Καλημέρα σε όλους και όλες. Εφτασε η πιο σημαντική ημέρα της σεζόν για τα προγνωστικά Γερμανίας. Εφτασε η στιγμή για να αρχίσει η νοσταλγία και να κυλήσει δάκρυ για όσα ζούσαμε στην πρώτη πενταετία της νέας χιλιετίας. Κυρίως τότε.
Το έχω ξανακάνει, με επιφανειακή προσέγγιση, στο παρελθόν, το έχω δει να επισημαίνεται και από άλλους συναδέλφους την τελευταία διετία, με πλέον χαρακτηριστικό ένα κείμενο του Πάνου Γαρίδη, δεν θυμάμαι ακριβώς πότε, που με είχε ταξιδέψει σε εκείνα τα έτη.
Τότε που ο Πάνος θα γνώριζε αν ο πρόεδρος της Τζιτζιφιτζιάνα θα είχε φάει ραβιόλια ή τορτελίνια το βράδυ πριν από τη συνάντηση με την Μπιμπιντιντέτζε στην όγδοη κατηγορία της Ιταλίας (σ.σ. τα ονόματα των ομάδων τροποποιθήκαν σε φανταστικό πλαίσιο για λόγους ασφαλείας) οπότε το παιχνίδι τους την επομένη θα έληγε άσος (ή ισοπαλία ή διπλό, δεν έχει σημασία, ό,τι έγραφε ο Πάνος θα γινόταν στις 8/10 περιπτώσεις).
Δίχως παραποίηση ονομάτων, μιας και τώρα θα καταπιαστώ με τα δικά μου λημέρια, ναι, μου λείπουν και εμένα πολύ τα χρόνια στα προγνωστικά Γερμανίας όπου το τρίγωνο της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, της Λέβερκουζεν και της Γκλάντμπαχ δεν μάσαγε να μοιράζεται αποτελέσματα στις σεζόν.
Τα χρόνια όπου οι ομάδες του δυτικού τομέα έκαναν την μία ομορφιά μετά την άλλη. Τα χρόνια που κάποια ουραγός Εσσεν θα έκανε διπλό του 8.00 στην Καρλσρούη διότι υπήρχε κλεισμένη μεταγραφή ποδοσφαιριστή σε προνομιακή τιμή. Θέλω να πέσω για ύπνο στον θάλαμο του… μηχανοκίνητου κάτεργου στη Χίο, με μπινελίκια και σχόλια «ωραία ισοπαλία ρε λοχία» για το Σβάινφουρτ – Μπόχουμ 3-0 στο ημίχρονο και το πρωί, μετά τις σκοπιές και τα περίπολα, να τους ρωτάω, τελικά ήρθε 3-3;
Προγνωστικά Γερμανίας
Μου λείπουν τα χρόνια που αν ήξερες ότι ένας σύλλογος έχει καλές σχέσεις με κάποιον άλλο και έφτανε η στιγμή σε παιχνίδι τους μόνο ο ένας να καίγεται, να μην χρειάζεται να γράψεις λέξη παραπάνω στην εκτίμηση της αναμέτρησης.
Τα χρόνια που αν σύλλογος μισούσε έναν άλλον, δεν υπήρχε περίπτωση να του χαριστεί. Χρόνια με «καθαρή βρωμιά». Τώρα έχουμε χάσει την μπάλα. Η εκτόξευση του χρήματος άλλαξε τα πάντα.
Σχέσεις αλλάζουν για μία μέρα, μία εβδομάδα, μία ώρα, όσο χρειαστεί αν υπάρχει κοινό συμφέρον. Ολα έχουν γίνει πολύ πιο δύσκολα. Οσο διάβασμα και αν κάνουμε όσοι ασχολούμαστε με μία λίγκα είναι αδύνατο να αισθανόμαστε πάνω από 30-40% βέβαιοι ότι κάτι «περίεργο» μπορεί και να το πετύχουμε. Τα χρόνια του 99% έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Αυτός ο πρόλογος λοιπόν, γίνεται με αφορμή τη σημερινή συνάντηση ανάμεσα στο Αννόβερο και στο Αμβούργο. Αν ήμασταν στα ένδοξα, όμορφα, υπέροχα χρόνια που μνημόνευσα στα προγνωστικά Γερμανίας, θα είχα βγάλει ό,τι άντεχε η τσέπη μου και δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ευημερία μου, την ασφάλεια μου και των δικών μου ανθρώπων (ασφαλές παιχνίδι μάγκες, δεν το λένε και το ξανά λένε τυχαία) και θα είχα ποντάρει το διπλό.
Σε εκείνα τα χρόνια θα το θεωρούσα αδιανόητο να κάνει χαλάστρα το Αννόβερο στο Αμβούργο, τώρα που αυτό προσπαθεί να ανέβει στην πρώτη κατηγορία και το Αννόβερο δεν έχει τρομερό στόχο.
Θα θεωρούσα «τρελό» να «σκιστεί» το Αννόβερο ώστε να νικήσει την ομάδα που και οι ίδιοι οι φίλαθλοι του Αννόβερου υποστήριζαν στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της. Οχι από απόσταση μάλιστα, ακόμα και από το γήπεδο, από την εξέδρα του γηπέδου στο Αμβούργο. Σύλλογοι με μια χαρά σχέσεις, φίλαθλοι με μια χαρά σχέσεις.
Μην σας κουράσω παραπάνω. Αυτό το διπλό είναι το πρώτο (και λογικά τελευταίο) ποντάρισμα στο 100% της μέγιστης μίζας για αυτή τη σεζόν στα προγνωστικά Γερμανίας. Αν έρθει, η σεζόν μπορεί και να κλείσει με θετικό πρόσημο. Αν δεν έρθει, ως ακόμα μία απόδειξη ότι τα παλιά όμορφα χρόνια έχουν περάσει στην ιστορία, θα κλείσει δεδομένα με αρνητικό. Σιγά μην κάνω 25/25 ως το τέλος της αγωνιστικής περιόδου στο blog. Ρεαλιστής είμαι.
Καλές εμπνεύσεις να έχετε.
