ΑΤΡΟΜΗΤΟΣ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Μονόπλευρη η προσέγγισή του στη «Λεωφόρο», ανύπαρκτη η επιθετικότητά του κόντρα στον Παναθηναϊκό. Τακτική που δεν του βγήκε, αφού έτσι, μοιραία θα δεχόταν φάσεις. Ετσι κι έγινε, στην πρώτη ουσιαστικά δέχτηκε το γκολ πριν βγει το ημίχρονο, δεν αντέδρασε (δεν μπόρεσε), δέχτηκε και δεύτερο στο ξεκίνημα του β’ μέρους, game over (0-2).

Βήμα πίσω σίγουρα, αλλά κακά τα ψέματα, η εικόνα του δεν ήταν ανάλογη της προηγούμενης εξόδου του στην Τρίπολη (2-6). Αυτονόητα απογοητευτικός ο α’ γύρος, τον βρήκε προτελευταίο (αλλά με ματς περισσότερο σε σχέση με τον ουραγό Απόλλωνα), με κάκιστες εμφανίσεις και παντελή αναντιστοιχία καλοκαιρινών προσδοκιών με πραγματικότητα.

Μόνα θετικά σημεία ότι προέρχεται από 2 σερί εντός έδρας νίκες, που του έδωσαν έτσι ανάσες και πως ο φορ Κουλούρης ανέκτησε (με 5 γκολ σε 3 αγωνιστικές) την ξεχασμένη -την προηγούμενη διετία- επαφή του με τα δίχτυα.

Δεν ήταν καλός ούτε στη φιλοξενία του Αρη. Απέναντί του όμως είχε μια παντελώς ακίνδυνη ομάδα, οπότε στην έδρα του, κάποια στιγμή, ένα γκολ θα το έβρισκε. Και το βρήκε από μια στατική φάση στο ξεκίνημα του β’ μέρους, γκολ που ήταν αρκετό για να πάρει τη νίκη, αφού χωρίς να (μπορέσει και να) φορτσάρει το κράτησε μέχρι τέλους, χωρίς παράλληλα να πιεστεί καθόλου από τους «κίτρινους».

Νίκη που ήρθε μετά από τη χειρότερη εμφάνιση των «ερυθρόλευκων» επί κόουτς Μαρτίνς (κατά δήλωση του ίδιου του Πορτογάλου) στην Αμβέρσα κόντρα στην Αντβέρπ, νίκη που ήρθε με δεδομένη την καταπόνηση και νίκη καταλυτική στην οικονομία του πρωταθλήματος, αφού έτσι επέτρεψε στους πρωταθλητές να κλείσουν το πρώτο μισό της σεζόν στο +8 από την ΑΕΚ.

Αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στο ότι δεν παίζουν καλά, αφού ξέρουν να παίζουν έτσι ώστε να κερδίζουν να είναι συνεπέστεροι από τον εγχώριο ανταγωνισμό. Μετράνε το απόλυτο στις φετινές εξόδους τους στο πρωτάθλημα, η μία από τις δύο γκέλες τους (αμφότερες εντός έδρας) σημειώθηκε στην πρεμιέρα κόντρα στον Ατρόμητο.