ΠΙΖΑ - ΠΟΡΝΤΕΝΟΝΕ

Μετά τη βαριά εκτός έδρας ήττα με κάτω τα χέρια από τη ΣΠΑΛ την προηγούμενη αγωνιστική (0-4 που διαμορφώθηκε από το 60’), η ανάγκη για νίκη απέναντι στην Ασκολι την Τρίτη στο εξ αναβολής ματς, ήταν επιτακτική. Την πήρε με τον ίδιο τρόπο που πανηγύρισε το τελευταίο μέχρι εκείνη τη στιγμή τρίποντο (κόντρα στη Ρετζίνα) και με το ίδιο ακριβώς σκορ (2-1). Βρέθηκε να κυνηγά στο σκορ, καθώς οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν στο 51’.

Ολα έδειχνα διπλό, ο προπονητής της Ντ’ Αντζελο όμως είχε διαφορετική άποψη κρύβοντας άσους στο μανίκι Για μία ακόα φορά οι αλλαγές της έδωσαν άλλη πνοή. Σκόραραν μετά το 80’ και το αποτέλεσμα γύρισε τούμπα. Σχεδόν πάντα υψηλός ρυθμός στα παιχνίδια της, ικανή επιθετικά, πίσω όμως, σουρωτήρι! Εχει δεχτεί γκολ σε όλα τα ματς ως τώρα, μόνο στη Φεράρα δεν βρήκε δίχτυα. Βγήκε από την επικίνδυνη ζώνη αλλά και από τα μπαράζ (στο +1).

Η ισοπαλία με την Εμπολι (0-0) ήταν η πέμπτη σε ισάριθμα παιχνίδια στην έδρα της. Τυχερή που δεν δέχτηκε γκολ στο πρώτο ημίχρονο. Πολύ κατώτερη της αντιπάλου, αδυνατούσε να ακολουθήσει τον ρυθμό. Περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο και αν συνέχιζε έτσι ήταν βέβαια πως δεν θα γλίτωνε την ήττα. Ευτυχώς για αυτήν οργανώθηκε καλύτερα στο δεύτερο μέρος καταφέρνοντας να μπλοκάρει τους «ατζούρι» και διαχειρίστηκε άριστα τη ροή.

Δεν μπορεί να προσαρμοστεί με τίποτα στο νέο γήπεδο. Δεν είναι η απουσία κόσμου. Και πέρσι μεταξύ συγγενών και φίλων έπαιζε άλλωστε. Πιο ουσιαστική εκτός έδρας, συμπαγής και κυνική. Γι’ αυτό και μετράει δύο σερί διπλά στις έδρες των Ασκολι και Πεσκάρα, ομάδες που σε νοοτροπία και προσέγγιση μοιάζουν στην Πίζα. Στους 13 βαθμούς, στο -1 από την οκτάδα, δεν έχει όμως της ίδια φλόγα με πέρσι.