ΣΤΟΥΤΓΚΑΡΔΗ - ΧΕΡΤΑ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ

Υποδέχτηκε τη Μάιντς και τη νίκησε με 2-1. Δίκαια. Κατάφερε να φτιάξει στιγμές και να προηγηθεί, δεν «έπεσε» μετά την ισοφάριση που δέχτηκε από στατική φάση και στο 51’ ανέκτησε το προβάδισμα. Επαιξε προσεκτικά, μα όχι παθητικά, στη συνέχεια και δεν απειλήθηκε.

Η ομάδα του Πελεγκρίνο Ματαράτσο σταμάτησε το σερί έξι επίσημων παιχνιδιών δίχως νίκη και προφανώς και έλαβε βαθμολογική ώθηση. Θυμίζουμε. Ούτε στο άσχημο σερί της έπαιζε άσχημα. Ηταν κυρίως θέμα πολλών απουσιών τα αποτελέσματά της. Η κατάσταση βελτιώνεται αγωνιστική με αγωνιστική στον τομέα των απόντων.

Δεν αλλάζουμε συνεπώς το γενικό μας σχόλιο. Οταν αγωνίζεται (ως συνήθως) με διάταξη τριών κεντρικών αμυντικών έχει προβλήματα αμυντικά όταν παίζει στο γήπεδό της διότι παίρνει και μερικά ρίσκα στην ανάπτυξή της. Ως φιλοξενούμενη γενικώς προσπαθεί να παίξει λίγο πιο προσεκτικά και τα καταφέρνει καλύτερα (ως αρκετά καλύτερα) στο αμυντικό κομμάτι, με εξαίρεση το Αουγκσμπουρκ.

Επιθετικά δεν έχει την άνεση στο σκοράρισμα που την χαρακτήριζε (ειδικά εκτός έδρας) στην περασμένη σεζόν. Από την αρχή της σεζόν παίζει χωρίς τις βασικές επιλογές της και η παραπάνω ποιότητα απουσιάζει. Ισως το παιχνίδι με τη Μάιντς να αποτελεί την έναρξη της επιστροφής στην κανονικότητα σε αυτό τον τομέα.

Υποδέχτηκε την Αουγκσμπουργκ και ήρθε ισόπαλη με 1-1 εναντίον της. Δική της η πρωτοβουλία στο πρώτο 45λεπτο, δεν σκόραρε σε δύο ευκαιρίες, το κατάφερε τελικά από γκάφα αντιπάλου. Διατήρησε τον έλεγχο στο δεύτερο 45λεπτο, χωρίς να παίζει όμορφα, πέτυχε δύο γκολ που το VAR σωστά της αρνήθηκε, για εκατοστά, και στο 90+7′ της έκατσε η στραβή (σε μια σέντρα) του 1-1.

Η ομάδα του Παλ Ντάρνταϊ έμεινε για τέταρτο παιχνίδι δίχως νίκη (0-2-2) στο πρωτάθλημα και για ακόμα μία φορά δεν μας έκανε πιο σοφούς με την παρουσία της. Πάντα ο στόχος της είναι να «κλέψει» τη νίκη. Οταν παίρνει κεφάλι στο σκορ και ο αντίπαλος είναι «βατός» συνήθως το κατορθώνει. Αν βρεθεί η ίδια να κυνηγάει στο σκορ δεν έχει τύχη. Δεν ξέρει να παίζει με την πρωτοβουλία.

Οταν της βγαίνει η συντηρητική προσέγγιση ή το «ταμπούρι» (τέλεια της βγήκε μόνο απέναντι στην Γκλάντμπαχ) και έχει ρέντα στις ελάχιστες (ατομικές κυρίως) ενέργειες που κάνει μπροστά καλώς. Διαφορετικά αποτυγχάνει. Οι πρωτοβουλίες λείπουν, οι συνεργασίες επίσης, η δημιουργία είναι περιορισμένη.

Την Δευτέρα έγινε αυτό που έπρεπε να έχει γίνει από το τέλος της περασμένης σεζόν. Ο Παλ Ντάρνταϊ απομακρύνθηκε από την τεχνική ηγεσία. Τα έχουμε αναφέρει τα γιατί πάμπολλες φορές. Το ερώτημα που μας νοιάζει πλέον είναι το ποιος τον αντικατάστησε. Απάντηση. Ο Ταϊφούν Κορκούτ.

Η πρώτη μας αντίδραση ήταν «πού τον θυμήθηκαν αυτόν»; Τον Οκτώβριο του 2018 απολύθηκε από τη Στουτγκάρδη (έπειτα από μόλις εννέα μήνες θητείας σε αυτήν) και έκτοτε δεν εμφανίστηκε ξανά στον ποδοσφαιρικό χάρτη. «Ο Ταϊφούν Κορκούτ έχει αποδείξει ότι όχι μόνο μπορεί να κάνει μία ομάδα σταθερή αλλά με τις ιδέες του μπορεί και να την εξελίξει», είπε ο γενικός διευθυντής Φρέντι Μπόμπιτς κατά την παρουσίαση του νέο προπονητή.

Μισό λεπτό δικαίωμα λέμε εμείς. Από την τελευταία του δουλειά, τη Στουτγκάρδη, ο Κορκούτ απομακρύνθηκε επειδή αυτό που παρουσίαζαν οι Σουάβοι ήταν όπως αυτό που παρουσίαζε η Χέρτα με τον Ντάρνταϊ. Ιδιο πράγμα. Πρώτα η άμυνα και ό,τι κάτσει μπροστά. Μέχρι και από τη Χάνζα Ρόστοκ (τρίτης κατηγορίας τότε) είχε αποκλειστεί από το Κύπελλο.

Αλλαξε; Ξέρει κάτι ο Μπόμπιτς που δεν ξέρουμε εμείς; Δεν θέλει να παίζουν έτσι πλέον οι ομάδες του; Θα δείξει. Δεδομένα πάντως ο Κορκούτ είναι προπονητής για αυτή τη σεζόν. Οχι και για την επόμενη. Στόχος του είναι να φέρει τη Χέρτα στη μέση της βαθμολογίας και τη νέα σεζόν να έρθει το πιο «δυνατό» όνομα για τον πάγκο. Ακούγονται ο Ρόγκερ Σμιντ και ο Εντίν Τέρζιτς.

Α, υπήρξε και μεταγραφή. Αποκτήθηκε ο αριστερός μπακ Φρέντρικ Αντρέ Μπιέρκαν από την Μπόντο Γκλιμτ. Σαν πολλοί να μαζεύονται στην θέση από τον Ιανουάριο. Υπάρχουν ήδη ο Πλάτενχαρντ και ο Μίτελστεντ.