω-κάτω το γήπεδό της. Σε κατάσταση ανοικοδόμησης, όπως και η βασική κερκίδα του «Ραϊμόν Κοπά». Αφαντη σχεδόν σε όλο το α’ ημίχρονο, όλες οι προσπάθειες της μεσαίας γραμμής κατέληγαν σε λάθη.

Ως φυσική συνέπεια ήρθε το γκολ του 0-1 στο 52’ από μια Σεντ Ετιέν που πάλευε πολύ για τη νίκη, της ακυρώθηκε (σωστά ως οφσάιντ) το γκολ για το 1-1 (του φορ Ντιονί απέναντι στην πρώην ομάδα του) τρία λεπτά αργότερα και στη συνέχεια παραδόθηκε άνευ όρων. Συνώνυμο της αστάθειας σε όλο το β’ γύρο γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να κινδυνεύσει και παίζει ουσιαστικά χωρίς κίνητρο.